"Saat kaç oldu uyuyan güzel kalkmıcakmısın artık"
Saate baktım 11 buçuk. Normalde erken kalkardım. Dünkü yorgunlukla baya baya uyumuştum.
"''Kalktım kalktım Günaydın""'
"Sana da günaydııın öğlen oluyor ama tünaydın mı deseydim" dedi.
"Ne öğleni ya daha var" dedim.
"Ee bugün buluşuyor muyuz?" dedi.
Beni bu halde gormesini istemiyordum. Suratım dağılmış gibi duruyordu resmen. Onu gormeyi ne kadar çok istesem de bu halde yanına gidemezdim. Olanları da hiç anlatasım yoktu açıkçası. Ortamı bozmak istemiyordum böyle çok tatlıydı. Bahane bulmam gerekiyordu gitmemek için ancak ne bulacaktım. Ne bahanem olabilirdi ki şimdi. Yataktan kalktım içeriden sesler geliyordu.
Allah allah dedim. Biraz dinledim annemin sesiydi. Aha dedim yağmurdan kaçarken doluya yakalanıcaz şimdi.

Olaya girmeden begüme mesaj attım.
"Annem eve gelmiş düğün hazırlıkları için yardım etmem gerekiyormuş bilmiyorum işim bitince belki buluşuruz"dedim.

"Aa düğün mü vardı kimin düğünü?" Dedi.
"Amcamın" dedim.
"Tamam tamam boşver sonra buluşuruz sen yardım et. Selam söyle annene. Şaka şaka sen söylersin şimdi unut onu" dedi. Şu ikilemde bile beni guldurebiliyordu ya ne diyeyim ben bu kıza.
Kalktım içeriye geldim allahtan babam yoktu. Tek sıra top atışına tutulacaktım.
"Riseofevil ? Oglum bu ne hal kiminle kavga ettiniz nasıl dövmüşler seni böyle kim yaptı bunu?" dedi.
"Hayret" dedim. "Kuşlar söyleyemedi sana herhalde bu sefer". Komşularımızı kastediyordum her taku yetiştirirlerdi normalde. Ama bu sefer yetiştirmemişlerdi.

"Bırak şimdi kuşu heryerin şişmiş başımıza iş mi açıcan sen" dedi.
Ulan dedim icimden beni dusundugunu sanmistim ama o basina gelecek işten korkuyordu.
Daha fazla devam etmek istemedim bunu duyduktan sonra. Ne dedigi umrumda degildi. Giyindim aldım telefonumu çıktım evden. Arkamdan birşeyler dedi ama ben takmıyorum. Devam ettim. Kızın yanına gidemezdim bu halde. Eve de gidemezdim artık. Telefonumu çıkardım baktım şarjım da baya azalmış. Hasgibtir ya dedim. Herşey üst üste gelmek zorunda mı?

Dere vardı bizim orda. Derenin yanına doğru gittim. Pek tekin değildi orası. Gündüz de olsa tinercisi iti kopuğu her turden olma ihtimali vardi. Hangi kafayla gidiyorsam artık bilmiyorum. Ama o suyun sesini duymaya ihtiyacım vardı. Bana huzur veriyordu.

Derenin kenarına geldim suyun sesi cidden iyi geliyordu ruhen.

Yandan sesler gelmeye başladı. Inleme sesleri.
Tinercidir dedim bitaraflarim hafif tutuşmaya başladı. Ama merak.. başımın belası merak..

Çalının arkasına doğru gittim. 3 kişi vardı sanırım aralıktan fazla birşey gorunmuyordu.

Inleme sesleri artmıştı. Neyin nesi bu dedim içimden.

Kafamı iyice kaydırdım bakmak için. Gordüğüm şey beni çok şaşırttı aralarından birisini tanıyordum.

Merdivenlerden iniyordum. Inerken aklımda türlü sorular vardı. Kimdi bu neyin nesiydi. Ne 5 dakika konuşması. Başıma ne gelecekti acaba.

Kamelyaya yaklaştıkça yüzünü daha iyi seçiyordum. Biraz baktım ve hemen çıkardım kim olduğunu. Unutmak mümkün müydü o şerefsizleri. Huur un yanındaki gelmiş.

"Ne var lan ne konuşucaz seninle 5 dakika" dedim.
"Ağır ol. Sen kimin yanında kimi dövmeye kalkıyorsun lan" dedi.
"Bunun için mi geldin lan züt. O zaman gösterseydin erkekliğini bu işlerin rövanşı olmaz" diye bağırdım.
"Göstericem ben sana şimdi rövanşı" dedi.
"Hadi göst.." sözümü bitirmeden çenemde bir soğukluk hissettim ve geriye doğru sendeledim.

Erkek olmadığını tekrardan kanıtlamıştı şerefsiz. Muşta getirmiş yanında.

Sendelememden faydalanıp elmacık kemiğime doğru bir tane daha vurdu. Sersemlemiştim yavaşça yere düştüm.

Yere düştüğümü gördü ve hemen üzerime çullanmak istedi. Iyice bana yaklaştığında ayak bileğinin üzerine vurdum yerde olmama rağmen.
Motorcuların kavşağı dönerken yana yatması gibi yattı yana doğru. Tam düşecekken yerden destek aldı. O bunlar ile oyalanırken ben çoktan ayağa kalkmıştım.

Tam doğrulmuşken karın boşluğuna geçirdim bir tane. Büzüştü öne doğru. Büzüşmesinden faydalanarak dizimle de karın boşluğuna vurdum. Itince hemen yere düştü. Üzerine çıktım .

O anki sinirle ne kadar vurdum neresine vurdum bilmiyorum.

Birisi beni arkadan çekti ve zorla kaldırdı üzerinden.

"Gibtirin gidin lan bir rahat uyutmadınız. Gidin başka yerde dövüş edin burayı mı buldunuz" diyip suratıma tokadı geçirdi. Afalladım.

Derken kapıcı da geldi beni eve sürüklemeye başladı. Zorla kapıdan beni eve sokarken elimde serefsizin muştası olduğunu farkettim çok az da kan vardı üzerinde. O hatırlamadığım bölümde almışım sanırım.

Begüm ün bir anlığına bile aklımdan çıkmasıyla ne kadar acı hissedebilecegimi farkettim. Bu kavga unutturmuştu sanki onu biraz. Onu unuttugum gibi hemen heryerim sızlamaya başladı. Pencereden baktım o şerefsizi de zorla kaldırıp gönderiyorlardı.

Elimi yıkadım kemiklerin üstü kızarmıştı biraz. Aynaya baktım vurduğu yerler şişmeye ve morarmaya başlamıştı hemen. Yüzüm dağılmış gibi görünüyordu. Az vurmuştu ama öz vurmuştu şerefsiz.

Dünkü dondurmacı dayağının acısı da şimdi çıkıyordu sanırım. Yatağa uzandım heryerim sızlıyordu ve uyuya kalmışım.

Gece 10 gibi kalktım. Yüzümde hafif bir sızı vardı. Telefonum aklıma geldi. Açtım baktım begümden mesajlar var. Ama onları okumadım çünkü huur un attığı mesajlar dikkatimi çekmişti.
Küfredip açtım ne yazmış diye okumaya başladım.

Saat 6 civarlarıydı artık. Ben tekrar geçtim kent park a. Bu sefer onun benimle konuşmak icin oturduğu salıncağa oturdum. Birinin hayatına girip onu yerin dibinden çıkarmakla kalmayıp ayaklarını yerden kesen şey ne olabilirdi? Insan olması olanaksız geliyordu bana.

Daha dün burada biçare sızlanırken şimdi kalbim bambaşka birisi için bambaşka bir ritimde atıyordu. Halimden memnunmuydum ?

Sanırım öyleydim. Balkonlarına baktım belki çıkar da birdaha gorurum diye.

Icimden dedim 1 saat gecti dayanamıyormusun.

Aklıma bir anda söyleyeceği şarkı geldi. Acaba ne soyleyecekti. Telefonumu çıkardım açtım mesajları bir şey yoktu. Neden yoktu acaba ?
Çünkü internetim yoktu. (Paketim mi yoktu yoksa çekmemiş miydi hatırlamıyorum)

Internete kavuşmak için eve gidesim vardi ama bir yandan da ona bu kadar yakinken uzaklaşmak beni bitiriyordu. Bir yarim saat kadar daha orada bekledim. Balkonda bir hareketlilik olmayinca yavaş yavaş durağın yolunu tuttum.

En arkaya geçtim otobüste. Kafamı cama dayadım onu düşünüyorum hala. Her kapı açılışında hayallerimi bırakıp etrafa baktım gelmişmiyim diye. Onu düşünürken ne kadar uzun sürebilirdi ki eve gelmem? Hemen geçmişti zaman. Kapı açıldı. Etrafıma baktım evet gelmiştim.

Eve girdim baktım hala kimse yok evde. Mutfağa geçtim baktım yemekler falan duruyor. Sanırım tekrar gitmişler düğün hazırlıklarına.

Evde tek olmanın rahatlığı yine üzerimdeydi. Yatağıma uzandım ve yastığıma sımsıkı sarıldım. Burnumda hala onun kokusu vardı kegib kegib geliyordu. Hiç gitmemişti ki.. Yastık onun yerini tutamasa da ben hayallerim ile ona destek çıkıyordum. Tam ona dalmıştım uyuyacaktim ki telefonumdan mesaj sesi geldi.

Bakalım nasıl bir şarkıymış bu dedim gülerek açtım telefonumu. Açtığım gibi mustafanın onlarca aramasını gordum. Sonra arardım onu sıkıntı değildi.

Mesajlara geldim. Baktım onun mesajı yok.
Gözüm onu aradığından bana gelen mesajı çok sonra gördüm.

Bilmediğim bir numaradan mesaj gelmişti;
"Aşağı gel seninle beş dakika konuşucaz"

Ne alaka dedim içimden. Yanlış gelmiştir falan diyorum . Pencereden bakayım dedim aşağıda gercekten birisi var mı diye.

Kamelyada tek ayağını diğer bacağının ustune atmış biri gözüme çarptı. Sanırım bana mesajı atan kişiydi.

Kim bu acaba ya diye merak ederken üzerime ceketimi alıyordum tekrardan. Kendimi tutamamıştım. Ah şu merak yok mu merak.