hayatım nasıl böyle sikildi

@4 acı acı gülümsettin bin

reserved

sonra izmir'e geri döndük.. ikimiz de vicdan azabı ve suçluluk duygusu hissetsek de ilişkimize devam ettik..bu hislerin etkisiyle inişli çıkışlı bir ilişkimiz vardı.. aklımıza takılan, bizi rahatsız eden tek konu buydu onun dışında başka problemimiz yoktu..ve 1 seneyi o şekilde bitirdik.. okul kapandı kız arkadaşım ilk önce ailesinin yanına manisa'ya oradan da yazlıklarına, foça'ya gitmişlerdi..ben de biraz tatil yapmak için bodrum'a ailemin yanına gittim.. sonrasında bütün yaz bodrum - izmir - foça arası mekik dokudum..

@21 galiba benzer bi hadise yaşadın panpa

bu kadar ağır değildi panpa ama yaşadım bişeyler

rrrrrrrrrrrrrr

yaz bitti, hoş geldin yeni okul yılı.. okula geri döndük ve kız arkadaşım bana bir süprizle dönmüştü izmir'e..yurttan 2 arkadaşıyla anlaşmış, ailesinden de onay almış, bunlar üç kız arkadaş eve çıkacaklarmış..bu harika bir haberdi.. daha çok baş başa birlikte olabilecektik..

not : ben izmirli'yim ve yalnız yaşıyorum.. babamın mesleği turizm üzerine olduğu için ailem bodrum'da yaşıyor..ben üniversiteye başlayınca bizimkiler tamamen oraya yerleşti ve izmir'deki evi bana bıraktılar.

sevgilim arkadaşlarıyla tuttukları evden daha çok benim evimde kalıyordu.. beraber uyuyor, beraber kahvaltı ediyor sanki evliymişiz gibi bir hayat yaşıyorduk.. akşamları mısır patlatıp sarmaş dolaş film izliyorduk, birbirimizi özledikçe çılgınlar gibi sevişiyorduk.. yemeği beraber yapıp, masayı beraber hazırlıyorduk..her şey rüya gibiydi harikaydı ve bir kaç ay böyle devam etti..

ta ki sevgilime o malum telefon gelene kadar...

arayan kız arkadaşımın kanser sevgilisinin ailesiydi.. çocuk ölmüştü.. kız arkadaşım telefonu elinden düşürdü, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.. bütün o rüya mutluluk yerini kabusa bırakmıştı.. evet panpalar ilişkimizin içine ölüm girmişti artık.. kız arkadaşım 2 gün sonra cenaze için manisa'ya döndü.. artık tedaviye gerek olmadığı için belli ki çocuğun ailesi de manisa'ya geri dönüş yapacaklardı..her neyse.. çocuğun hayatını kaybettiği o gün biz de kendimizi, birbirimizi ve ilişkimizi kaybettik..o mutlu günler geride kalmıştı, neredeyse hiç konuşmuyorduk, kız arkadaşım gece vakti uykudan ağlayarak çığlıklar atarak uyanıyordu..ve ikimizin de tek ortak noktası kendimizi kaybedinceye kadar içmek olmuştu..her gece içiyorduk, bütün paramızı alkole veriyorduk, sevgilim sinir krizleri geçirip bardakları, şişeleri kırıyordu bazen.. çektiğimiz suçluluk duygusunu anlatmamın bir tarifi yok..

rezerved

rezerved

aradan 3-4 ay gitmişti, birbirimize artık bakamıyorduk, dokunamıyorduk bile.. evimizde tüketilen tek şey alkol de değildi artık.. sigara sarıp kendimizden geçinceye kadar içiyorduk.. okul filan da yalan olmuştu, neredeyse haftada bir uğrar olmuştuk okula..

ve bir gün her şey bitti..

bayılıncaya kadar içip sızdığımız bir gecenin sabahı uyandığımda sevgilim yanımda yoktu..okula gittiğini düşündüm ama kitapları masadaydı ve gardropların kapakları açıktı,boştu..bütün eşyalarını toplayıp almış..geriye kitaplarından başka neredeyse hiç bir şey bırakmamış..tek bir şey dışında..bir cd bırakmış masaya,üzerinde 'yapamadık sevgilim' yazan..o an içim yanmaya,kalbim sızlamaya başladı..uyku sersemliğini üzerimden atmış,ne olduğunu artık anlamaya başlamıştım..ellerim titreyerek cd'yi laptopa yerleştirdim..içine sadece 1 tane şarkı koymuş..başka ne bir not vardı,ne bir mektup..sadece 1 şarkı,bu şarkı..

http://www.youtube.com/watch?v=IULr92xjWOg

arkasından çok ağladım kullandığım otun, alkolün miktarını eskisinden de fazlaya çıkardım..ama bir daha onu hiç arayamadım,bir kere bile.. elim çok gitti telefona, çok telefon kırdım duvarda..ama o kadar güzel gitmişti ki,o kadar güzel ayrılmıştı ki benden ve biz öyle bitmiştik ki..bunu bozmak istemedim.. hiç tam anlamıyla mutlu olamadık en azından bizim hikayemize yakışan bir ayrılık çekmek istedim..o da beni hiç aramadı, okulu da bırakmış.. birbirimizi bir daha hiç görmedik.. aradan 2 yıl geçti hala başkasını sevemiyorum, hala sarhoş olmadan uyuyamıyorum.. çok sonra bir arkadaşından duydum ki tekrar sınava girip ege üniversitesi arkeoloji bölümünü kazanmış.. hala aynı şehirdeyiz, izmir sokaklarını arşınlıyorum belki bir yerde görürüm diye..ama hiç denk gelmedik bir daha.. aynı şehrin havasını soluyoruz ama birbirimize asırlar kadar uzağız.. acım dünkü kadar taze ama mutlu hatıralar çok uzak artık..ve ben hala onu deliler gibi seviyorum..

hepsi bu kadar panpalar..canınızı sıktıysam özür dilerim..okuyan panpalarıma teşekkür ederim..biraz gülebildiğim,yalnızlığımı unutabildiğim tek yer burası..sizi seviyorum panpalarım..hadi eyvallah..

bu havada gidilmez,güneşli günde gidilmez..aslında hiç gidilmez..

http://www.youtube.com/watch?v=93v-O0nYdWs

yemin ediyorum yazsan roman olur neyse panpa üzülme ama unutmaya çalış başka birini bulmaya çalış

ferazet

geçmiş olsun kardeşim, okumak çok iyi geldi... aynı acıdan muzdaripiz..

Panpa geçmiş olsun bu arada manisalıyım bende manisalı kız mal olur gibtir et

rezerved

rezerved