hayatınıza anlam katan 5 olay

1 - lise 1 e geçmiştim hiç kız arkadaşım yoktu artık kendimden umudu kesmiştim. bütün kızlar benimle arkadaş olarak kalıyodu. acıldığımda senden beklemiyodum gibi tepkiler veriyolardı bende zararsız bi tip olmaktan cıkıp ortalığın cilasını giben bi insan oldum. evet böyle herşey daha güzel. o kararı verdiğim günden sonra kız arkadaşlarım ve cevrem olmaya başladı.

2 - annemle babam ayrıldılar. ayrılmalarının sebebi babam işsiz olduğu içindi ve ben arkadaşlarıma hep birliktelermiş gibi ve babamın bi işi varmış gibi konuşurdum. gerçekleri söylersem beni ezerler diye. baktığımda hepsi mutlu bi aileye sahipti ama benim öyle bi imkanım yoktu işte. annemle kalmıştım ben. işten eve dönerdi bana hersey için bağırırdı. en ufak bişey için bile. ben hiç ailemle mutlu olamadım. pazar günleri evde oldukları için haftasonlarından nefret ettim. normal bi cocuk gibi ailemle zaman geçirme gibi bi ihtiyacım yoktu. ne kadar yoksalar o kadar rahattım. ( babam sonradan kendine tekel açtı kendi hayatını kurdu hala görüsürüz cok iyi aramız )

3 - ilk defa bi kızı eve davet etmiştim. lise 3 teydim. kız güzeldi aşıktımda. ama dediğim gibi lise 1 den sonra ezik mülayim bi cocuk olmadığım için acık sözlüydüm. kız önümde oturuyodu. arkasını döndü konusmak için bende hiç düşünmeden aksam bize gelsene film izleriz dedim. kız geldimi diye sorucak olursanız gelmedi ama kızla daha yakın konusmaya başladık. sonra bi olay oldu kız benimle konusmayı kesti yüzüme bile bakmadı. o olay ne bende bilmiyorum. sanırım birileri hakkımda biseyler konusmus ( huur cocukları bunlar )

4 - ilk kavgamı etmiştim. dalaştığım cocuk arkası olmayan güçsüz kuvvetsiz biri değildi. benimle sınıfın önünde dalga geçmişti benimde botumun içinde hep muşta olurdu. cocuk tuvalete gitti arkasından gittim bizim arkadaslardan 2 sinide kapıya diktim iceri kimseyi almasın diye bottan cıkardım mustayı cenesine vurdum. sonra mustayı cıkardım cünkü musta ciddi bi suç demek dıbına koyim. hapise girmeye kadar gider bu iş. 3-4 tane daha yumruk atmıstım yüzüne cocuk yere düştü bende cıktım gittim ordan. ertesi gün okula gittiğimde cocuğun arkasından dayak yerim diye düşünüyodum öyle olmadı. yemedim cünkü cocuk gelip benden özür diledi. yani ilk gücümü orda kesfettim

5 - yıllardır yalnız olunca kızlar nasıl erkeklerden hoslanır bunu cözmüştüm. gidip kendime profesyonel bi fotoğrafcı tuttum fotoğraf cekildim bi sürü dıbına koyim. korkmadım facebook'a falan da koydum. fotoğrafa beğeniler geldikce kızlarda düşmeye başladı dıbına koyim. o gün anladım ki fame lik gercekten güzel bisey. ve bende artık o elalem ne der ne konuşur kalıbından cıkmıştım kendim için yaşamaya başlayıp kendimi sevmeye başlamıştım ve gerçekten mutlu oluyodum. (simdi bi sevgilim var beyler cok değil 2 haftadır birlikteyiz ama henüz bi sorun yok)

uzun oldu ben bile ne anlattığımı bilmiyorum dıbına koyim.

not 2 : belki hayatımı değiştirenler bunlar değildir lan. aklıma gelenler bunlar.