hayat çok garip

Arkadaşlar 98 liyim öncelikle fakat okumalısınız bu düşünceleri
Kendimi bildim bileli toplum bana hep saçma ve garip gelmiştir ortaokuldayken waxlarla saçlar dikilir asi styla arsız bela dinlenir kafeye kaçıp knight online oynanırdı yıl 2008 galiba evime internet bağlandı şans eseri linkin park ile tanıştım ve hoşuma gitmeye başlamıştı şarkıları grup o zaman güzeldi şimdi taku çıktı yanlız silkroad onlineye başladım global bir oyun ingilizce konuşuluyor felan ben hiç wax kullanmadım hiç çıkışta grup kavgası atmadım hiç mahalle maçı yapmadım ne bileyim çok salakça geliyordu o zaman apaçiler vardı kekolar yoktu ortada bu yüzden hep dışlandım ilkokul hayatım boyunca kabadayılık taslayan binler oldu şimdi bakıyorum hepsi fırıncı yada inşaatçı o zaman öğretmenler öyle derlerdi güler geçerlerdi varmı aranızda böyle binler neyse devam edelim

Derken sbs felan 435 gibi bi puan almıştım seviniyordum kendini geliştirmiş entel tipler felan olacak diye fakat yine olmadı sadece bir kademe üstü insanlar vardı buradada Değişen tek şey biraz daha global görüşlü insanların varlığıydı 1 2 tane ateist felan vardı güzel felsefe yapılıyordu bu tiplerle sigara alkol çok yaygındı binler arasında fakat ben sigarayı ağzıma sürmedim fakat hep sarhoş olmayı merak ederdim nasıl bir şey diye bi kutu extra içtim baya dokunmuştu kustum felan o gündür ağzıma sürmem ailevi nedenlerden dolayı memlekete taşındık şuan 12. sınıfa gidiyorum.

Sınıfa geldim ve orta sıralara oturdum tipik anadolu ilçesinde sıradan bir liseydi burası 19 mevcudu vardı 9 erkek 10 kızdı muhabbetlere kulak kesilmiştim en arka sağ duvar kenarındaki kezban reiz şu şunla çıkmış bu bunla çıkmış muhabbeti arkamdaki 4 lü futbol muhabbeti ortadaki erkeklerde karı kız muhabbeti döndürüyordu tahmin ettiğim gibiydi fakat telefonumla sözlükte gezerken içimde bi ısınma bi hareketlenme olmuştu sanki 17 yıldır nefes alıyorum fakat böyle birşey ilk defa yaşıyordum bana ne oluyordu duvar kenarı en ön sıradaki kitap okuyan mükemmellik benim odak noktam olmuştu istemsizce ona bakıyordum arkasına dönüp arkadaşlarıyla birşeye güldü o gülüş o gün gözümün önünden gitmedi o an zaman benim için durdu o mükemmel gülümseme beni bitirmişti sanki kendi kendimi sorgulamaya başladım beynim olmaz kız kezban diyordu kalbim ise hayır bu kız senin olmalı onunla mutlu olucaksın o senin hayatının amacı olacak diyordu böyle bir ikilemde kalmıştım fakat düşündümki keko ve kezban bir toplumda yaşayan bir mükemmellikti o bu topluma ayak uydurmak zorundaydı bu onun suçu değildiki? Eğer benim olursa onun hayat felsefesini değiştirebilirdim fakat ben ilk defa bir kıza değer vermiştim ve ilk defa duygularımı onunla paylaşacaktım cesaretimi topladım bunun için 1 hafta çalıştım jest mimik herşeyi ayarladım en uygun anı buldum ve kızla konuşmaya başladım beyler ben çok duygusal biriyim ve bi o kadarda romantiğimdir bu doğuştan yada yetiştirmeden gelen birşey olsa gerek kızla çok içten konuştum fakat kız sevgilisi olduğunu söyledi kendimi çok kötü hissetmiştim cidden 1 2 güne ancak toparlandım

Derken kızın sevgilisi facebook yoluyla benimle iletişime geçti benim sevgilimden uzak dur gibisinden çocuğun profiline baktım sıradan biriydi ben ondan daha yakışıklıyım objektif bir bakış açısıyla bunu söylüyorum tek amacı ev araba karı kalk gibişek olan bi insanda ne buluyordu ? Kendi kendime bu soruyu sorup durdum ve sorunun cevabı basitti doğru zamanda doğru yerde olmamamdı bana elini uzatsa onu dünyanın en mutlu insanı yapacağım hasta olduğunda yanına uzanıp ona yemek yedireceğim pazar sabahı kalkıp onunla yemek hazırlayıp kahvaltı edeceğim sinemaya gideceğiz yürüyüş yapacağız sevmek cidden çok güzel birşey ya keşke doğru zamanda doğru yerde olsaydım fakat olmuyor hayat tamamen şans faktörüne bağlı işliyor tek isteğim sevdiğim kişiyle hayatımı sürdürmek umarım bu uzun soluklu macerada öyle birine rastlarım.