hayat hikayem asosyal bir çoçuğun hikayesi

ilk dersde öğretmen polinomları anlatıyordu taha dersi dikkatlice dinliyordu zil çaldı ve bana hiç bişe anlamadım dedi ben de ona basit aynı fonksiyonlar gibi dedim her zamanki gibi ben sıramda oturuyordum sınıfın erkekleri kızları hep bir arada oturmuş eğleniyolar kduruk gibi geziyolardı emreye hiç laf atan yoktu taha ise emreye kantine gidelimmi sana bişe ısmarlarım dedi emre yok ben gelmeyim desede taha ısrar etti ve kantine doğru indiler

burdada bizi gibleyen yok amk neyse kalsın anlatmayım boşa

sınıfa girdiğinde yine erkekler bağırıyordu. dün akşamki halı saha maçını tartışıyorlardı. emre yine sessizce yerine oturdu. öğretmenler sırayla gelip derslerini anlattı. öğrenciler ders aralarında yer değiştirdi, sohbet ettiler, birbiriyle şakalaştılar ama emre ne yer değiştirdi ne de kimseyle sohbet etti. okuldan nefret ediyordu. son derste öğretmen gelmemişti. müdür sessiz olmalarını söyleyip gitmişti. sınıf yine birbiriyle sohbet ediyordu. emre sıkıntan öleceğini sandığı an da nihan onun yanına gelip oturdu. emre neye uğradığını şaşırdı. i̇şin kötüsü bir hata yapmış da nihan da onu azarlayacakmış gibi davrandı. “emre naber? sen de gittin mi dünkü maça?” dedi. emre kızarıp bozarıp cevap verdi: “hayır, gitmedim. annem hastaydı.” nihan hemen üzüldü. “geçmiş olsun ya neyi var?” emre hızla yalan uydurdu: “astım hastası. ara sıra krizi tutuyor.” “hadi ya geçmiş olsun tekrardan” emre teşekkür etti. on saniye boyunca her ikisi de sessiz durdu. nihan sonunda “dün beni twitter'dan takip etmişsin. ben de oradan gördüm seni. seni takip ediyorum. son tweetin çok güzeldi. bizim kızlara gösterdim. güle güle öldüler. onlar da seni takip ediyorlar” dedi. emre cevap veremeden zil çaldı. herkes çantasını alıp hızla çıktı. nihan da iyi akşamlar dileyip arkadaşlarıyla gitti.

@1 bak sevgili karşim.ben bir pgiboloğum. evet çoğunuz bu adı bile okuyamıyor ama ben öyleydim. öyleydim diyorum çünkü artık değilim. neden mi? herşey yolunda giderken bir gün bir hastam bana bu sitenin adresini verdi ve bende girdim. gördüm ki burda çok güzel muhabbetler ve ortam var. hatta gülmekten sandalyeden düştüğüm capslar ve hikayaler bile okudum. artık pgibolojik sorunları olan hastalarıma bu adresi veriodum. taki senin bu gibimsonik başlıklarını görene kadar. neredeyse tüm açtığın başlıkları okudum tek tek. senin bu başlıklarından dolayı artık benim pgibolojim bozuldu ve servertimi meslektaşlarıma yatırdım ve beş kuruşsuz kaldım. karıda terketti gitti anasının evine ve son paralarımıda içkiye yatırıp senin enterylerini okumaya devam ettim. artık iyice kafayı yemiş durumdayım ve son param olan 100 doları bi hackere verip senin ip adresini buldum. bekle oruspu çocuğu seni kalın pgiboloji kitaplarımın biriyle gibecem.ben zaten deliyim cezada almam bekle oruspu çocuğu yoldayım geliom
-
-
bu entery praton krallığına hizmet etmek için girilmiştir.

hadi kankalar ya bi okuyan yokmu şurda bi heves ettik hikaye anlatcaz içimizi dökcez

internette gezerken “facebook'da bol beğeni toplayan duvar yazılarımız ” diye bir konu gördü. gerçekten komik laflar vardı. özellikle içlerinden birisini çok beğendi; "amca 80 yaşında rusya'ya vize kalktı diye seviniyor, sanki vize kalkınca herşey kalkıyor." hemen bunu twitter'da paylaştı. buna gülerken babası içeriye daldı. “oğlum hadi yat. servise geç kalıyorsun sonra. valla zütüremem seni yarın” dedi. emre itiraz etmedi. bilgisayarını kapatıp uykuya daldı.

emre okuldan dönmüştü. twitter hesabını kontrol etti. gerçekten de takip ediyordu. tam tdıbına dokuz kişi! hem de hepsi okuldandı. emre mutlu oldu. nihan gibi hem güzel hem popüler bir kızın kendisiyle konuşması da mutluluk vericiydi. yatağa uzandı. uzun süre aptal aptal hayallere daldı.. sonra tekrar bilgisayar başına geçip, forumdaki o konuya girdi. güzel ve komik mesajları listelemeye başladı. en güzellerinden bir kaçını daha tweetledi. sonra da bilgisayarı kapatıp tekrardan yatağa uzandı. suratında aptal bir gülümseme vardı. “acaba yarın da bunun muhabbeti açılır mı?” diye düşünüyordu. “nihan'ı facebook'tan eklesem mi?” diye tereddüt içinde kaldı. sonra gülüp uyumaya çalıştı.

kalanını yarın okuldan gelince anlatcam şu anda bi işim çıktı

emre okuldan eve gelince yemeğini yedi. üstünü yatağın üzerine attı. annesi katlayıp dolabına koydu. bilgisayarın başına geçip, hemen internetin başına geçti. okul günü olduğu için pek aktif değildi. emrenin bir konu ilgisini çekti. leo adlı bir kullanıcı çekilişle hoparlör dağıtıyordu fakat çekilişe katılmak için twitter'dan onu takip etmeniz gerekiyordu. emrenin bir twitter hesabı yoktu. beleş mal baldan tatlıdır diyerek kendine bir twitter hesabı açtı. sonra da çekilişe katıldı. can sıkıntısından twitter nedir ne değildir bunu öğrendi. birkaç ünlüyü takip etmeye başladı. birden sınıfta kullanan var mıdır diye meraka düştü. tüm sınıfın isimini yazıp yokladı. birkaç kişi üyeydi. hemen onları da takip etti. kendisini pek takip eden yoktu. hatta kimse takip etmiyordu. önemsemedi. takip edilecek biri değildi ne de olsa. ...

şimdi bi giriş yapıyorum beyler ben emre hikayemi değiştirerek yazıyorum şimdi başlıyoruz

emre servise yetişemediği için babası onu söylene söylene okula zütürüyordu. okula geldiklerinde emre tek bir laf etmeden arabadan ayrıldı. babası da hızla uzaklaştı. okula şöyle bir baktı emre . “sevmiyorum seni” deyip sınıfına doğru yürümeye başladı.

emre sınıfa girdiğinde sınıfın erkekleri toplanmış bağıra bağıra halı saha maçı için kadro topluyordu. i̇simler havada uçuştuğu için kimim maça gidip, gitmediğini öğrenmek çok basitti. emre gitmiyordu. diğer kalan tüm erkekler gidiyordu. kadroda ekgib olduğu için başka bir sınıftan adam çağırmışlardı hatta. emreyi kimse davet etmezdi. etseler de kesin yalandan annesi hasta olurdu emrenin. sınıfta kimse ona selam vermemişti. sessizce yerine oturdu. ders zili çalmıştı. sınıfa koştura koştura bir öğretmen gelmişti. hayır, bu dersin hocası değildi. sınıf öğretmeniydi. aceleyle geldiğini göre bir ilanda bulunacaktı. “çocuklar 3 hafta sonra üniversiteleri gezmek üzere ankara'ya gidiyoruz. üç gün kalacağımız için velilerden izin gerekiyor. i̇zin formunu okulun sitesinden indirebilirsiniz. i̇yi dersler” deyip ayrıldı sınıftan. herkes heyecanlanmıştı. sınıf birbiriyle hızla konuşmaya başlamıştı. hangi üniversiteleri gezeceklerdi? kim kiminle oturacaktı? ne giyeceklerdi? kim geliyordu? kim gelmiyordu? bu soruların yanıtlarını aranırken emre ise tepkisizdi çünkü gitmeyecekti...

emre sabah uyandı artık kendisine dikkat ediyordu gömleğine ceketine dikkat etti aynaya baktı ve saçlarını düzeltti emrenin sivilceleri vardı ve kendi kendine dediki ilk iş şu sivilcelerden kurtulmalıyım diye düşündü. sonra ilk defa parfüm sıktı ve okula gitti okula girdiğinde yine kimse selam vermedi nihan öğretmenler masasında oturuyordu ve günaydın emre dedi emre karnına yumruk yemiş gibi sırasına oturdu çünkü bütün sınıf şimdi ona bakacaktı dersler başladı emre ön sıralarda kendi başına oturuyordu ve arkasına bakmaya cesaret edemiyordu ...

ilk ders başladığında sınıfa müdür girdi yanında yakışıklı bir çoçuk vardı adı tahaydı sınıfımıza yeni gelmişti. tanışma faslı bittikten sonra öğretmen benim yanımı gösterdi ve tahaya otur dedi tahada bana selam verdi bende sessizce seldıbını aldım yanıma biri oturduğu için biraz kendimi sıkıyordum çünkü ne zamandır sınıfta yanıma biri oturmuyordu .

Risorved. Dinliyoruz panpa. Egerhizli olmazsan basliginin aminakoycaz

niye anlatmıyorsun huur cocugu

anlat bin benim adımda emre devam et

anlat amk liselisi olmana rağmen dinlicem

reserved

devammmmm

ananı gibim tam bi asosyalmişsin ya

hikayen cok guzelmis panpa