hayat çok boş lan

-ilkokulda iyi bir liseye gitmek için can atarsın.

-Lisede güzel bir üniversteye gitmek için çapalarsın.

-Üniverstede iyi bir iş için zütünü yırtarsın.

-işe girince para biriktirip evlenmek için it gibi çapalarsın.

(Şu aşamaya gelene kadar kimleri seversin ziker gider, sevdigin kaç kişiyi topraga verirsin. Ne kadar boş şeyler için kendini üzersin.)

-Evlenirsin çocukların olur. Onları doyurup, gidirmek için, okutmak için büyütmek için parçalarsın kendini.

-Emekli olmak için senelerce çalışırsın. Sen çalışırsın 3-5 kuruşa başkası yattıgı yerde zengin olur hayatını yaşar.

-Büyükdüklerinde çocuklarını evlendirirsin onları, yaşlanırsın torunları seversin. Ama işin kötü tarafı genç degilsin. Hastasın eskisi kadar güçlü degilsin agrılarınla cebelleşirsin.

-Bütün büyüklerini kaybedersin. Anılar üzerseni belki karını kaybedersin. Yalnız kalırsın hayatta çok acılar çekersin.

Üzmeyelim lan kendimizi. Ne gerek var. Zaten sadece ölümler yakıcak canımızı yeteri kadar. Eskileri özlicez hep. Liseyi geçip rahatlarım demeyelim. Üniversite kazanıcam rahatlarız demeyelim. iyi bi iş bulalım rahatlarız demeyelim. Evlensek rahatlarız demeyelim. Çocuklar büyüse rahatlarız demeyelim. Emekli olsak rahatlarız demeyelim. Zorlamayalım kendimizi hayatım tadını çıkarabildigimiz kadar çıkaralım. Yalan dünya işte. En güzel zamanı 7-8 yaşına kadar. Ondan sonra ziker dünya adamı. insanın rahatlıyacıgı tek yer sırat köprüsünü geçtikten sonra beyler. Oda malum nah geçeriz. Zorlamanın anlamı yok. Keyfimize bakalım. Sivilceymiş paraymış. Çok zengin adam rahat sefa içinde yaşar demeyin. Ölüm herkese var. Onlarda sevdiklerini kaybeder ziker hayat onlarıda. Sakıp sabancı bile demiş. Yicek tek bir lokma kurumuş ekmegim olsaydı da, özürlü kızım sağlıklıgına kavuşsaydı diye.