hayat hikayemi anlatıyorum piçler gelin lan

1988 doğumluyum. bir anadolu şehri'nin sıradan bir köyünde dünyaya gelmişim.

devam mı?

5 yaşımdan öncesini hatırlamıyorum, köyde büyümüşüm o yaşıma kadar. ebeveynlerimin anlattıklarına göre köyün kahvehanesinin müdavimleri tarafından çok sevilir mişim, şaka olsun diye donumu falan indirirlermiş, bir de hayal mayal hatırlıyorum ayda bir kaç defa sığır keserlerdi, biz de köyün bebeleri olarak başlarında üşüşürdük, taşşaklarını bir kaç defa bana vermişlerdi, eve zütürüp kızartık yerdik...

neyse efenim asker çocuğu olmam nedeniyle beş yaşından sonra gezmeye başladık anadouyu...

peder beyin tayini çıktı. ilk durak tekirdağ'ın malkara ilçesi oldu. orada üç yıl kadar kaldık, bu üç yılın yarısı babasız geçti amk. adam doğuya tayin istedi o zamanlar ohal vardı, ohal tazminatı falan iyi para alıyordu rütbeliler. allah'ın çingene kentinde üç yıl yaşadık yarı babasız.

ilkokula yazıldığım günü hatırlıyorum amk.

@8 babam evlendiğinde 18 yaşındaydış ve ilk 6 sene boyunca askeriyede çalışmıyordu.

neyse anamız vardı arkamızda sağolsun bir sene de geç yazdırdı okula ama olsun... oturduğumuz ev kiraydı, ev sahibimiz de kasaptı amk. evlerinde duvara asılmış sucuklardan geçilmiyordu, bir de onların benden bir kaç büyük kızlardı vardı, adı da yelizdi, bana çok ablalık yaptı...

ulan 17 yıl önceki arkadaşları gözümün önüne getiriyorum, hayri diye bir çocuk vardı, kocaman kafası vardı babası bakkaldı, o çocuğa öyle bir özenirdik ki sormayın. az topitop almadık babasının bakkalından.

gibtiğimin gri ekranı...

neyse efenim malkara'yı fazla uzatmadan, babam siirt eruh'tan dönünce tabi ilk iş atama talebi oldu ve koduğumun çingene kentinden kurtulduk.

sonraki durak amasya..

çocukluğumun en güzel yılları amasya'da geçti diyebilirim. vesselam küçük ama güzel ve şirin bir kent. yeni ve daha geniş bir arkadaş çevresi edinmeye başlıyorum, ergenliğ çağına gelene kadar ne am ne de zütten haberimiz var. 9 yaşındayım mahallede ortalığı birbirine katıyoruz, etrafta da bağ bahçe çok olduğu için dalmadığımız meyve bahçesi yok amk. o ağaçtan o ağaca o daldan o dala arkadaşlarla çete gibi operasyonlar düzenliyoruz...

okuldaki ders durumum da iyi ve mahalleden olan arkadaşlarımın bir çoğuyla da aynı sınıftayız, onlar tembel ama ben zeki ve çalışkan bir öğrenciyim, takdirler falan havada uçuşuyor, her yerde örnek çoccuk olarak bahsediliyorum ama haylazlığı da elden bırakmıyorum...

güzel ve neşeli bir çocukluktan sonra ergenlik çağına geliyorum yavaş yavaş... ilk osbirimizi çekmeye başlıyoruz, döl nedir sadece bizden yaşça biraz büyük abilerimizin am züt muhabbetlerinden duyuyoruz sadece, biz tabi o devrede zevk suyu denen şeyle daha çok ilgiliyoruz...

venüs tv diye erotik bir kanal vardı o zamanlar, arkadaşın evinde uydu anten vardı gider orda izlerdik, hey gidi günler...

ha unutmadan ilk aşık olduğum kıza deyinmeden edilmez amk.

ismi cerendi desem de inanmazsın ismi seda idi. esmer, kısa boylu ve de varlıklı bir ailenin çocuğu sayılırdı, über zekası da cabası. ben işte bu kıza aşık oldum amk. okul çıkışı hep onu izlerdim, takip edip beraber yan yana yürümeler falan o zamanlar benim ilk çapkınlık deneyimlerim... kızı da buldum amk. ankara tobb etü 'de okuyor şu an, (ben de şu ankaradayım) meraktan araştırdım öğrenci numarasına kadar buldum, kısmet olursa fiziki olarak da bulacam kendisini...

neyse ilk aşık olma evresinden sonra bu kız ilkokul beşinci sınıfta okuldan ayrılıyor ve özel bir koleje kaydalıyor o zamandan sonra da hiç görmedim, aşkımı kalbime gömdüm yani...

(asıl hikaye 17 yaşından sonra gelecek binler)

ha bir de şu var amasya'ya taşındıktan bir müddet sonra da peder beyin gözünü yine para bürümüş olacak ki ohal tazminatı alabilmek için yine doğuya gidiyor şırnak'a ama bizi yine zütürmüyor biz amasya'da yine kendi halimizde kalıyoruz, ben yine yarı babasız.

neyse efenim sene 2000 yılı galatasaray'ın uefa kupasını kazandığı geceyi hatırlıyorum, mahalleli sokağa televizyon kurmuştu, 100 kişi civarında çoluk çocuk genç yaşlı karı kız o maçı izliyoruz... balonlar falan ne kutlama yapılmıştı anasını satayım, biz o zamanlar çocuk olduğumuz için peki bi tak yaşayamadık tabi.

peder bey ise bu aralar doğudan dönüyor, cebinde yüklü miktar para ama adamın beyinini yıkamışlar , tutturuyor istifade edecem, borsaya girecem diye, yapma etme dinleyen yok, basıyor istifayı, epeyce bir miktar da tazminat alıyor o parayı yatırıyor borsaya veee pattt ardından ekonomik kriz patlak veriyor...

borsa tepe taklak, hisse senetlerinin bir bölümünün imkb'deki tahtası kapanıyor. biz yannanlara geliyoruz ailecek.

yine hazırda paramız var bir sene boyunca yiyoruz o parayı ama para suyunu çekiyor doğal olarak, kafanız takılmasın babam öyle subay-astsubay falandı değildi kıçı kırık sözleşmeli uzman çavuştu, zaten öbür türlü istifa etme hakları yok. neyse efenim, ailecek perişan bir duruma geliyoruz, ulan evde kahvaltı yapacak erzağın olmadığı günleri hatırlıyorum, okulda adım fakir öğrenciler listesine bile giriyor, benim moral zıfır, annem çilekeşleri oynuyor...

bizim peder iş miş arıyor ama krizin olduğu yıllar her yer işçi çıkarıyor, babam bi ara fransa ordusuna paralı askerlik için bile başvurmuştu ama o zamanlar hatırlayanlarınız vardır şarbon virüsü diye bir şey vardı, zarflarla her tarafa yayılmıştı suikastlar falan, büyük ihtimal bizim pederin evrakları da şarbon virüsüne takıldığından büyük ihtimal postaya takıldı ve cevap gelmedi...

ve babam bir iş buluyor...

@23 babalar gibi alıyorlar canım. sözleşmede var.

@24 oralara mı takılıyorsun be koçum bak kaç yerde istifa yazmışım bir yerde yanlışlıkla istifade yazılmış işte ses benzerliğinden.

iş dediğim de bildiğin ayak işi ama amasya'nın biraz il dışına kayan kırsal bir bölgesinde soğuk hava deposunda bekçilik gibi bir şey ama ev falan var, kira falan vermiyecez yani öyle üç kuruş parayla geçinecez. neyse peder bey o esnada da ankara'da açıktan atama yapan bir kuruma kamuda istihdam edilmek üzere güvenlik görevlisi pozisyonu için başvuru yapıyor.

bir kapıyı kapatan allah bir kapıyı açıyor. iş başvurusu sonuçları açıklanıyor peder bey 1. yedek ve allah'tan işe başlamayan birisinin yerine kendisi çağrılıyor ve kamuya memur olarak giriyor o ekonomik krizin ülkeyi savurduğu yıllarda...

ankara'ya yolculuk başlıyor, çocukluğumun en güzel en şen şakrak yıllarını geçirdiğim ufak ve şirin amasya'dan türkiye'nin başkentine, bir metropele ağlayarak salya sümük geliyoruz amk.

yaş 14. ilkokul yedinci sınıftan ankara'nın kenar mahalle bir ikokuldan devam ediyoruz ama bu gördüğüm sınıf arkadaşları huur çocuklarının teki, alışamıyorum kimseyle arkadaşlık kuramıyorum, kimseyi beğenmiyorum, her taraf bin dolu amk. şaka anlayışları, kafam bozuk, pgibolojim alt üst, şehre alışamıyorum, bi tak bilmiyorum, eski arkadaşlarımı , eski mahalle ortdıbını bulamıyorum amk. burada, her yer betonarme, hiç yeşillik yok, herkes bi artiz... ne lan bu bu yaşta intiharı düşünür mü 14 yaşındaki çocuk !...

neyse efenim ama bir yandan da şükrediyorum yüce yaradan'a, hiç olmazsa iyi kötü bir aile geçimine kavuşmuştuk.

neyse efenim, ilkokul'da askeri okullar sınavına giriyorum bi tak çıkmıyor, o zamanki adıyla lgs miydi oks miydi o sınava giriyorum bi tak çıkmıyor, ilkoludan mezun olmuşum beni ve ailemi lise telaşı sarmış, peder anladı amk benim üniversite kazanıp iyi bi taklar okuyamayacağımı, çalıştığı kurumdan duyduğu ve kafayı biraz çalıştırırsan neredeyse % 100 oranda mezun olur olmaz işe girebileceğim ve lise çeşidi olarak biri de ankara'Da olmak üzere o zaman türkiye'de üç tane bulunan bir meslek lisesine yazdırıyor. meslek lisesi diyip geçme okul mevcudu 180 ve ayrıca bir bakanlığın kurumlarına bağlı yem şeyil ve çok geniş bir kampüsün içinde süper bi okul, full erkek amk.

hayatımın ikinci baharını yaşıyorum diyebilirim bu okulda, pgibolojim yerine oturuyor biraz, okulda öğretmenler baba gibi derste am züt meme muhabbetini burada bile o kadar yapmadım amk. o derece kaynak bi okul.

okulun da ismini vereyim amk ankara adalet meslek lisesi, benim başladığım sene adalet bakanlığına bağlıydı o okul. öyle milli eğitim falan değildi amk. kıçımızla gülüyorduk milli eğitim denince...

burada güzel ve birbirine tutkun bireylerden oluşan yeni arkadaşlar ediniyorum, dersler de ağır değil hocalar da toleranslı, rahat bir eğitim oluyor anlayacağınız, mesleki dersimizin en pratik olanı daktilo dersiydi, üç yıl boyunca olivetti marka daktilolarda ter akıttık orada ulan...

o lise yıllarında okuldan kaçmalar, kız peşinde koşmalar derken lise 2 de başlıyoruz cigaraya ama dersler de bu arada iyi onları da ihmal etmiyoruz, okulu 2. bitirdim vesselam. gerçi gibtiğimin meslek lisesinde kaç yazar da neyse...

sigara hayatımın dönüm noktalarından birisi amk. nadir arkadaşlar içerdi sigarayı o zamanlar ben de doğal olarak süt bebeleri tarafından fişlenmiştim, olay konusu falan edilmiştim, "naber lan keş" falan...

ve şimdi o lisede yaşadığım trajikomik sigara maceramı anlatayım ...

dinliyor musunuz ! burayı kaçırmayın.

@40 21 yaşını beklemen gerek kanka ama öyle gibiş sokuş yok ama çok büyük travma var kanka.

lise son sınıftayız ve okulun disiplin kurulu denen bir fasafisosu var ve bu disiplin kurulunun içinde de öğretmenlerin yanı sıra bir de öğrencileri temsilen öğrenci var.

o öğrenci de okulun onur kolu denin gibimsonik kolunun başkanı oluyo. onur kolu başkanı olunca otomatik olarak disiplin kuruluna üye oluyorsun yani.

sınıfta onur koluna başkan seçeceğiz amk. ben biraz sessiz sakin bir çocuğum ama hocaların nazarında parlak bir yerim var. arkadaşlar tutturdu seni başkan yapalım kanka dediler ben yok olmam dedim ama bu benim ait olduğum arkadaşlık grubuna ait binler, düşman arkadaş grubuna karşı zafer kazanmak ve okul disiplin kuruluna adam gönderebilmek için illa da beni zorladılar aday olan falan hatta hiç unutmuyorum bir tane pekekent arkadaşım benim hemen arkamda oturuyordu elini gösterdi bana "yoksa pandik atarım " diye tehdit etmişti...

ben de ısrar, baskı ve pandik tehdidine boyun eğip adaylığımı koydum amk. onur kolu için.

düşman arkadaş grubunun adayıyla ben büyük bir çekişmeyle seçimde kapıştık ve 1 oy farkla onur koluna ben seçildim, lise son sınıf öğrenci olduğum için de diğer çömezlerin olduğu bu okulda başkan ben oldum. onu kolu başkanı olunca da otomatikten okul disiplin kuruluna üye oldum.

okul disiplin kurulu üyesi olarak öğrencilere verilen uyarı cezaları olsun, kınama- uzaklaştırma cezaları olsun bunlarda oy sahibi oluyordum, hatta kararlara şerh koyma gibi bir yetkim bile vardı. anlayacağınız acayip taşşaklı bir pozisyondaydım, okulda kimse bana yamuk yapamıyordu, hele bi yapsın direk toplarım okul disiplin kurulu 3 gün uzaklaştırmayı dayarım zütüne...

ben okul disiplin kurulu öğrencisiyim ama okulda sigara içen üç beş elamandan birisi de benim, hocalar bilmiyor tabi...

ve bir gün, üstelik de okul disiplin kurulu üyesi olarak bana haber verilmeden arama yapılıyor...

bir pazartesi günü 4 hocayla birlikte sınıfa ani baskın... herkes ayağa kıpırdama...