0
Artık özet geç bin mi dersin, @2 olarak anan mı dersin başını okudum sadece mi dersin gibimde değil. yazasım geldi yazıyorum amk. dertliyim anlayacağınız. Hayat hikayem dediğim de son 1 yıllık bir dönem, ebem gibildi zaten bu süre içerisinde.
bundan 10-11 ay önce ilk aşkım dediğim insanla sevgili olduk. Ben eskişehirdeyim o ankaradaydı neyse başlarda herşey çok güzel geçti falan son dönemlere doğru mesafeden dolayı sorunlar çıkmaya başladı. 4 aylık bir dönemde 10 yıllık bi ilişki yaşadım. merak ettiyseniz çatır çatır gibiştik de. Neyse karıyı da seviyorum, ankaraya gittim bi gün eski tiyatro hocamda özel bi tiyatroda iş bulmuş. bende konservatuara hazırlandığım için, işi kendi yerinde görmek gerek diye yanına ziyarete gittim. Neyse iş arama potansiyelim yüksek olduğu için özellikle ankara sınırları içerisinde, ziyarete gittiğimde bunun konusu geçti ve tiyatroya çalışacak eleman aradıklarını söylediler. Bende hatundan güç alarak tamam ben girerim işe dedim. Ve ertesi gün saat 1de iş başı yapmaya çağırdılar. Ve ankaraya taşındığımın ilk haftası hatun benden ayrıldı. sebebinin ne olduğunu bilmiyorum hala. tabi ben depresyona girdim, taşındığımın haftasında amk. ben gözümü karartmışım oraya gelmişim düzenimi değiştirmişim karı benden ayrıldı. sonra bir müzik işi denk geldi, perküsyon çaldığım için de bu iş hoşuma gitti. hatunda olmadığı için ben kendimi işe adadım. haftanın 3 günü 15er saat, geri kalan günler 12 saat çalışıyordum. tiyatroda yaptığım işi söyleyeyim bir de, 1 salsa salonu, 1 flamenko salonu, mutfak, ofis, müzik odası, 5 tuvalet, 1 soyunma odası, kulis, ara antreler ve 100 kişilik tiyatroyla birlikte buranın temizliğini yapıyordum ilk önce. sonra akşam yemeği için ekgibleri alıp her gün 10-15 kişilik yemek yapıyordum. sonrasında gece oyun varsa barın ekgiblerini bitirip, garsonluk ve aynı zamanda bar ve mutfağa bakıyordum. herkes gidince de ortalığı toparlayıp eve gidiyordum. ordan duş alıp gece bar işine. ankarada olanlar bilir gece soul project diye bir grubun rodiliğini yapıyordum. sürekli bu döngüde devam ettim 7-8 ay boyunca bu tempoda çalıştım, ve gruba da girdim. Teomanın arkasında çaldım falan filan. 2 iş yapıp aynı zamanda para biriktirememek zor birşey. Tabi bu dönem içinde kimseyi tanımadığım için ağır depresyona girdim. 3 ay boyunca her sabah kendimi nasıl öldürsem acaba diye uyandım ve 2 kere intihar girişiminde bulundum.bi ara köpek aldım herşeyden bunaldığım için, boğazımdan kısıp para biriktirdim. köpeği de barınaktan aldım hallerini daha iyi anladıktan sonra, o da 1 ay içerisinde öldü. barınaktan hastalıklı gelmişti. son nefesini benim elimde vermesi de ayrı bir sıkıntı yarattı bende. sonrasında perküsyon hocamın sevgilisinin oyuncu olduğüunu ve istanbulda yaşadığını öğrendim. onunla irtibata geçtim ve istanbula gelmem gerektiğini söyledi. bu dönem içerisinde ablamla kavga edip onu reddettiğim için grup elemanlarının bir tanesinin evine taşındım ve 1,5 ay kadar da orda yaşadım. parasızlıkla birlikte mutsuzluk da ağır çöküntülere yol açtı. sonra istanbul işi kafama yattı ve gözümü karartıp buraya geldim. kalıcak yerim yoktu başlarda, kadıköyde yattım, moda sahilde sabahladım, banklarda uyudum 1 hafta boyunca, tiyatro oyunlarını parkta ezberleyip ilk çalışmalarımı oralarda yaptım sonrasında da arkadaşların yanına yerleştim. 1 aydır da ya tavuk döner ya tost ya makarna ya da pilav vari şeylerle besleniyorum. evde doğalgaz kesildi ve 3 haftadır ketılda su kaynatarak duşa giriyorum. şu anda evdekilerin ikisi de memleketine döndüler ve yalnızım burda, tiyatro dersi dışında dışarıya çıktığım da söylenemez çünkü tanıdığım kimse yok burda. var da 3-5 tane, onların da kendi hayatları var. Kadıköyde kaldığım zamanlarda tinercilerle birlikte uyudum, çay bahçesinde telefon şarj ettim. parasız kaldığım anlarda da ne bulursam onu yedim, şişenin dibinde ki suyla yetindim, camiiden su içtim. kararttım gözümü ve bu tiyatroyu istiyorum. şimdi de sınav tarihinin gelmesini bekliyorum, umarım kazanırım bu sene. yazmayı unuttuğum bişeyler olabilir hatırlarsam yazarım.
özet geç bin diyenlere: hayatım gibildi!
