Sizin hiç anneniz öldümü beyler?
Benim öldü.. Kör olmadıysam da sağır kaldım.

Her şeyde böyle başladı zaten. Babam duramadı o şehirde. Akrabaları falan sürekli görmek, insanların acıyan bakışları, dedemler falan derken dayanamadı. istanbul’a taşınma kararı aldı.
Keşke almasaydı.. Çünkü sokak hayatını öğrenecektim. istanbulda her türlü taka, pisliğe bulaşacaktım.
Taşındığımız semt de insan yaşdıbına dair en ufak bir şey yoktu gençler. Nasıl bir takun içinde olduğumu bilmiyordum. Ne gibi iğrenç insanlar ile tanışıp neler yaşayacağımı bilsem, bu gibik yere adımımı atmazdım. Kalırdım dedemlerle babamın peşinden gelmezdim. Ama olan oldu bir kere.
gibik bir okula yazıldım. ilk zamanlar zordu tabi, Büyük kaybım beni saçma sapan bir çocuk haline getirmişti. Siz hiç annenizin sesini unuttunuz mu? Bir defa daha duymak için, o tınıyı hatırlayabilmek için nelerimi vermezdim. Sabahın köründe beni okula gitmem için uyandırırken, ne rahatsız olurdum halbuki o sesten Allah bilir ya... Neyse tüylerim diken diken oldu yine. Acı ama gerçek beyler bu dünya da her şeyinizi kaybetseniz de hayat devam ediyor. Ağladığınız her şeye gülüp geçiyorlar. Bu piskolojik bunalımla, yaşadığım yerdeki hayat koşullarının beni nasıl bir canavara dönüştürdüğünü, sokakta gördüklerimi, körü körüne bağladığım dünyalar güzeli huuryu ve bana yaptıklarını anlatıcam size arkadaşlar.

edit: Buradan sadece benim yazdıklarımı okuyabilirsiniz arkadaşlar.

http://www.incisozluk.com...9Ftirebilir-amk/sahibi/1/

Hayat ile bir bağım kopmuştu zaten. Babamla ne zaman otursak, derin düşüncelere gark olurdu. Beyler o korkuyu bilenleriniz vardır belki içinizde. O soruyu soranlarınız olmuştur belki Ya babam da giderse? Ne derslere odaklana biliyordum ne başka birşeye. Tek bir arkadaşım deseniz yoktu beyler. Aşırı içime kapanıktım ilgi beklemiyordum kimseden. kimse bana karışmasın istiyordum. Amip gibi yaşıyordum okulda. Pardon okul demişim dıbına kodumun yeri okuldan başka her şeye benziyordu. Gördüğünüz her lavuğun bir lakabı vardı gibtiğimin okulunda hepsinin ya sado, kado, samo, memo, reco, selo, telo, bino, kemo, lemo, saçma sapan isim kısaltmaları vardı torbacı huur çocuklarının. içlerinden birini sallasanız mutlaka tutar yani o derece. yok satır selami yok kuzucu Mehmet yok Kosovalı erdem yok tokmak emre dıbına kodumun delileri. Kızılderili kabilesinden tek bir farkları yoktu.

3-5 tane asalak arkadaşım olmuştu 2 ay içinde. Bu zütverenler etliye sütlüye karışmayan vur kafasına al parasını tipler ama takılıyoruz işte ezik ezik. Teneffüsler korkulu rüyam haline gelmiş artık. Dışarıya ne zaman çıksam goblin suratlı hewalin teki gelip omuzu çakardı, gibtir et der bakardım yoluma.

Gelelim beni taka zütüren elemana yani, muzaffere. Bu huur evladı hafif şişman, çarpık bacaklı, avuçları nasır bağlamış dört köşe elleri olan garip bir huur çocuğuydu. O çingene taku rengindeki gözlerinde hep, her an birini tutacak ta dövecekmiş gibi bir ifade vardı. okula kirli sakallı gelirdi gavat. saçları dik dik ve incintı. Adamı ateizme sürükler bildiğin. çingene karası bir surat aman allahım.

yine bir teneffüs sınıfa geçerken, öküzün birisi seslendi bana çocuk çağırır gibi ;
-şşşt yakışıklı!! gel bakıyım buraya.
+efendim kardeşim?
-ben burada sigara içiyorum şurada bekle hoca gelirse ayıktır beni fiş olmayak anladın?
+kardeşim derse geç kaldım.
bir bakış attı bana, zütün yiyorsa buradan ayrıl bakışı. içeri geçti tek kelime etmeden.
ulan bekliyorum çıkmıyor huur cocugu .15 dakika oldu, bilerek yaptığını düşünmeye başladım. Ama gidemiyorum da çünkü bu lavuk okul reisi olarak tabir edilen Muzaffer amk sözümona, mezar taşını giber adamın. Birine takmasın yani. Hani okul efsaneleri dolaşır ya her okulda bizim eziklerde her gün bunu konuşurlardı. Herif pisliğin teki. bir defa çocuğun biri yanlışlıkla top attı diye yanına çağırıp suratına tükürmüştü 2 metre ilerimde neyse.

- ayaaaan hayırdır gitmemişsin derse?
+bekle dedin bekledik. bitti mi işin?
-hadi git dersine şimdi.
tavşan gibi koştum sınıfa. Hoca sınıfa alsın diye dua ediyorum bir yandan

Neyse, dinleyen olursa yarın devam ederim. Anlatacak çok şeyim var.

uyumadım madem dinleyen var iki üç bir şey yazıyorum şuraya arkadaşlar

Anasını gibtiğimin muzafferi yüzünden, hoca git geç kağıdı al dedi. müdür yardımcısına indim.
-ulan şerefsiz pekekent derse girseydin! utanmasanız zütümüzü gibeceksiniz lan yok kağıt gibtir git eşek başımı var karşında gibi tam hatırlamıyorum ama en az bunun kadar küfürlü bir cümle kurdu ki şaşkınlığımı gizleyemedim.
ulan bir okul öğretmeni bu şekilde konuşabilir mi? Konuşabilirmiş işte orda öğrendim.
hayretlerle bakakaldım ki benim suratımdaki hayreti görünce
utanmış olacak muallak, neyse tamam al veriyorum kağıt birdaha olmasın dedi. çıktım odadan almadım. Arkamdan bağırdı çağırdı gibik.
indim bahçeye. Şöyle bir bakındım etrafıma, ayı muzaffer banklarda oturuyor. Okulun ondan en uzak köşesine geçtim oturdum.
5 dakika sonra ıslık çalıp el etti. Canımı sıkmıştı bu sefer. zaten sorunlu bir pgibolojim var kalktım ayağa dayak yemeye gidiyorum bildiğin. Artist artist gittim yanına. lavuk beni görünce tebessüm etti artık acıdı mı halime niye bilmiyorum geldim yanına baktım bana gülümsüyor bir süzdü iyice deli oldum girdim lafa dayak yesem bile rahatlayacağım yani

+Ne istiyorsun sen benden kardeş?
-hiç gel otur iki muhabbet edelim diye çağırdım kardeeeeeeeeeş buyur otur(benle taşak geçer gibi uzattı o “e” leri gavat)
başladık bununla konuşmaya. adam tekin biri değil tabi tedirgin oluyorum. ama muhabbeti sardı. bana semti anlatmaya başlayana kadar tabi…
Semt dekilerden bahsettikçe, olaylardan bahsettikçe, gözüm korkuyordu. Nereye düştüm ulan ben dedim içimden. Herif bana hayatında şiddet görmemiş bir çocuğa, dövdükleri adamları bıçakladığı çocukları bildiğin hevesli hevesli anlatyor. Karşımda hüküm giymemiş suçlu ve potansiyel katil birisi var amk ve ben oraya gelene kadar hiç kimseyle adam akıllı tartışmışlığım yok beyler düşünün şehrimiz küçük ve gayet sakindi insanlar kendi kafasındaydı.
WELLCOME TO CEHENNEM diye haykırsa hiç eğreti durmazdı yani.
Bende anlattım kendimden bir şeyler öküz öküz dinledi.
Bundan sonra benimlesin ha sevdim seni dedi. Herhalde pikaçu zannetti beni diyorum içimden. Özürlü muallakye bak pazardan biblo alıyor evine sanki emrivakiye bak faşist huur çocukları. Buna olan kinimin nefretimin sebeblerini okuyunca hak vereceksiniz bana arkadaşlar.

Biraz daha kestireyim öğlene doğru yazmazsam akşam yazarım beyler

Dinleyen varsa bir kaç bir şeyler yazayım o zaman binler

elimden geldiğince hızlı olucam dostum başlıyorum bir kaç satır yazıp kahvaltımı yapıcam

Konuşma bitti yüzüne “yesmiyes ağbi” içimden sövüyorum tabi. Çıktım gittim hesapta hiç muhatap olmam bir daha. Ama bırakmadı yakamı. Ertesi gün okulda biri koluma girdi. hay ananı gibeyim bu çekti beni barzo tayfanın yanına. içerisi işidin temellerinin atıldığı yer dıbına koyayım. sıcak karşılandım vip olarak girdiğim için herhalde. Birkaç gün takılıyım ne zarar gelicek dedim. Ali, idris, kemal, Yusuf bu gibikler le tanışmış oldum. Ama dikkatimi çeken bir şeyler var beyler? Okulun yeni bebesiydik? ee kaç gündür ne yan bakan ne omuz atan var? Millet ile göz göze geldiğimde gözlerini kaçırır oldular lan. Her gün teneffüsler de beni arayıp bulup omuz atan tipler artık kafasını eğip geçmeye başlamıştı..

Kahvaltımı yaptım devam ediyorum beyler

O an kendimi genç skywalker gibi hissetmiştim arkadaşlar. Resmen gücü keşfetmiştim. Artık rahatlamıştım okulda. Kıskanç bakışlara anında karşılık veriyordum. Kafalarını eğip önlerine bakıyorlardı.
Başka ne yapabilirlerdi?
Yanımda muzaffer vardı dıbına koyiyim. Tayfa hewal ama
Okulda bize gıkı çıkan kimse yoktu çok kısa sürede okulda çevrem genişledi hatta şöyle diyim hiç tanımadığım adamlar gelip selam veriyorlardı okula girerken çıkarken vs.
Başka ne yapabilirlerdi_

Biz illuminati onlar hoca efendi cemaatiydi lan
biz sptartalılardık onlar gibik persler
Biz Çanakkale boğazı onlar zütü taklu anzaklardı
biz ayetel kürsü onlar cin periydi amk Kim dokunabilir lan tayfama?
bu modda gezdim aylarca ananı gibeyim şu an acıyorum kendime
henüz hiç kavga bile görmemiş birisi olarak, tehlikeli adamların arasındaydım.
Bir tak zannediyordum kendimi açıkçası neyse

not: Beyler aklınızda bulunsun, arkadaş olarak seçtiğiniz adamların sizden üstün en az bir özelliği olsun bunu unutmayın.

Muzaffer 2 sokak üstümde oturuyordu. Okula beraber gidip geliyorduk. Bayağı samimiyeti ilerlettik binle, diğer çocuklarla da aram iyiydi falanda muzafferle baya beraber takılıyorduk. Artık gel zaman git zaman alıştım bine. muzaffer çoğu akşam bizde kalırdı. Sabahlara kadar kapıda otururduk bazen. okulda uyurduk pekte gibimde değildi dersler. Hele babamın hiç bir şey gibinde değildi. Dünyası kaymıştı annemden sonra bir daha hiç eski günlerde ki gibide olmadı. onu hiç öğüt verirken göremedim bir daha. üzülüyordum.. Hayatın anldıbını kaybetmişti. Beni de gereğinden fazla serbest bırakıyordu. Muzo ile bakıyoduk dalgamıza her okul çıkışı bir olay vardı dıbına koyim her kavgaya da dışarıdan sürekli hiç tanımadığım adamlar gelirdi hep farklı farklı adamlar yardım etmeye amk. Hiçbir kavgaya da girmiyordum. Muzaffer sen hiç bir şeye karışmican diye tembihlerdi her olay da zaten.
Asıl problemler okul dışından adamlarla tanıştıktan sonra başlayacaktı zaten

Muzaffer ile yedğimiz içtiğimiz ayrı gitmez olmuş. O yanımda yokken bir ekgiblik hisseder olmuştum. sanki lokmalar boğazıma takılıyordu. Yarı babalıkta yapıyordu tabi bana bu yüzden olsa gerek. Hayatı bilmiyordum ki dıbına koyiyim kol kanat geliyordu muzo bana. Sınıfımı bile zorla değiştirtti. hatta başımdan geçen ilk olayı anlatayorum size.
3 taktan semt yan yana zaten bizim burada bilen arkadaşlar var özelden konuşuyorum şu an onlarla neyse. başka bi semtten taşaklı sarışın bir lavuk var. Çocuk bana sürekli dik dik bakıyor ama ben buna bakarsam kesin büyük mevzu patlar diye uğraşmıyorum. Tayfayı düşünüyordum açıkçası artık ailem gibi olmuşlardı. Bir zararda gelmesini istmiyordum. Birgün muzafferle derse geç girdik beyler
Muzafferde hayvanın teki amk, hocadan destur almadan girdi sınıfa. Bende arkasından tabi.
hoca haklı olarak bağırmaya başladı.

-Hayvanlar ağıramı giriyorsunuz çıkın lan sınıftan!!!
muzaffer muallaksi hiç oralı değil. hakaretler yağdıkça, buda hocayla tartışmaya başladı.
Ben çıktım dayanamadım amk. Geçtim bahçeye oturdum. Benim ki kızları almış gevşek gevşek takılıyorlar. Beni gördü hemen kitlenmeye başladı. Kafamda bozuk bu sefer uykusuz gelmişiz okula, hoca sınıfın ortasında ayar çekmiş bize falan.
kitlendim ulan bende buna ya herro ya merro artık beyinde şiddete alışmış. Sıkıntı yok yani
lavuk atağa geçti artist artist geliyor bana doğru. yanımda kimse yok ya amk bekliyordum geleceğini.

Dikildi karşımda birden. Baygın gözleriyle baktı bana
Bende kalktım ayağa dikildim gözlerine. Tırsıyorum tabiî ki ama bu işin oluru yok ya anlaşıcaz ya birimizden biri yiyecek dayağı.
-sen bana bakmıyorsun dimi kardeş? (çürük dişlerini gibtiğim)
+yok kardeş sen bana bakıyorsun asıl problemin ne?
elini omzuma attı, anında geri teptim bunu itiş kakış çıktı. Biliyorum amk kavga çıksa bizim çocuklar fırlıycaklar sınıftan. Dedim buna (baya delirdim ateş püskürüyorum huur çocuğuna)
+şimdi dön zütünü git çıkışta gel o zütün yerse teke tek halledelim ben kimseyi bulaştırmiycam sende bulaştırma
-okulun arkasında bekliyorum seni dedi
aynende döndü zütünü gitti
geldi çattı çıkış. Muzo dan kaçtım çıktım okuldan ondan önce.

Galiba ilk kavgamı verecektim beyler
Bir yandan da düşünüyorum acaba beni kaç kişi bekliyor okulun arkasında.
Bir umut mert birisi çıkarda anlaştığımız gibi olur diye düşünüyorum. Seri adımlar ile geçtim okulun arkasına.
3 kişi bekliyor beni hay dıbına koyayım geride dönemem ki bundan sonra
Gel gel diye bağırdı bu yanına vardım.
Kime güveniyosun lan sen artist diye bir tokat koydu bana
anında yumrukla aldı cevabını.
Beklemiyordu kimse herhalde 5 saniye duraksadı herkes.
o 5 saniyeyi hiç unutmam saat gibi bir 5 saniye beyler
sonrası çok vahim 3 kişi bir girdiler bana ilk defa burnum orda kırıldı.
Yere düştükten sonrada bırakmıyor huur evlatları millette etrafta izliyorlar.
yüzümü kapatmışım gelen tekmeleri sayıyorum artık
canım ilk defa yanmıştı. bu olay ilk travma bundan sonra karakterim bir değişim sürecine girmeye başlayacaktı.
ulan dua ediyorum Allaha muzaffer çıkıp gelsin diye. Ama bırak muzafferin gelmesini ayıran eden bile çıkmadı. Çok güzel yemiştim ilk dayağımı

Sonun da gittiler şükür ettim. istemsizce ağlamaya başladım. Gözyaşlarım şapır şupur akıyordu. Her tarafım ağrıyordu. Ağlaya, ağlaya düştüm evin yoluna. Hayatımız da unutamadığımız olaylar olur işte bunlar gibi. Eve gidip annemin koynunda ağlamak istiyordum. O an sadece 1 saatlik evde olsa, o an benim için korkup benle beraber ağlasa,
beni teselli etse, bir kez kokusunu içime çeksem bunun için yani sadece 1 saat için ömrümden 10 sene verip şeytanla anlaşma bile yapardım. Anneme o kadar çok ihtiyacım vardı ki…
Yarı topallayarak vardım eve burnumun altında kan kurumuştu bir gözüm balon misali şişmişti. Çok pis dövmüşlerdi. Bu kadarına gerek yoktu ki..
huur çocukları hiç mi insaf yok sizde. Eve vardığımda annem yoktu. O andan sonra alışacaktım tamamen, kabullenecektim onun yokluğunu... Babam açtı bana kapıyı, o halde görünce irkildi tabi. Belli de etmemeye çalışıyor. Yüzümü yıkadım hıçkıra hıçkıra ulan tutamıyorum kendimi.
Babamında gözleri doldu. Geldi sarıldı bana.
Oğlum söyle bunu yapanı sakat bırakıyım diyerek sıkı sıkı sarıldı.
Ben sustum küçük çocuklar gibi ağlamaya devam ettim. Neyse sakinleştim ekmek falan yapıştırdım gözüme.
Gece zile basıyor birisi ama alacaklı böyle basmaz zile babam da korktu.
Bi baktım muzaffer aşağı çağırıyor beni baya hararetli haberi almış tabi.