hayat hikayemi anlatıyorum piçler gelin lan

devam et de az kaldı @1 e yerleşiyodum

5 yaşımdan öncesini hatırlamıyorum, köyde büyümüşüm o yaşıma kadar. ebeveynlerimin anlattıklarına göre köyün kahvehanesinin müdavimleri tarafından çok sevilir mişim, şaka olsun diye donumu falan indirirlermiş, bir de hayal mayal hatırlıyorum ayda bir kaç defa sığır keserlerdi, biz de köyün bebeleri olarak başlarında üşüşürdük, taşşaklarını bir kaç defa bana vermişlerdi, eve zütürüp kızartık yerdik...

neyse efenim asker çocuğu olmam nedeniyle beş yaşından sonra gezmeye başladık anadouyu...

pardon sıradan köy neyin sırasına girmişti ? benim için sıraya girmişlerdi diyosan gerisini anlatma panpa.

peder beyin tayini çıktı. ilk durak tekirdağ'ın malkara ilçesi oldu. orada üç yıl kadar kaldık, bu üç yılın yarısı babasız geçti amk. adam doğuya tayin istedi o zamanlar ohal vardı, ohal tazminatı falan iyi para alıyordu rütbeliler. allah'ın çingene kentinde üç yıl yaşadık yarı babasız.

ilkokula yazıldığım günü hatırlıyorum amk.

yalan söylüyo lan asker çocuğuymuş, köyde ne işin var o zaman. bi de rütbeliler falan diyosun rütbeli adam köyde ne tak yiyo

@8 babam evlendiğinde 18 yaşındaydış ve ilk 6 sene boyunca askeriyede çalışmıyordu.

@9 iyi lan tamam annat bakalım

anlat amk

beklioz bin

neyse anamız vardı arkamızda sağolsun bir sene de geç yazdırdı okula ama olsun... oturduğumuz ev kiraydı, ev sahibimiz de kasaptı amk. evlerinde duvara asılmış sucuklardan geçilmiyordu, bir de onların benden bir kaç büyük kızlardı vardı, adı da yelizdi, bana çok ablalık yaptı...

ulan 17 yıl önceki arkadaşları gözümün önüne getiriyorum, hayri diye bir çocuk vardı, kocaman kafası vardı babası bakkaldı, o çocuğa öyle bir özenirdik ki sormayın. az topitop almadık babasının bakkalından.

gibtiğimin gri ekranı...

neyse efenim malkara'yı fazla uzatmadan, babam siirt eruh'tan dönünce tabi ilk iş atama talebi oldu ve koduğumun çingene kentinden kurtulduk.

sonraki durak amasya..

ee devam et bin

hade a.q cingeneler senimi gibiyor şuanda

çocukluğumun en güzel yılları amasya'da geçti diyebilirim. vesselam küçük ama güzel ve şirin bir kent. yeni ve daha geniş bir arkadaş çevresi edinmeye başlıyorum, ergenliğ çağına gelene kadar ne am ne de zütten haberimiz var. 9 yaşındayım mahallede ortalığı birbirine katıyoruz, etrafta da bağ bahçe çok olduğu için dalmadığımız meyve bahçesi yok amk. o ağaçtan o ağaca o daldan o dala arkadaşlarla çete gibi operasyonlar düzenliyoruz...

okuldaki ders durumum da iyi ve mahalleden olan arkadaşlarımın bir çoğuyla da aynı sınıftayız, onlar tembel ama ben zeki ve çalışkan bir öğrenciyim, takdirler falan havada uçuşuyor, her yerde örnek çoccuk olarak bahsediliyorum ama haylazlığı da elden bırakmıyorum...

güzel ve neşeli bir çocukluktan sonra ergenlik çağına geliyorum yavaş yavaş... ilk osbirimizi çekmeye başlıyoruz, döl nedir sadece bizden yaşça biraz büyük abilerimizin am züt muhabbetlerinden duyuyoruz sadece, biz tabi o devrede zevk suyu denen şeyle daha çok ilgiliyoruz...

venüs tv diye erotik bir kanal vardı o zamanlar, arkadaşın evinde uydu anten vardı gider orda izlerdik, hey gidi günler...

ha unutmadan ilk aşık olduğum kıza deyinmeden edilmez amk.

ismi cerendi desem de inanmazsın ismi seda idi. esmer, kısa boylu ve de varlıklı bir ailenin çocuğu sayılırdı, über zekası da cabası. ben işte bu kıza aşık oldum amk. okul çıkışı hep onu izlerdim, takip edip beraber yan yana yürümeler falan o zamanlar benim ilk çapkınlık deneyimlerim... kızı da buldum amk. ankara tobb etü 'de okuyor şu an, (ben de şu ankaradayım) meraktan araştırdım öğrenci numarasına kadar buldum, kısmet olursa fiziki olarak da bulacam kendisini...

neyse ilk aşık olma evresinden sonra bu kız ilkokul beşinci sınıfta okuldan ayrılıyor ve özel bir koleje kaydalıyor o zamandan sonra da hiç görmedim, aşkımı kalbime gömdüm yani...

(asıl hikaye 17 yaşından sonra gelecek binler)

ee     

ha bir de şu var amasya'ya taşındıktan bir müddet sonra da peder beyin gözünü yine para bürümüş olacak ki ohal tazminatı alabilmek için yine doğuya gidiyor şırnak'a ama bizi yine zütürmüyor biz amasya'da yine kendi halimizde kalıyoruz, ben yine yarı babasız.

neyse efenim sene 2000 yılı galatasaray'ın uefa kupasını kazandığı geceyi hatırlıyorum, mahalleli sokağa televizyon kurmuştu, 100 kişi civarında çoluk çocuk genç yaşlı karı kız o maçı izliyoruz... balonlar falan ne kutlama yapılmıştı anasını satayım, biz o zamanlar çocuk olduğumuz için peki bi tak yaşayamadık tabi.

peder bey ise bu aralar doğudan dönüyor, cebinde yüklü miktar para ama adamın beyinini yıkamışlar , tutturuyor istifade edecem, borsaya girecem diye, yapma etme dinleyen yok, basıyor istifayı, epeyce bir miktar da tazminat alıyor o parayı yatırıyor borsaya veee pattt ardından ekonomik kriz patlak veriyor...

@22 istifa edince nasıl tazminat alıyo bin?