1. 26.
    0
    neyse hayatımın kötü günleri o zamandan başlıyor. Doğu illerinde kalanlar varsa avlulu evleri bilir. Bizimki şehrin en büyük evi denilebilecek bir evdi. Takribi 500 metrekare bir ev 6 oda bodrum zemin kat yaşadığımız yer 3 3 2 oda diye ayrılıyor motel gibi tabi mutfak tuvalet avluda. Üst kat 4 oda 1 mutfak ve 2 dam nenem ve yengeö hiçbir işi kendileri yapmıyor hep anneme yaptırıyordu. Haftada 2 kere buraları temizlemek zorunda kalıyordu tek başına ve bu işi 4 kişi bile zar zor yapardı.
    ···
  2. 27.
    0
    küçüklüğümde ilk darbeyi ordan aldım biz 6 odada yaşarken (hepsi soğuk geçiriyor) kış aylarında ısınacak sobamız bile yoktu çünkü babamız ırağa mal zütürüp getiriyordu. bu arada babam nakliyatçıydı. o zamanlar annemin küçüklüğünün verdiği tecrübesizlik ve soğukluktan 1 ay arayla 2 ablamı da kaybettim . ve nenemle yengem bütün suçu anneme yıktılar çocukları boğdu diye. halbuki onlar sağlam yapılmış üst katta hem elektrikli hemde odunlu sobala ısınıyorlardı hem de hiçbir iş yapmıyorlardı. bu olaydan sonra annemle ruhsal çöküntü ve sara hastalığı başladı.
    ···
  3. 28.
    0
    şimdilik partları küçük küçük yazmamın sebebi konuyu uplama çabamdır ileride daha uzun entryler gireceğim.
    ···
  4. 29.
    0
    o sıralar sağ sol kavgası oluyordu. annem tarafı solcuydu bir gün eve haber geldi 4 dayımı sorguya çekmişler. hiçbirini 6 ay boyunca göremedik. 6 ay sonunda 3ü geri çıktı. büyük olan k dayımın (baş harflerini yazıyorum sadece) sağ elinden 4 parmağı kırılmış ve vücudu yara bere içindeydi. ortanca olan h dayımın ayak tırnakları çekilmiş ve darp edilmişti. (o günden sonra bir daha ayak tırnakları çıkmadı) küçük olan m dayım ise sadece vücudunda ağır yaralar vardı ki hepsinde vardı bu durum fakat annemin en sevdiği kardeşi i dayım hapishaneye atılmıştı
    ···
  5. 30.
    0
    ilkokul hayatım bu kadar zaten gibleyen yok devamı gelmeyebilir

    en acıklı dönemlerimde buraya kadardı zaten
    ···