hayat hikayemi anlatsam kaç kişi dinler

nickindeki 94den dolayı okuyanı gibsinler amk.

kendini de sayarsan simdilik 1 panpa

rezerve alayımda belki anlatırsın

Gelsenizde bu başlığa gelmesenizde anlatıcam... Ve cesedimi bulduklarında araştırma yaparken açık kalan bilgisayarımdaki bu linke tıklayarak hayatımı okuyacak polis memurları büyük ihtimalle...

94 doğumluyum evet istanbul/Bakırköyde dünyaya geldim çocukluğum çok güzeldi 5 6 yaşlarına gelene kadar... Babam karacahilin tekiydi annemse babamla zorla evlendirilmiş dürüst bir kadın fakat oda hayatta kaybettiği bazı şeylerin acısını benden çıkarmıştır hep. Babamdan dayak yemeye henüz 4,5 yaşlarında başladım o yaşlardaki bir çocuğun dayak yemek için işlediği suç ne olabilirdiki ? Birtanesini ben söyleyeyim birlikte dolaşırken onlardan 5 10 adım önde gitmem. Koşarak arkamdan geldi babam olacak karacahil adam ve enseme yapıştı ve tokadı suratıma geçirdi ve evire çevire sokağın ortasında dövmeye başladı te ozaman anlamıştım çok çekeceğimi ve ömür boyu mutsuz olacağımı...

hey amk nerden bişeyler yazdım bunun başlığına polislerle başımı belaya sokma oç

Okumaya başlamıştım arkadaşlarımla kaliteli zaman geçiriyor ve babamın o karanlık cehaletinden uzaklaşıyordum ben onun cehaletinden uzaklaştıkca o beni içine çekmeye çalışıyordu sebepsiz yere her allahın günü dayak yemeye devam ediyordum sebebini hiç bir zaman soramamıştım ağlamaktan... Bir çok kez okuldan gelip ödevimin başına oturduğumda tekme tokat dayak yedim ve tuvalete kitlendim... Saatlerce sabaha kadar tuvalette dikilirdim o pis kokunun ve o beni delirtircesine musluktan damlayan suyun sesi ile.

Okul arkadaşlarım ve öğretmenlerin bunu anlaması çok geçmemişti herkez soruyordu doğal olarak yavrum senin kolundaki bu morluklar nedir diye.Hep bir bahane uydurmuştum ve kaçmıştım insanlardan belkide şimdi asosyal olmamın nedenini sizlerde az çok anlamışsınızdır abilerim.

annemde aşşağı kalırmı sabahları önlüğümü giydirirken babama sinirlenip bir çok kez saçımı çekip kollarımı tırmalamıştır ve tokatlar savurmuştur o ufacık yüzüme. Yavaş yavaş büyüyor ve orta okul çağına doğru geliyordum.

Hiçbir zaman bu durumu dışarı yansıtmamak için ağlamadım arkadaşlarımın yanında aksine hep güldüm sanki böyle şeyler hiç yaşanmamışcasına. Arkadaşlarım kemal sunala benzetirlerdi gülüşümü oysa o gülen yüzün arkasında kurumuş göz kapakları ve bir kaç satır küfür vardı aileme...

Orta okul çağına gelmiştim ve lanet olası babam iş kazası geçirmişti dövse ve işkence etsede o benim babamdı içim cız etmişti acımıştım her seferki gibi yine kıyamamıştım ona bana yaptığı zulme rağmen babamdır demiştim.Ve 1,5 Sene ben bakmıştım eve.

Mutluydum kazadan sonra vurmuyor artık düzelmiştir diye.Çok sürmedi sevincim ayakları daha düzelmeden başladı değnekleriyle vurmaya hem altından pisliğini alıyordum hemde sopasını yiyordum sırf okuya bilmek için EVET YANLIŞ DUYMADINIZ OKUMAK ADAM OLMAK VE ONUN ELiNDEN KURTULMAK iÇiN NE YAZIKKi BAŞARAMADIM NE YAZIKKi OLMADI...

bu pekekent yazim hatalarindan belli oldugu uzere harbi lise terk de amin oglu iyi yaziyor pic boyle gider de intihar ederse efsane olur, hadi amk dortgozle bekliyoruz.

Ve orta sona geldiğimde ise geçen yıllar beni oldukça yıpratmıştı ve yüzümde 45 yaşındaki bir adamın yüz ifadesi vardı hayata hep karamsar bakıyordum ve umutsuzluğa kapılıp hep intiharı düşünüyordum. O yıllar kaybedicek tek şeyim okulumdu bunu biliyordum onca senenin ardından ve onca işkenceden sonra sınava giricektim OKS Ye ve bu sınav hayatımı şekillendiricekti iyi bir lise kazanabilirsem belkide bu ailenin elinden kurtulacaktım.

Ne yazıkki olmadı başaramadım yine yoluma taş koydular...

Sınavdan bir gün önce eve yatsıdan sonra gelmiştim gecikmiştim çünki okul arkadaşlarımla sınav öncesi biraz muhabbet etmiştik eve geldim ve tüm kitaplarım yırtılmış önlüğüm vs. herşey çöp poşetlerine doldurulmuş ve tuvalete kitlendim sabaha kadar yalvardım açın diye kapıyı sesimi duyan olmadı yumrukladım duvarları komşular yardımıma yetişsin diye kimse gıgını çıkarmadı sabah yorgun düşüp klozetin üzerinde uyuya kalmış bir vaziyette uyandırıldım annem kalk sınava git dedi bir umut yüzümü yıkayıp o pis kokan kıyafetlerimle elime kalemimi silgimi alıp koştum geçte olsa bir kaç dakika yetiştim ve sınava girdim...

yalan beee.

O yorgunluk ve açlık ile sınavda soruları çözmeye çalışırken üzerime sinen o pis kokudan dolayıda rahatsız oluyordum görevli öğretmen yanıma gelip evlat sen tedirgin görünüyorsun bişeyinmi var dedi anlamıştı sanırım yüzümdeki çizik ve yediğim dayakdan dolayı kanayan kulağımdan oysaki görmesinler diye hep omzuma silip durmuştum kanayan kulağımı öğretmene hayır iyiyim diyip devam ettim ve sınav bitince kapıdan çıktığımda yüzümde asık o surat ifadesi ile diğer öğrencilere baktım

Herkezin yanında velisi vardı ve sarılıp çok güzel geçti sınavım diyip öpücüğü ve tebriği alıyorlardı oysa benim kimsem yoktu yalnız başımaydım herkez evine doğru yola koyulmuşken ben sahilde her zamanki yerime doğru gitmeye başlamıştım bile...

rizörvık işten gelince okurum.

Sahilde herzaman o işkencelerden kaçıp sığındığım yeere geldim oturdum bir kaç saat mal gibi denize baktım ve insanları seyrettim hayata nekadar seyirci kaldıdığımı görünce kahroldum oysaki bu yaşıma kadar aslında hiç yaşamamışım bunu anladım o gün. Akşam eve gittiğimde sınavın nasıldı diye soran biri yerine bu saatte gelinir mi diyen babam vardı sokağa attı herzamanki gibi hazırlıksız yakalanmıştım tam üstümü çıkarmış pijamalarımı giymişken benden sonra eve o geldi ve anneme sordu nezaman geldi bu eve diye. Annem şimdi diyince sokağa atıldım apar topar.

Üstümde piyajama ile sokakdaydım ayağımda ayakkabım bile yoktu komşunun kapıdaki terliklerini giymiştim nereye gidicektim o saatte kime sığınıcaktım ağlayarak yürümeye başladım Güngören sokaklarında... Evet güngören ve hala güngörendeyim... Zaten reklam olmuşuz güngörene burda deşifre olsam kaç yazar ?

Güngörende yağmur sonrası ıslak sokaklar ve soğuk hava ile titreyerek bir okadarda dik yürüyordum kimseye görünmemek için ara sokaklara girmeyi deniyordum ama korkuyordum başıma bişey gelmesinden caddeleri tercih etmiştim bileniniz varsa fetih camiinin arkasındaki sokakdan akıncılar sokağına indim tramway yoluna... Üstümdekilere bakanlar deli sanıyorlardı üstüm başım ıslaktı çiseleyen yağmurdan dolayı elim cebimde ilerliyordum izzet ünver lisesinin önünden ( Lisede caddenin üzerinde ) işte okulu terk ettiğim bıraktığım lise... Tabi o okulu kazanacağımı oraya yazılacağımı bilmiyorum ozamanlar geçiyorum öyle önünden ve tartıcı bir çocuğa denk geliyorum önünde tartı o ıssız sokakda bir başına oturuyor kupkuru taşın üzerinde.

Pijamamın cebinde dışarı çıkınca gofret alırım diye tuttuğum 1 lirayı veriyorum tartıcı çocuğa ve ilerliyorum arkamdan sesleniyor o boğuk sesi ile " - Abi tartınmadın ki ? " Diyor..

Aldırış etmeden devam ediyorum yürümeye bir kaç sokak daha dolanıp geliyorum yine caminin önüne sabah cemaat geldiğinde rezil olmayayım görmesinler diye uzanıyorum caminin arkasındaki çardağın altına yatıyorum sabah olup uyandığımda kaskatı vicudumu hareket ettirmeye çalışıyorum ve son gücüm ile oturduğumuz apartmanın önüne gelip yığılıyorum. Komşumuz beni kaldırıp oturduğumuz dairenin kapısına kadar zütürüyor ve kapıyı çaldığında annem çıkıyor heycanlanmış ve merak etmiş olmalıki hemen içeri alıyor ve üst baş ile ekmek arası verip geçiştiriyor...

Uzun lafın kısası o gece bana ders oluyor artık o karacahil babam olacak adama açık vermeden yaşamam gerektiğini onunla polemiğe girmeyi bırak yüzünü görmemem gerektiğini anlıyorum.

Bir kaç ay sonra işte o soğuk gece önünden geçtiğim düz liseye yazılıyorum puanım ona yetmişti malesef başıma gelen onca şeyden soonra girdiğim sınavdan ancak 250 küsür puan çıkarabilmiştim. Artık ne okulumdan memnundum ne ailemden nede hayatımdan intiharın eşiğindeydim zaten orta okulda hanımevladı olarak tabir ettiğiniz tiplerden iken liseye geçtiğim andan itibaren bir serseriye dönüştüm. Zaten bu saatten sonra okumanın bir anlamı olmayacağını düşünüp okulu bıraktım ve o kahrolası cahil babamdan intikam almak için halk arasında hayırsız evlat olarak tabir edilen biri oldum çıktım.

Beni yıllarca döven bana işkence eden o adamdan intikamımı almanın zamanıydı eskiden dövdüğü gibi beni dövebileceğini zannediyordu bir çok kez yeltendi ve karşı çıktım. Ve yine lanet olası bi hafta sonu o evdeyken konuşmaya başladık... Sadece konuşuyorduk tartışmıyorduk dikkatinizi çekerim kkonuşuyorduk.

http://inciswf.com/c%c4%b1g%c4%b1rankar%c4%b1.swf