hayat hikayemi anlatıyorum piçler gelin lan

devam bin devam

anladigim kadariyla fakir bir homosun

@113 evim var, iyi kötü arabam var, işim var, iyi kötü gelirim var... bu fakirlikse fakirim ben evet.

,___,
[o.o]
/)__)
-"--"-

angutyus'dan sonra bi gibim hayat hikayesi dinlemem amk, küfür etmek icin yazdım.

gibtir git!

devam reyiz

21 Haziran 2008 günü, aradan 2 yıldan fazla bir süre geçmiş ben daha ona hiçbir şey anlatamamıştım. Ama o gün bütün cesaretimi topladım ve babasının camiye gittiği bir zaman denk getirip, kendisinin de dükkanda tek başına bulunduğu sırada babamın telefon rehberinden bulduğum dükkanın numarasını çevirdim, telefondan gelen dıtttt dıtttt seslerini kulağımda işitmeye başladıktan sonra sanık ölecek gibiydim, birazdan kendimi başka bir dünyaya ışınlanacak gibi hissetmeye başlamıştım ve işte o ses; alo ! Sonraki diyalogları şöyle özetlemek gerekirse:
Ben: Merhaba,
O : Merhaba,
Ben: Ben gibko , hatırladın mı beni ?
O : Aa gibko naber nasılsın?
Ben: iyiyim, teşekkür ederim, ya sen nasılsın?
O : Ben de iyiyim.
Ben: Seninle yüzyüze görüşmem lazım?
O : Hangi konuda?
Ben: Tahmin edebileceğin konuda, anlıyorsun beni? (Gülmeye başladı, hatta kahkaha da diyebiliriz)
O : Yaaaa,
Ben: Evet mi, hayır mı?
O : Yaaa, hayır ya hayır (gülüyor tabi bu arada)
Ben: Peki öyle olsun.
Bağlantı kesildi...

dönecem birazdan binler, bir şeyler atıştırayım geliyorum.

@115 doğru diyorsun angutyus'la % 1 i bile kıyalanamaz... ben sade ve kendimce anlatmak istedim, de-şarj oluyorum amk.

dinleyenler sağolsun.

) yat uyu sinirimi bozuyo ezikligin

ramazan diye evde ickide icemiyoz gibtirtme bacini

2- 3 yavsak ta vermis sana gazı. git kitap yaz ben ne kadar ezigim diye veya esp ye uye ol baskan yapsinlar seni.

ne var lan dıbına koduklarım, sahte cümlelerle kendimi övüp burada gösteri yapmıyorum, içimden gelenleri samimi dille aktarıyorum. bir de ekşicilere söversiniz riyakar diye...

işte böyle bir diyaloğun ardından reddedilmenin ve ciddiye alınmamanın getirdiği demorolizasyon ile evimin yolunu tuttum. 21 Haziran günü en uzun gündüzün yaşandığı gündü ama benim için en uzun gecenin yaşandığı gün oldu. O gece neredeyse hiç uyuyamadım. Aradan geçen bir haftada kendimi biraz toparladıktan sonra şansımı bir kez daha denedim. Yine aradım ve bu sefer biraz daha açık konuşarak, ondan hoşlandığımı açık bir dille söyledim ve bana cep telefon numarasını verdi. Aramalarıma cevap vermedi ama mesaj yoluyla iletişim kurmaya başladık ve beni açık bir şekilde yine red etti ve bana kendisinden 4 yaş büyük olduğunu söylediğinde ise benim için gerçekten büyük bir şok oldu. Halbuki kendisini benimle aynı yaşıt biliyordum, hatta benden küçük bile olabilirdi. Yalan söyleyebileceğini ima ettim ama ısrarla böyle olduğunu söyledi ve artık kendisini rahatsız etmememi söyleyince ben artık kendimi yaşayan bir ölü gibi hissediyordum ve teselliyi yepyeni bir günah kazanmakta buldum, evet o gece ilk defa içki içtim lan ve o günden sonra içtiğim her gün onun bana bir hediyesi olmuştu, daha sonraları yeniden yeniden onu ne kadar sevdiğimi söylesem de kabul etmemişti olmamıştı işte olmamıştı. Benim kalbimimi kırmamak için de elinden geldiği kadar alttan almaya çalışmıştı, bunun için ona minnet borçlumuyum orasını bilemiyorum. Zorla güzellik olmayacağına göre kader deyip bir kenara çekilmenin vakti gelmişti ve telefon numarasıyla birlikte hayatımdan onu silmiştim.

devam akü

http://inci.ca/ufkj385sgr

kötü bişey ise eksile

panpalarıma binlik yapmam.

1988 doğumluyum. bir anadolu şehri'nin sıradan bir köyünde dünyaya gelmişim.

devam mı?

ee     

ha bir de şu var amasya'ya taşındıktan bir müddet sonra da peder beyin gözünü yine para bürümüş olacak ki ohal tazminatı alabilmek için yine doğuya gidiyor şırnak'a ama bizi yine zütürmüyor biz amasya'da yine kendi halimizde kalıyoruz, ben yine yarı babasız.

neyse efenim sene 2000 yılı galatasaray'ın uefa kupasını kazandığı geceyi hatırlıyorum, mahalleli sokağa televizyon kurmuştu, 100 kişi civarında çoluk çocuk genç yaşlı karı kız o maçı izliyoruz... balonlar falan ne kutlama yapılmıştı anasını satayım, biz o zamanlar çocuk olduğumuz için peki bi tak yaşayamadık tabi.

peder bey ise bu aralar doğudan dönüyor, cebinde yüklü miktar para ama adamın beyinini yıkamışlar , tutturuyor istifade edecem, borsaya girecem diye, yapma etme dinleyen yok, basıyor istifayı, epeyce bir miktar da tazminat alıyor o parayı yatırıyor borsaya veee pattt ardından ekonomik kriz patlak veriyor...

@22 istifa edince nasıl tazminat alıyo bin?

@23 salaaak istifa değil istifade faydalanmak demek

borsa tepe taklak, hisse senetlerinin bir bölümünün imkb'deki tahtası kapanıyor. biz yannanlara geliyoruz ailecek.

yine hazırda paramız var bir sene boyunca yiyoruz o parayı ama para suyunu çekiyor doğal olarak, kafanız takılmasın babam öyle subay-astsubay falandı değildi kıçı kırık sözleşmeli uzman çavuştu, zaten öbür türlü istifa etme hakları yok. neyse efenim, ailecek perişan bir duruma geliyoruz, ulan evde kahvaltı yapacak erzağın olmadığı günleri hatırlıyorum, okulda adım fakir öğrenciler listesine bile giriyor, benim moral zıfır, annem çilekeşleri oynuyor...

bizim peder iş miş arıyor ama krizin olduğu yıllar her yer işçi çıkarıyor, babam bi ara fransa ordusuna paralı askerlik için bile başvurmuştu ama o zamanlar hatırlayanlarınız vardır şarbon virüsü diye bir şey vardı, zarflarla her tarafa yayılmıştı suikastlar falan, büyük ihtimal bizim pederin evrakları da şarbon virüsüne takıldığından büyük ihtimal postaya takıldı ve cevap gelmedi...

ve babam bir iş buluyor...