ne zaman ölümün geleceği belli değil , kederler , acılar , bitmez tükenmez geceler , kendimi yiyip bitirdiğim saatler. insan ağlayarak doğar, dertleriyle büyür , hayalleriyle ölür. kural budur , düzen böyledir bütün zincirlerini kirasin gelir sanki boğazına kederlerin gelir de konusamazsin ve her gün her gece her saniye kendini bitirirsin ve sonra dersin ki hayat bu kadar olamaz hiçbir şey bitmez , bitemez. ama çoktan bitmiştir. bir ömür boşa geçmiştir , öptügun kızlar , sevdiğin insanlar , yağmur kokusu , kardan adamlar zevk vermez artık sana. işte hayat burda biter. insan yeni bir kimlik bulmaya çalışır ama sonu bellidir. hiclik. yalnızlıktan kaçmak için yaşar insan ama amacına ulaşmaz. annesi , babası , arkadaşları , dostları , eşi , evlatları... insan kendine bir kader çizer ve bunun cefasini veya sefasini sürer. butun sevdiğim insanlara şunu demek istiyorum. kendine iyi bak beni düşünme su akar yatağını bulur