hayat belki de

iyimi oldu kötümü oldu bilmiyorum ama bana bir zararı dokunmadığı kesin. yaptığım şeyi anlamaya çalışıyorum ama aklım ermiyor. yarın pgiboloğa gidicem birde ona anlatıcam bakalım o ne söyliycek.

ben kendimi hep böyle zütürürüm sanıyordum. okadar yazdım halimden memnunum diye hep öyle gitsin diye ama onu bile layık görmedi allah beni hastanelere düşürdü. belkide böylesi daha iyi olmuştur ama tak gibi hissediyorum açıkcası.

kafamı gibeyim ben nasıl bir insanım.

chivas içtim.ben dengeyi sağlayacak kadar içip mutlu olmak istiyordum ama kafamı gibeyim şat yapa yapa tak ettim kendimi. kendimden utandım bu sabah.

sonra birde yatıştırıcı serum taktılar yani ben öyle anladım ama bilmiyorum.bi süre sonra kendime gelmiştim. allah düşürmesin

hep aynı şeyi söyledim kendime "ben buralara düşcek adam değildim." ama oldu işte. kendimi çıplak gibi hissettim o yönden iyi oldu. uzun zamandır kendimi ağlatmamıştım busefer kendisi geldi.

yapmam diye düşünüyorum ama okadar küfrettiğim aklımada çok güvenim yok. belki yaparım belki yapmam.

bende bir dengesizlik var, içimde.aksi halde bu dengesizliği alkolle düzeltmeye çalışmazdım.en başta hiç aklımda bile yoktu bunlar. içerim güzelleşirim diye başladım hastanede patladım.
evet haklısın birdaha içersem kesinlikle kendimi dengede tutucam. aklıma ilk bu geldi.en azından takunu çıkarmadan zıkkımlanayımda elimde patlamasın.

hoşuna gittiğinden demişsindir. bilirim o hissi.her şeyi salmalımıyım yoksa tekrardan ipleri ele geçirmeliyim bilmiyorum. hayatı tekrar düzene koymaya çalışsam bile bu işe yarıycakmı? zaten hep bunu yapmaya çalıştım en sonunda darmadağın oldum. şuan sadece okula dönmke için sınavı vermem gerekiyor başka üzerimde hiçbir gereklilik hissetmiyorum,en azından bunu yaparsam kafam biraz dağılmış olur. arada okula gitmiş olurum. bilmiyorum anlamıyorumda.ney gerekli ney gereksiz? neden içmiyoruz. evet hepimiz birilerini severiz düşünürüz ama hayat farklı çalışıyor, kimsenin gözünün yaşına bakmıyor. gibtimin çabaları boş kalınca hüsrana uğruyor insan.

ben bi yemek yiyeyim aklım çalışmıyor.

eyv yedimde geldim.ben bi sigara içeyim.

sigara içerken yine sinirlendim kendiem şunu dedim "hayatım kötü olmasına rağmen ben kendimi kaybeden gibi hissetmiyorum." ama sonra düşündüm ulan ozaman bende bir sorun var demektir. madem hayat bana böyle davranıyor bende bunu kabul etmeliyim, sonuçta herkes kazanan olcak diye bir şey yok.o halde alkole devam edilmeli çünkü kaybedenler öyle yapıyor.

söylediklerim seninkinin tam zıttı farkındayım. doya doya yaşamayı unuttum ben,o hissi kaybettim. dün her şeyi gördüm ben gerçekten o hale düşücek adammışım.ben güçsüzün tekiymişim.ne yapalım hayat tarafından istenmeyen kişiysem gidip kendimi öldüremem ama içebilirim. sorunlu bir ergenlik yaşadım ve sonrasında da hayatım aynı eksende devam etti. artık bir şeyleri kabul etmem gerekiyorki bir sonraki seferde bukadar yaralanmiyim, ağlamiyim.koymuşum hayata sokmuşum neşeye, mutluluğa.madem öyle işte böyle.

aklımı gibeyim aklımı. benim hayalperest kafama sokayım. birazcık umut kırıntısına tutulan kafamı gibeyim.

birinin illa suratıma işemesi mi gerekiyor nekadar bitik olduğumu hissedip görmem için? ben bitiğim bitik.ben bir hiçim.

http://www.youtube.com/watch?v=WQYsGWh_vpE

keşke hayatımın geri kalanını şu yatakta geçireblcek kadar gücüm olsaydı.

niye bukadar çaba sarfedeyim, buzamana kadar ettimde noldu? hep aynı sonuç. gerçeği kabullenmek çok daha kolay. zaten benim okadar gücümde yok. tekrar tekrar tekrar çabalamak beni aşıyor. eğer çabalamasaydım dün hastanede 1 saat ağlamıycaktım eve gelip osbir çekicektim, sonrada uyurdum.

hayat başkalarının yaşaması için var.ben izleyiciym ama malesefte bir insanım. kendime kabul ettirmeye çalışıyorum ama hala tam başaramadım.şu içimdeki umut kırıntılarını yok edebilsem en azından gelecekteki kötü günleri yok etmiş olurum.

mutlu olmak istiyordum nasıl olurdu bilmiyordum halada bilmiyorum. kendimede amaç edinemiyorum dolayısıyla. zaten canımı sıkan şeylerde benden bağımsız gelişiyor.ah bir uyuyabilseydim seneler sonra kalkardım sonra bakardım etrafa ya koyardım kafayı tekrardan ya da dışarı çıkardım. gerçe artık bu hayallerin pek bir önemide kalmadı. aklıma yine oblomov gelmeye başladı. uzun bir süredir kendimi ondan farklı bir kişiymiş gibi görüyordum ama yine anladımki ben oblomov oldum.ben uyumak istiyorum allahada dua ediyordum beni öldürsün diye onu bile etmeyi unutmuşum artık.

benim uykum geldi daha bir şey demiyorsan ben biraz yatayım bakalım rüyamda ne görücem.

saol sanada. yanlız hep ben konuşuyorum birazda sen konuş. artık benlik bir şeyde kalmadı biraz seni konuşalım ama bugün değil yarın.ben zıbarmaya gidiyorum.

bu adam 230 sayfa ne yazmış böyle amonym

rezervedd