hayat hikayemi anlatacagım

(bkz: intihar hikayesi öyle böyle değil capsliiii)

valla kardeş okuyacaktım hayat hikayen sarmıştıda çok uzun ya kusura bakma özet geçseydin ya bin. allah yardmcın olsun

devam hocu

hadiiiii

19 yaşındaydım ama çok şey görmüş geçirmiştim ve elim para tutunca dükkan açmaya karar verdim ankarada altınpark diye çok büyük bir park var onun yakınlarında bir tekel bayisi açtım annemin bilezikleri herşeyimizi o dükkana yatırdım hala önünden geçerken bir hoş olurum insanın çok zaman geçirdigi bi yere gitmesi ve ya önünden geçmesi bi burukluk yaşatıyor insana her neyse tuttum dükkanı hava parası istemedi ama 2 yıl peşin kira istedi:D dükkan sahibi. işlerim çok iyiydi allah yürü yagkulum demiş gibiydim sanki para kazandıkça zütüm tavan yapıyordu bazı insanları aşşalıyordum beynimde ama bu yanlış bi davranışdı gençlik işde. yengem işe başlamış ogullarına bakıyormuş :D ve her ay onlardan o kirayı alıyordum ihtiyacım yoktu ama alıyordum ister kızın ister sövün ama yapıyordum bunu

derken askerlik çagımız geldi 2 yıl falan çalıştırdım dükkanı sonra devrettim annemi başına koyamazdım çünki geceleri çok pislik oluyor ayyaşdan geçilmiyor kapattım dükkanı ama çok iyi paramız vardı bi ev alabilicek kadar paramız vardı derken askere gittim yemin töreninde geldim sadece hiç izin kullanmadım başka artık telefonumuz vardı evimizde annemi arayabiliyordum askerden. askerdeyken bana koyan tek kötü şey vardı oda annemi yalnız başına bırakmakdı millet sevgilisini nişanlısını düşünürdü ben annemi düşünürdüm ya birşey olursa ya biri dadınırsa düşüne düşüne kafayı sıyırıcakdım aq. askerlik bitti anneme haber vermedim gelecegimi 20 gün sonra gelecegimi beklerken birden eve gittim bana öyle bi sarıldıki aglayarak uzun zaman sonra ilkkez ozaman aglamıştım sonunda yanındaydım annemin içim çok rahattı

pampa güzel hikayeye benziyor. ben ayracı koyayım.

hdi çok yavaşsın be panpa

askerden gelince ögrendimki yengem parayı vermemiş ben askerdeyken annem saf biridir onca şeyler çektiren insana bile acıyabiliyordu. ben askerdeyken para istemeye bile gelmişler yüzsüzlüge bakarmısın abi böyle insanların nefes alması bile zarar. bunu ögrendikden sanırım 4 5 gün sonra gittim parayı yollamamışsınız dedim der demez büyük oglu üstüme atladı bununla agaz burun girdik birbirimize oda haşat ama bende haşatım iyi vuruyordu muallak:D. karakola zütürdüler bizi nezerate attılar falan bi kaç jop vurup saldılar bizi aynen şunu dedim ya biriken paramı getirin yada satarım evin hisesini kalırsınız yarak gibi ortada biriken parada iyi paraydı yani yabana atılıcak birşey degildi gibe gibe getirdiler o parayı nerden buldular nasıl buldular aklım kesmedi zaten borç gırtlakdaydı onlara borç verenin aklını gibiyim

@32 tamam hacı anlatmaya devam okuyorum

@30 kardeş dogru diyorsun hoş diyorsunda ozamanlar her evde telefon yoktu yani nasıl anlatıyım durumu iyi olanların evinde telefon vardı

panpa ben senin hikayeni okıyım sen benimkini

yalan oldugunu düşünen varsa gibtir olup gitsin bu başlıkdan inandıgım her şey üzerine yemin ettim lay lom yapacaksanız gibtirip gidin başka başlıga. hiç delikanlı adam aglamaz muabbetine girmeyecem matbanın tuaveletine her girdigimde aglardım sizede komik gelebilir ama aglardım aq matbadaki tualete her girdigimde:D hayaller kurardım hep şahinin yeni kasası çıkmış ozamanlar ona bindigimi hayal ederdim. babam yaşasaydı ne olurdu diye hayaller kurardım hep bazende yüzünü unuturdum babamın çok kötü birşey yaptıgımı düşünürdüm babamın yüzünü unutmak ona ihanet etmek gibiydi benim nazarımda...

biraz birikmişimizde vardı maaş durumumda iyiydi allaha şükür allah razı olsun patronum eger öldüyse ruhu şad olsun. annemle taşınmaya karar verdik çünki dedemlerde diken üstündeydik hiç insan dedesinin evinde diken üstünde olurmu aq biz öyleydik işde düşene birde onlar vurdular.her neyse annemle şentepe diye bir yer vardı ankarada bilen bilir orada bi gecekondu tuttuk ama güzel evdi bahçeli falan taşındık oraya işyerimede yakındı yürüyerek gidip geliyordum

ee yaz panpa

allaha şükürler olsunki hiç kimseye muhtaç olmadık inanırmısınız biz taşındıkdan sonra dedemler birkez bile kapımızı çalmadılar birkez bile ozamanlar telefon nerede aq bakkala gidip oradan telefon etmen lazım dedemlerdede telefon yokdu o yüzden telefonlada aramadım hiç bir zaman ama çok beddua etmişligim vardır dedeme ve babaanneme. aradan 2 yıl falan geçdi ben hala matbaadayım(: abi o adamın yanında alışmışız çalışmaya ozamanlar 2 katı maaş veren biyer çagırsa gitmezdim yemin ederim babam gibi görürdüm ustamı sagolsun oda beni oglu gibi görürdü. artık çırak falan degildim ustamdan sonra gelen adamdım ben 18 19 yasındaydım 25 yasındaki adamlara emir veriyordum hoşumada gitmiyor degildi:D ve maaşa gelecek olursak çok iyi kazanıyordum annemin kollarını altınla doldurmuştum bile

derken dayımın ölüm haberini aldık hiç üzülmedim sevindimde diyebilirim başında söylemişdim acıma duygusu yoktur bende. dayımın öldügünü duyunca annem zorlada olsa cenazeye zütürdü beni gittik namazını kıldık ama hakkımı helal etmedim! dayım ölünce bende biraz tilki olmaya başlamışdım inceden aradan 1 2 ay geçdikden sonra annemden gizli dayımın yani anneanemin evine gittim. yengem huursu ve o gıcık oldugum veletler evdeydi aynen şunları söyledim ya evin yarı kirasını verin yada çıkın biz oturalım biz verelim yarı kirasını dedim şok oldular. seneler önce gibdikleri çocuk şimdi onları gibecekdi

panpa şimdi inanmamazlık gibi olmasın ama 1985 de doğdum diyosun 2000 falan oluyo sene çalıştığında e panpa o sene de tel vardı ya

dayımın çocukları biri 24 biride 27 yaşındaydı ozaman bi baltaya sap olamamış baba parası yiyen tiplerdi okusalar amenna okuyanın asla çalışmaması gerek diye düşünüyorum yani laf meclisten dışarı. Bi söz demişdim ya başlarda baban nerede bile demişlerdi bana. aradan 10 yıl geçmiş bakın hala hatırlıyorum o derece koymuş demmekki bana yaşları küçük olsa 10 12 yaşında olsa çocukluk dersiniz ama bu gaddarlık babamın yoklugunu ilk defa böyle çirkince vurulmuştu yüzüme. Ev hakkında söylediklerimi gibe gibe yapacakladı çünki evin yarı hissesi bizimdi. inanırmısnız onlarla urasarak mutlu oluyordum heralde egomu tatmin ediyordum yoksa paraya ihtiyacımız yoktu allaha şükür

hayat hikayemi anlatıyorum toplanın