hayatınızda dibe vurduğunuz fakirlik anıları

herkes zengin mi amk yok mu hikayesi olan. hüzünlenelim

orta okul felanım 1999 lu yıllar, bi kriz felan etrafta laf dolanıyor .babamda küçük esnaftı o zamanlar şimdi de öyle neyse anflasyon tavan yapınca battı babam bi kamyon borç seyyar balıkçılık yapmaya başladı ama eve zor ekmek alıyoruz .okuldan geldim anneme canım hoşaf istedi yapar mısın dedim annem yapmış getirmiş hoşafı bi içtim şeker yok hiç hoşuma gitmedi bir iki daha içiyim dedim sonra çaktım olayı tabi evde şeker bitmiş almaya para da yok 1 kase hoşafı bitirdim anneme teşekkür ettim. kadın anladı tabi gözü doldu ben de çok üzülmesin diye dışarı çıktım okul formasıyla belki ben gidince daha çok ağlamıştır evde. belkide üzüldüğünü görmemek için direkt dışarı çıktım bilmiyorum. neyse oyun felan oynadık hüseyinlerin evine geçtik annesi çay yapmış getirdi yanında şekeri getirdi tabi şekeri görünce annem aklıma geldi kötü oldum.ben çayı şekersiz içiyorum dedim annesi niye felan yaşlılar öyle yapıyo sen çocuksun ihtiyacın var şekere dedi tabi ben pek giblemedim kötü olduğumu bellide etmemeye çalıştım.
özet:99 dan beri çayı hep şekersiz içerim bazen çay içerken annemi aradığım olur.

cebimde 1lira 25 kuruş para var girdim migrosa çikolata alıcam işte bi çikolata aldım tam 1,25 emin olmak için orda görevliye sordum oda öyle dedi. neyse gittim kasaya karı dedi 1.75 züt gibi kaldım işlemide başlatmışmı.ben bir kızardım amk arkda deli kuyruk oluştu.amk bırak abla kalsın dedim karı diyo işlem açıldı ..ben napim abla dedim bastı çıktım koşar adım.. montum kırmızı benkırmızı çok rezildi amk...

fakirlikten ilkokulda kendimi yiyip intihar etmiştim ne gunlerdi be

sizleri seviyorum 6 yıl sonra kendim de anımı anlattığım başlığa geldim, hepsini tek tek okuyup yine duygulandım. umarım şu an hepiniz çok mutlusunuzdur binler.