hayat bazen çok yorucu

başlığa gelin gelmeyin okuyun okumayın umrumda değil. yalnızlıktan napıcağımı şaşırıp buraya yazmaya karar verdim. bi şekilde içimi dökmem lazım. hayatımdaki en büyük sorun babamdır. tek çocuğum ben normalde olması gereken babanızın gözünde bi değerinizin olmasıdır yani en değerli sen olmalısındır. ama benim babamın gözündeki değerime bakarsak; hani pek önemsemediğin bi eşya vardır evde varlığında farketmezsin değerini bilmezsin ama gidince bi ekgiblik hissedersin ararsın onu aynen bu işte. arkadaşım diyebiliceğim 2 tane insan var hayatımda. onlara anlatsam adamların zaten derdi başından aşkın bide ben mi anlatıpta sıkıyım canlarını ki verecekleri cevaplar standart üzülme kardeşim zamanla düzelir, takma kafana gibtir et gel 2 bira alalım şurdan kendine gelirsin gibi sözler. yoruldum lan, sıkıldım amk. aşk hayatı desen o da taka sarmış durumda. ne tak yiceğimi bilmiyorum ya çekip gidicem yada kalıp günden güne biticem amk

@2 eyvallah panpa. sorunlar bunlar işte gerçi özeti bile değil amk. kendimi bi yere sıkışmış gibi hissediyorum amk sanki yere çökmüşüm tüm insanlar başımda durup ezmeye çalışıyolarmış gibi taktan bi durum işte

@4 sanada teşekkür ederim kardeşim, tavsiyelerin içinde. Panpa hepsinden gectim hani arkadaş aşk su bu zaten yalan bunu
biliyorum. Ama senin canından kanından olan insanın deger vermemesi çok koyuyor adama amk bunu düzeltemem iste canımı bu sıkıyor en çok çünkü benim babam konuşmadan anlamaz suçu kendinde görmez hiç bir zaman