hayatım boyunca her zaman

amk yazdıklarım geriden geliyor

beyler sözlüğe giremiyorum kusura bakmayın aradan 2 hafta geçmiş devam etmeyeli

hazır gelmişken devam edeyim.

ankara'ya döndüm işte her zamanki gibi. yine sıkıcıydı tak gibiydi amk. artık bayağı uzun bir süre görüşemeyecektik de... 2. dönem vizeleri vardı. oof yine sıkıcı hayat. zaten sadece onun yanındayken eğlenebiliyordum ki. ankara'da hep okul-ev arası. ev hayatım da tak gibiydi zaten pis bir ev arkadaşı bir sürü sorun. anlayacağınız hep sorunlarla uğraşmakla geçiyordu günlerim. 1 dk bile çalışma isteği gelmiyordu. yavaş yavaş da sevgilimle sorunlar yaşamaya başlamıştık, o dışarı çıkamamasından şikayetçiydi kendinden taviz veremiyordu ya da vermek istemiyordu. benm yanımdayken evine akşam 5te dönen kız istanbul'da gece yarısına kadar dışarda kalmak istemeye başlamıştı ben ankara'da akşam bile dışarı çıkmazken. benim yanımda o kadar hiç durmadı ki bu hakkı kazanabilsin...

sorunlar günlük yaşanıp çözüme ulaşılmadan üstü kapatılıp bir yerlere konulmaya başlamıştı. birkaç kere ayrılığın eşiğinden döndük. çok çabuk sinirleniyordum her şeye artık. her zaman dışarı çıkıyordu ve benim ona karışmamdan şikayetçiydi. beni dinleyen yoktu ki zaten neyine karıştığımdan söz edebilirdi bu durumda. şu an pek hatırlayamıyorum ama vizelerimiz bitmişti 2. dönem. eve dönme vaktiydi ardık kendimize tatil vermeliydik ve evlere döndük. yine beraber olacaktık belki de bu beraberlik bizim sevgimizi güçlendirecekti o kadar tartışmadan sonra, belki de daha da sıkı bağlanacaktık birbirimize her şey beraber olacağımız 3-4 güne bağlıydı ama.