Gençler bu dıbına kodumun hayatı çok acımasız be sizlere bi anımı anlatmak istiyorum içimde kalmasın,

Üniversitesi ye ilk başladığında yıl kendimi ifşalamamak için ili felan söylemicem ama gayet güzel yaşanılır bi şehirde kazanmıştım, Gün geldi yolculuk vakti çattı, ailemle vedalaşarak otobüse bindim aslında ailem istanbul da yanlarında kalmamı burda gerekirse özel bi üniversiteye girmemi istiyorlardı ama ben kafamı dinlemek istiyordum bunalmıştım artık istanbuldan, ailemi arkadaşlarımı yıllarımı geride bırakarak çıktım yola. Yolculuk esnasında uyumayı pek sevmem özellikle geceleri sadece o otobüs sesi bile terapi gibi gelir bana, film felan izleyerek geçirdim yolculuğumu.

Mola yerlerinde dışarı çıktığında hangi ayda olursan ol soğuk bir hava ama muazzam güzel sonunda bitti yolculuk, daha önce hiç gelmediğim bir şehire ayak basmıştım inanıyordum farklılık bana iyi gelecekti kendimden bahsedecek olursam öyle yakışıklı biri değilim, 1.79 boylarında 62-63 kilo civarı normal sıradan bi insanım. ilk hafta yurt işlerini felan hallettim üniversiteyi gördüm gezdim, sıkıcı fakat farklı bi haftaydı.

Daha önce hiç sevgilim olmamıştı, ha olmasını istesem olurdu orası ayrı biraz çekingen bir yapım vardı küçüklükten gelen o yüzden hiç cesaret edemedim hep uzaktan sevdim. Teklif aldım normal bi insan gibi bi kaç kere ama biraz mükemmelliyetçiyim maalesef dış görünüşe önem veriyorum sevmediğim bir huyum ama elden birşey gelmiyor.

Öyle abazan bir insan da değilim olması gereken biriyim, hani mini etekli birini görsem dönüp tekrar bakmam. insanlara karşı saygısızlık yapmam kim olursa olsun ama aynı şekilde saygı görmeyi de beklerim. Yerimi bilirim kimle nasıl konuşacağımı, kimle samimi olup kimle ciddi olacağımı. Beni öyle sıkıcı bir insan sanmayın samimi olduğum bir insan varsa karşımda çok eğlenceli bi adamımdır ama dediğim gibi addıbına göre muamele.

ilk hafta dersler boştu sıkıla kakıla gittim geldim ilginç bi ders programı vardı, liseden sonra farklı gelmişti. Hiç sevgilim olmadığından bahsetmiştim bu aralar olmasını istiyordum can sıkıntısının getirisi belki de zaman geçirecek ona sevgimi verecek birini istiyordum ama dediğim gibi öyle herkese yürüyemezdim. Genelde hoşlandıklarım okulun en güzel kızları olurdu, onlar da zaten bana bakmaz okulun en yakışıklı çocuklarına bakarlardı.

Bana sorarsanız o yakışıklı çocuklardan çok daha iyisini onlara verebilirdim, sevdimmi tam severdim, neler yapmazdım onlar için. Ama onları suçlayamazdım çünkü bende öyleydim benden hoşlanan bir kız çıktığında dış görünüşü yüzünden hayır derdim belki de beni daha mutlu edeceğini düşünmeden. Ama asla öyle yüzlerine bağıra bağıra hayır demedim güzel bir dille anlattım hep derdimi, kırmamaya çalışırdım. Hayır dedikten sonra farkederdim ki ben çok ciddiye alıyormuşum bir kız bana teklif ettiğinde sanki beni deliler gibi sevdiğini düşünüyormuşum aslında onlar ya tutarsa hesabı öylesine teklif ediyorlar, sen hayır dersen hemen bir sonraki kurbana geçerler böyle kalpsiz bunlar da.

Çok birşey yaşadım diyemem ama hayatın beni olgunlaştırdığını düşünürüm yaşadığım yer bakımından belki de, öyle kavgacı bi insan değilimdir hayatımda tek tük kavga ettim, ne yalan söyliyim kavgadan da korkarım biraz...

Ben böyle yazıyorum ama sizleri de sıkmak istemem, eğer dinleyen olursa devam da ederim