hayat hikayemi anlatıyorum piçleeeeeeeeeeeerrr

sizler bir yandan 15 bin entry girerek beni bu sözlükten gibtir etmeye çalışadurun, ben de gidene kadar size hayat hikayemi anlatıyım binleeerr..

arkadaşlarım bana "hep senin hayatın film olur." derdi ben de sizinle paylaşıyım..

evet şimdi hikayeme başlıyorum amk..

en baştan söliyim sizleri seviyorum amk..

beyler annemle babam 1985 yılında iSTANBUL'DA TANIŞmışlar amk.. daha ilk bakışta aralarında büyük bir aşk doğmuş .

babam amerika'da yaşayan türk bi doktor, annem de orta halli bi ailenin kızıymış.

2 ay içinde babam anneme evlenme teklifi edince, annem de bu teklifi kabul edip new york'a taşınmayı kabul etmiş amk.

annem ailesiyle vedalaşıp NEW YORK'A taşınmış.. orada babamla hayatlarının en güzel günlerini yaşamışlar..

aralarında çok büyük bir aşk varmış. sonra annem bana hamile kalmış ve işler o noktadan itibaren tersine dönmeye başlamış amk..

özetle ben ikisinin de hayatını bin etmişim daha doğar doğmaz..

babam bu yüzden benden nefret eder, anlatıcam beyler nedenini..

dinliyonuz mu amcıklaaarrr??

nese ben devam ediyim..

ben sarılık doğmuşum, diğer doktorlar bu çocuk yaşamaz demiş. babam doktor olmasının avantajını kullanarak en iyi profesörlere zütürmüş iyileştirmiş beni.. 18 senedir görmedim babamı, ama sırf beni iyileştirdiği için bile seviyorum çok lan..
özlüyorum onu, merak ediyorum.


nese ben 4 aylıkken annem beni dedemler görsün diye istanbul'a zütürmeye karar vermiş..
ancak maalesef havaalanındaki gümrük memuru, annemin vize süresini 1 sene aşarak amerika'da kaldığını fark etmiş ve 10 sene amerika'ya giriş yasağı koymuş amk..

işte benim hayatımı bu kadar taktan hale getiren olay budur binleeerrr..

annem istanbul'a gitmiş ama aklı babamda tabi.. 10 sene amerikaya giriş yasağı var, bir daha nasıl gönecek geri.

babam da annemi her gün arıyormuş, beni soruyomuş, "bir yolunu bulucam merak etmeyin" falan diyip duruyomuş amk..

annem 5 ay babamı beklemiş istanbul'a dönsün diye.. ancak babam işlerini bahane ederek annemi görmeye 5 sene boyunca gelmemiş amk..

ben sonradan duydum, babam meğerse orada bi polonya'lı kadına aşık olmuş.. onunla birlikte yaşamaya başlamışlar, ama hala arada anneme benim için para yollamayı sürdürüyomuş..

bu sırada da annemlerin mahallesinde de dedikodular almış başını gidiyormuş amk..

"doktor çocuğu yaptı, sonra kadını elinde çocukla geri postaladı falan diye herkes konuşuyomuş." amk..

annem işte o dönemler depresyona girmiş amk..

baştan söliyim annem o olaydan sonra bir daha hiç toparlanamadı beylerr..

hala yüzünde sürekli taşıdığı bi hüzün var, sık sık sara nöbeti geçiriyor, bakırköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesini sık sık anne oğul ziyaret ederiz.

new york'a geri dönelim beyler.. babamın sonra o polonya'lı kadından bir kızı olmuş beyler..

ben arada babamın facebook'una bakarım, ekli değil ama bakarım..

geçen gün kızıyla yan yana çekilmiş bi fotosunu gördüm. profil fotosu yapmıştı.. içim kan ağladı beyler.. kıskandım ne biliyim..

nese polonya'lı kadın geçen sene hayatını kaybetmiş, babam şu an kızıyla beraber new york'ta yaşıyor.

annem beni baya büyük bir zorluklarla büyütmüş.. pgibolojisi elverdiği için bir işe girip 3 aydan daha uzun süre çalışamış..

babam 3 ayda bir 400 dolar civarı bi para yolluyomuş ama tabiki yetmiyomuş beyler..

bizim dedem ve dayımdan yardım alarak hayatımızı sürdürmeye başlamışız..

dayım benim hayatımın kahramanıdır..

annemden sonra hayatta en sevdiğim kişidir.. belki babamın ekgibliğini dayımın şevkatiyle kapatmaya çalıştığımdandır bilmiyorum.

şimdi size babamla ilk tanışmamı anlatıcam binleeerr..

babam ben 5 yaşındayken istanbul'a gelmiş. annemi ve beni görmek için falan da değil.

bir tıp kongresi mi ne varmış o yıllar.. ona katılmak için gelince bizi de aradan çıkarmış..

benim çocukluğuma dair en net anı babamı gördüğüm gündür beyleeerr..

anlatıyım size o günü

annem 2 hafta önceden bana haber vermişti: " yakında baban gelicek." bekle demişti.

ben de baba diyince o zamanlar yeşilcam'dan filmlerini çok izlediğim için kadir inanır gibi bir adam gelicek diye bekliyorum..

bi daha gitmicek, filmlerdeki gibi, komşuların ailesi gibi bir aile olucaz artık hep birlikyte yaşıcaz sanıyorum amk..

o 2 haftalık heyecanımı anlatamam size binleerr..

annemi sorularımla bunaltmışım artık, her sabah " babam geldi mi?" diye açıyomuşum gözümü.. nese!!

bi gün gerçekten de geldi amk

kadir inanır'dan farklı bi adamdı, daha cılız, gözlüklü, uzun sarı pardesülü bi adam..
saçlarının önü hafif dökülmüş.

geldi ilk başta anneme sarıldı, annem ağlamaya başladı, babam onu avuttu biraz..

ne konuştuklarını hatırlamıyorum, bi anlam verememiştim çünkü..

sonra babam bana döndü, kucağına aldı.. sarıldı öptü..

ilk dikkatimi çeken şey babamdaki ağır limon kolonyası kokusuydu..

bayram ziyaretlerini neden hiç sevmediğimi yıllar sonra fark ettim binler. kolonya bana babamı hatırlatıyor çünkü, o koku içimi acıtır hep..

annem sofra hazırlamıştı.. sonra sofraya geçtik.

menüyü hiç unutmam, tarhana, taze fasülye ardından pilav..

bir aile olarak yediğim ilk ve son yemekti..

hayatımdaki yemeklerin en güzeliydi..

yemekten sonra annemle babam beni sokağa saldılar.. çıkmak istemedim ama bi şekilde ikna olup çıktım..

o sırada babamla annem boşanma davasıyla ilgili konuşmuşlar. avukat falan tutmuş babam anneme kağıt imzalatmış.

sonra babam annemle dışarı geldiler, babam benim annemle fotoğraflarımı çekti..

bi kaç tane de onunla çekildik. acaba saklıyor mudur hala çok merak ederim..

sonra babam gitti binlerr. ardında benim için getirdiği uçak maketini bıraktı..

hala odamdadır o maket. uçakları da sevmem o yüzden..

o gün ilk ve son kez gördüm onu..

bi daha hiç aramadı..

sadece 2-3 kez mailleştik o da nasıl oldu anlatıcam..

lise sondaydık.. bi kankamın doğum günü vardı.

evine çağırmıştı bizi. o sırada onun babası da evdeydi.

doğum günü diye çok güzel bi bilgisayar almıştı bizim panpaya..

bizimki de babasına sevinçle öle bi sarılmıştı ki ben o an kendimi tutamayıp banyoya kaçtığımı hatırlıyorum..

biraz ağladım orada ve o an ne olursa olsun babama bir daha ulaşma konusunda kendi kendime bir yemin ettim..

o yaşlar ona en çok ihtiyaç duyduğum yıllardı ve o yoktu..

bi kankamı sigaraya başladığı için babası dövmüştü, sınıfa geldi bize bunu anlattı. ben o an ona imrendim.
ve ilk sigara paketimi o gün aldım.. birisi de bana kızsın diye amk..

ama kimse kızmadı, annem söylendi o kadar..

o da "paranı boş yere harcama oğlum." şeklindeydi..

nese binler.

ben babamın amerika'da çalıştığı hastaneyi biliyorum, o doğum günü olayından sonra bu hastaneyi aramaya karar verdim amk..

3-4 ay geçti ben cesaretimi toplayana kadar..

anadolu lisesi mezunuyuz, az biraz ingilizcemiz de var tabi. aramadan önce biraz da kendi kendime yüksek sesle ing pratik yaptım..

nese sonra gittim postaneden bi kart aldım, galatasaray lisesinin yanındaki telefon kulübelerinden (mekan önemli beyler) hastaneyi aradım. pratik yalan oldu, kadının ne dediğini pek anlamasamda, saat farkından dolayı hastanede olmadığını öğrendim.. teli kapattı bu kadın bişiler daha söledi..

ben istiklal'de iki üç tur attım.. bi yandan da içimden ingilizceme sövüyorum..

nese sonra bi daha aramaya karar verdim..

ikinciye aradığımda " can you please give me his e-mail number." demeyi başardım binleer..

("e-mail number" ne? amk salağı..)

nese kadın insafa geldi de anladı e-mail'ini istediğimi..
söledi bişiler. ingilizce alfabeyi anlamak zor olsa da kadını hayatından bezdirerek 10 defa tekrarlattım ve mail adresini aldım beyler..

hem mail telefondan daha garantiydi.

tel de ne söylenir ki amcıklar, maille yazarsın olur biter dimi.

mail atmaya karar verdim.

1 hafta mail yazma sancısı çektim beyler..

ilk mailim kin nefret doluydu. sonra vazgeçtim, babamın beni sevmesi lazımdı.

ikinci mail biraz daha sitem ağırlıklıydı, annemi çok üzdüğü için onu affetmeyeceğimi yazdım..

sonra vazgeçtim.. bencilceydi ama o an onu sadece kendim için istiyordum..

annemin olduğu bölümleri de çıkardım.. göz yaşlarımı tutamayarak " baba seni çok özledim, sana ihtiyacım var, gel ya da biz gelelim yazdım."

sonra da onu da yollamadım.. oğlunu bir zavallı olarak düşünmesini istemedim..

çok kısa- sözlükteki deyimle- özet geçerek: baba "nasılsın, seni merak ediyorum, iyi misin?" yazdım sadece..

4-5 gün sonra çok uzun bi cevap geldi beyler.

bi sigara molası binler, duygulandım..