Yine bir gün halısaha dönüşü saat gece 12 gibi falan eve doğru ilerliyordum. Bizim mahalleye girdiğimde ilerde lüks bir arabanın durup dörtlüleri yakmış durduğunu fark ettim.Ama etrafında kimse yoktu. Meraklı adımlarla ilerledim.Ben yaklaştıkça içerden bağrışma sesleri duyulmaya başlamıştı. Biraz yavaşladım dinledim. içerde sanırım bir çift vardı tartışıyorlardı.Tam arabayı hızla geçecekken arabadan kapıyı sertçe çarpıp inen bir bayan fırladı. Hemen ardından araba da gazladı gitti. Bayan biraz ilerledi üstünde gece elbisesi gibi bir şey vardı. Rahatsız olmasın diye hızımı iyice yavaşlattım.Ama o hızlanmak yerine gitti bir kaldırım taşının üstüne oturdu. Loş sokak lambasında yüzünü bana doğru çevirince dünyam başıma yıkıldı.Bu Gizemin ta kendisiydi.

Hemen koştum yanına. Durdum karşısında suratına baktım. Lordfeanor ne işin var burada dedi. Beni boşver asıl sen neden bu haldesin dedim. Hıçkırarak ayağa kalkıp boynuma sarıldı. muhafazid beni aldattı dedi. Duyduğum haber karşısında muhafazid hakkında ne kadar haklı olduğum için bir sevinç duydum.Bir de tabi bu sefer kesin ayrılacaklardı ve benim hiçbir etkim yoktu.Ona da ayrı bir sevindim.Ama hepsinden öte beni üzen Gizemin mutsuzluğuydu. Bunların yanında benim için her şeyden önemli Gizemdi. Varsın benim sevgilim olmasın ama başkası da onu üzmesin isterdim. Zaten melek gibi bu kızı kim üzmeye cesaret edebilirdi.Ben beynimin süzgecinden az çok olayları geçirdikten sonra Gizeme sordum. Sakin ol nasıl oldu anlat dedim.

Anlatmaya başladı.Bir restorana gitmişler dönüşünde de muhafazid Gizemi arabayla eve bırakacakmış.O ara birisi telefon etmiş ama muhafazid açmamış telefonu önemli değil demiş. Gizem de ısrar edince kim olduğunu söylemek istememiş.En sonunda arabayı durdurtmuş Gizem. Telefonu almış eline mesajlara bakmış. Ondan sonrası malum. Kapıyı çarpıp inmiş. Anlatırken bile içini çeke çeke ağlıyordu.Şu an karşımda muhafazid olsa hiç düşünmez yine kavga ederdim. Gizemi üzmesine dayanamıyordum.Üzülme diye de bir yandan Gizemi teselli etmeye çalıştım. Gizemle biraz yürüdük bir bank bulup oturduk. Uzun süre konuşmadık. Sessizliği Gizemin o naif sesi bozdu. Keşke benim de senin gibi olgun bir sevgilim olsaydı dedi.Ben de içimden keşke dedim…

Benim gibi garip birisini senin bünye kaldırmaz dedim. Amacım gülmesini sağlayıp moralini düzeltmekti. Başarmıştım güldü.1-2 dk sonra Nuru gerçekten sevmiş miydin diye sordu.Ama lütfen dürüst ol diye ekledi.Ben de hayır sevmemiştim dedim. Biliyodum dedi.Çıkmaya başladığınız ilk günden beri biliyodum. Nerden anladın dedim. Mecburiyetten yaptığın o kadar belli oluyordu ki fark etmemek mümkün değildi.Ama sırf Nurun kalbi kırılmasın diye ona katlanmanı da gerçekten takdir etmiştim.Ne kadar iyi birisi olduğunu o gün kesin olarak anlamıştım dedi.Ona dönüp güldüm. Evine bırakayım istersen dedim. Olur dedi...

Gizemi evine bıraktım. Yolda çok konuşmadık.Ben de eve geçtim sonra. Saat geç olmuştu. Msni açtım. Belki bir umut Gizem bir şeyler yazar sabaha kadar konuşuruz demiştim ama yazmadı.Ben de kapattım yattım. Sabah kalktım yine her zamanki gibi kitap okuyup bilgisayar oynayarak günü öldürecektim.Yaz tatilinin bitmesine 1 hafta falan kalmıştı zaten asosyalliğin dibine vurmam lazımdı.

Okul günü gelmişti. Lise 2 olmuştuk.Her zamanki gibi Alperi aldım evden sonra okula geçtik. Sınıfa bu sefer gelen giden olmamıştı. Neyse sınıfa geçtik herkes bana öldün mü oğlum sen nerdesin falan dedi. Klagib bir asosyalin duyabileceği övgü dolu sözler…Hem arayıp sormazlar sonra da laf salatası yaparlardı. Alper dışında hiç kimse yaz tatillinde arayıp sormamıştı.Nur bile. Aklıma bir anda Nur geldi. Etrafıma bakındım. Sessiz sedasız bir sırada oturuyordu. Nuru ilk kez böyle görmüştüm.Bi problemi var heralde diye çok takılmadım. Sonra her zamanki gibi Gizemi aradı gözlerim. Tüm güzelliğiyle sırasında etrafına peri gibi ışık saçıyordu.Bir anda göz göze geldik. Yine yakalamıştı beni. Gülümseyip selam verdim o da gülümsedi.Bir insana yaptığı her şey ancak bu kadar yakışabilirdi.

Okulda her şey çok normal ilerliyordu.Nur bana sarmayı bırakmıştı artık. Hatta bi ara sevgilisi olduğunu falan söylemişti bizimkiler. Sevindim onun adına.Ne kadar kaşar olsa da özünde kötü bir kız değildi. Gizem ve muhafazid hakkında ise hiçbir bilgim yoktu.En son bıraktığım gibi ayrı mıydılar yoksa Gizem tekrar muhafazidi affetmiş miydi acaba. Kafamı her gün bu soru kurcalıyor gidip Gizemle konuşup soracak cesareti kendimde bulamıyordum

Bir gün okul çıkışında Alperle eve doğru giderken ilerde Gizemle muhafazidi konuşurken gördüm. Yine geri dönmüştü Gizem ona. Deveye diken insana giben lazımmış dedim içimden. Alper de sanki içimi okumuş gibi bana dönüp üzülme kardeşim elbet bir gün senin de değerini anlayacak dedi. Güldüm.Bu saatten sonra anlasa ne anlamasa ne dedim.Her defasında beni hayal kırıklığına uğratıyordu Gizem. Sanki benim yanımda başka muhafazidin yanında başka konuşuyordu. Biraz daha ilerleyip yanlarına yaklaştığımızda durumun hiç de öyle olmadığını gördüm. Gizemle muhafazid kavga ediyorlardı.

Yanlarından hızla geçmeyi düşündüm. Ayıp olsun istemiyordum.Her fırsatta akbaba gibi Gizemin tepesinde bitmek biraz fırsatçılık oluyordu.Ben ne kadar çabalasam da yine muhabbete dahil oldum.Çünkü muhafazid laf atmıştı arkadan giderken.Bu gibi insanlar için mi terk ettin beni dedi bağırarak.Ben arkamı döndüm sadece durup baktım. Alper önüme geçti hadi abi takılma gidelim dedi. Sonra Gizem de bana baktı lütfen git der gibi. Döndüm arkamı gittim ama muhafazid boş durmadı sana diyorum lan baksana bana dedi. Tutamadım kendimi.Çantayı attığım gibi koşar adımlarla yanına vardım. Konuş ne var dedim.

Bu kızın peşini bırakacaksın dedi. Güldüm peşinde olduğum yok zaten dedim.O zaman ne tak işin var her seferinde yanında dedi.Ben de düşündüm. Senin ekgib bıraktığın adamlığın yerini doldurmaya çalışıyorum dedim.Üstüme yürüdü.Ne diyosun lan sen dedi.O arada Gizem araya girdi. Yine tedirgin ve ağlamaklı sesiyle lütfen git Lordfeanor ben halledicem dedi. Biraz bekledim. Sonra Alper kolumdan çekiştirdi. Gizemi daha fazla üzmemek için ayrıldım oradan.

Yolda ilerlerken bir yandan da Alperle konuşuyorduk.Ara sokaklardan birine sapmıştık.Bir anda önümüze lüks bir araba geçti. muhafazidin arabası. içinden 4-5 kişi indi. muhafazid gel lan buraya konuşcaz dedi. Alper de benle gelmek istedi sen dur dedim kavgaya gerek yok.5 kişiden durduk yere dayak yemeyelim şimdi dedim.Ona da mantıklı geldi muhafazidle 5-10 adım yürüdük. Ağır abi tavırlarıyla adeta beni eziyordu adam. Anlat dedi. Neyi dedim. Gizemin peşinde köpek gibi dolaşıyorsun Gizemi bana karşı doldurup ilişkimizi engelliyorsun dedi.Ben de her gece sonu türlü türlü kızları da ben gibiyorum zaten dedim. Omzuma vurdu. Sanane lan dedi.Ben de o zaman Gizeme karşı ne yapacağım zerre kadar ilgilendirmez seni dedim. Boğazıma sarıldı sıktı. Seni öldürürüm çocuk dedi. Bekliyorum dedim. Dememle birlikte karnıma diz attı. Biraz sendeledim geri çekildim. Yumruğu patlattım suratına. Düştü.Üstüne çıktım yumruklamaya başladım. Sonra bana doğru koşarak gelen bir grup gördüm.

Ben muhafazidi yumruklarken adamlar ışık hızıyla gelip bir anda seri tekme yumruklarla beni aralarına almıştılar. Alper 1-2 tanesiyle baş etmeye çalıştı ama nafile.Onu da yere düşürmeleri çok zaman almadı. Bizi bir sağlam dövdüler.Bir iki tanesi arabadan sopayı kapıp gelmişti.Şerefsizler halı silker gibi bizi sopaladılar. Biraz daha devam etseler muhtemelen ellerinde kalacaktık. Bunu fark etmiş olacaklar ki bizi orada bıraktılar arabaya atlayıp gittiler. Alperi aradı gözlerim çoktan bayılmıştı.Ben de fazla dayanamadım bıraktım kendimi yere ölü gibi serildim.

Gözümü açtığımda acildeydik. Başımda hemşireyle bir tane polis vardı. Polis kendine geldi heralde dedi hemşireye o da evet geldi ama biraz bekleyin sonra konuşursunuz şoku atlatamamış olabilir dedi.Ben 1-2 dk sadece önüme odaklandım. Sonra hemşireye arkadaşım nerde dedim.O da telaş etme sağında yatıyor o da dedi. Acilde bilirsiniz sedyeler arası perde vardır. Görebilir miyim dedim. ikiniz de şu an kendinizde değilsiniz dinlenin sonra sizi 1-2 gün burada tutup bırakıcaz tehlikeli bir şeyiniz yok dedi. Kafa salladım. Sonra polis girdi araya anlat bakalım evlat dedi..

Kimle kapıştınız kaç kişiydiler nasıl oldu olay hepsini baştan sona anlat yoksa merkeze almamız gerekecek üzmeyelim birbirimizi dedi.Ben de anlattım.Ama işin içine muhafazidi sokmadım. Yolda yürürken üç beş serseri önümüzü kestiler. Bizden para telefon istediler.Biz de vermeyince kapıştık. Sayıca fazlalardı bizi bu hale getirdiler dedim. Emin misin dedi. Eminim dedimŞikayetçi misin dedi hayır dedim. Peki anne babana haber verdik birazdan gelirler bir de onlarla konuş fikrin değişir belki dedi. Değişecek bir şey yok ama siz bilirsiniz dedim. Konuşma bittikten 15 20 dk sonra annemle babam geldi. Annem beni görünce direkt ağlamaya başladı.O an anladım ki bizim vaziyet dumandı…

Aileme de olayı aynen anlattım. Babama polisle git konuş fikrimin değişmediğini söyle dedim. Emin misin oğlum dedi. Eminim baba büyütecek bir şey yok dedim.Sen hiç kendine baktın mı ? Tanınacak halde değilsin dedi.Önemli değil baba geçer hepsi sen git polise anlat dedim. istemeye istemeye gitti polisle konuşmaya.Ben böyle ayarlamıştım ama ya Alper öterse ? Ötmese bile farklı bir hikaye uydurursa ne olacaktı. Hemen Alperin yanına gitmeye yeltendim kalkamadım. Annem ne oldu dedi. Alpere baksana bi yan tarafta dedim. Gitti baktı. Baygın hala o dedi.iyi polisten önce konuşabilirdim fakat şimdi daha çok telaşlanmıştım.Ya benim yüzümden Alperde kalıcı bir hasar olursa ne olacaktı. Kendimi asla affetmezdim. Düşünürken uyuyup kalmıştım…

Gözlerimi açtığımda farklı bir odadaydık. Belimde sargı ayağımın birinde alçı vardı. Acilden alınıp bir odaya yerleştirilmiştik. Annem de yanımdaki sandalyede uyuyordu. Babamı göremedim.Ben kıpırdanırken annem de uyandı. Noldu oğlum dedi telaşla.Ben de bir şey yok anne babama baktım nerede dedim. Dışarıya çıktı bir şeyler almaya birazdan gelir dedi.Ben de kalıcı mıyız burada dedim.1 hafta 10 gün buradayız dedi. Kaburgalarında çatlak bir ayak parmağında da kırılma varmış dedi. Darbeye bağlı iç kanamada olabilirmiş tedbirli davranıyorlar dedi. Adamlar harbi iyi dövmüşlerdi.Ben hemen kendimi unuttum Alperi sordum. Onun da durumu aynı ama onun iki ayağında da kırık varmış. Annesiyle konuştum 3-4 ay alçıda kalacakmış dedi.Ben üzüldüm hemen ayaklandım Alperin odasını anneme sordum.Bir tekerlekli arabaya oturttu beraber odaya gittik

Odaya girdiğimde çok kötü olmuştum. Alperin yüzü tanınmaz haldeydi. Yatakta kukla gibi yatıyordu. Hemen yanına gittim sarıldım.Özür dilerim kardeşim dedim sessizce kulağına.Önemli değil beraber yemediğimiz bir dayağımız vardı onu da yaptık. ilerde çocuklarımıza anı olarak anlatırız sıkma canını dedi.Bu zamanda böyle dost inci tanesinden daha değerliydi. Sonra annesinin yanına gittim elini öptüm geçmiş olsun dedim. Sonra tekrar Alperin yanına döndüm. ifade işini sordum.O da tanımadığımız 3-5 kişi saldırdı yolda şikayetçi değilim demiş.O an içim ferahladı.En azından bir kez işler rast gitmişti…

Hastanede iki yada üçüncü günümdü. Sınıftakilerin daha yeni haberi olmuştu olaydan. Okul çıkış saatinde yanımıza uğradılar. Alperin odasında toplandık. Herkesin kafasında aynı soru vardı. Nasıl oldu olay diye bombardımana tutuyorlardı bizi. Alperle hep aynı şeyleri söylüyorduk ama pek inanmamışlardı. Arada Gizeme kayıyordu gözüm.ilk kez bana acır gibi bakıyordu.ilk kez benim için korktuğunu gördüm gözlerinde. Sanki hissetmişti olayları.Nur da aynı şekilde inanmamıştı ama fazla üzerinde durmadılar. Biraz sohbet muhabbet kalkıp gitti hepsi.Tam kapıdan çıkarken en son Gizem kaldı.Çıkmadı. Kapıyı kapattı. Bizim yanımıza tekrar geldi. inanayım mı lordfeanor dedi

Neden inanmayacaksın dedim.Bu olanların muhafazidle ilgisi var mı dedi. Hayır dedim. Alpere döndü Alper de kafa salladı. Peki dedi kalktı gitti tekrar gelirim görüşürüz diye ayrıldı odadan. Alper bana döndü.Git konuş kardeşim artık dedi.Ne olacaksa olsun.Ya kabul eder seni ya da reddeder bu kadar basit. Ucunda ölüm yok ya dedi. Belki kabul edecek sonra yanına gitmediğin her dakika için pişman olacaksın dedi. Güldüm.En azından böyle seviyor olma ihtimali var.O bile bana yeter platonik iyidir dedim. ikimiz de güldük. Biraz daha muhabbet ettik. Sonra odama çekildim.

Ertesi gün okul çıkışında yanıma Gizem geldi.Çok telaşlı görünüyordu. Yanımda annem vardı. Yalnız konuşabilir miyiz dedi. Annem anlamıştı durumu çıktı odadan. Neden yalan söyledin dedi Gizem.Ne konuda dedim. Kavga ettiğin kişi muhafazidmiş dedi. Biraz durdum.Rol yapmıyordu belli bir yerden öğrenmişti. Suratı çok kızgın ve endişeliydi. Nerden öğrendin dedim. muhafazide sordum dedi. Evet onlar yaptı dedim. Yalanı sürdürmeye gerek yoktu. Nasıl oldu dedi. Anlattım olayı.Şikayetçi olacak mısın dedi. Bilmem sonuçta senin sevgilin.Üzülmeni istemem ne kadar kinli olsam da onun başına gelecek bir şey de sen de üzüleceksin dedim.Şikayetçi olmak istemiyorum diye devam ettirdim. Gizem oturduğu yerden kalktı. Yanıma geldi yanağımdan öptü.Ben seni seviyorum lordfeanor…muhafazidi değil seni seviyorum dedi.