özür dilerim herkesten şehir dışına çıktım yazamadım bu yüzden okuyan olursa devam edeceğim

rezerved

rez devam

Sonunda aylardır içimde tuttuğum kimselere doğru düzgün anlatamadığım aşkımı bir çırpıda söylemiştim. Ve onun yüzünde öyle tatlı bir gülümseme oluştu ki aradan 12 sene geçti ama vallahi şuan bile gözümün önünde. içimin yağları eridi dua ettim Allah'a ne olur terslemesin kötü bişey söylemesin hep bana böyle gülümsesin diye. Ve ağzından şu cümleler döküldü: zaten bayadır anlamıştım bana karşı bişeyler hissettiğini. Anlaşılmayacak gibi değildi ki. Beni gördüğünde tuhaflaşıyordun derslerde bana bakışını yakalıyordum sık sık. Anlamamak için aptal olmak gerekirdi heralde. Yalan yok bende de sana karşı bişeyler var dedi. içimden be amk o zaman niye bana aylardır işkence ediyosun insan bi belli eder cesaret verir bişey yapar.

sorduğum malca soru karşısında kız biraz afalladı. yooo dedi uzatarak ne işim olur ki onunla dedi. ben de içten içe sevinirken sanki orgazm oluyormuşum gibi ağzımdan çıkan ohhh sesine hakim olamadım. derken biz muhabbete bir başladık tam 1.5 saat. orada, fakültenin koridorunda nasıl o kadar vakit geçti anlamadım. akşam olduğunu farkettiğim an kızı burada öküz gibi bekletmemeye ve akşam dışarı yemeğe davet etmeye karar verdim. bu teklifime hiç düşünmeden tamam dedi.
fakülteden cıktık sohbet ederek beraber otobüse bindik. onu yurduna bıraktığımda o kapıdan içeri girer girmez heeeyyyytttt diye bağırdım amk. aşk adamı mal ediyor ya sokakta millet deli mi diye bana bakıp gülüyordu. ben de kaldığım yurda gittim tabi o ara evdeki arkadaşlarla anlaşamamış ve devlet yurduna yerleşmiştim. en afilli kıyafetlerimi giydim saçlarımı taradım güzel parfümler sürdüm. buluşma saatimize yarım saat kala yurdunun önüne gittim ve beklemeye başladım mallık ya işte vaktinde git. afyonu bilen bilir eskiden bi çınar altı restoranı vardı (hala duruyor mu bilmiyorum) oraya rezarvasyon yapmıştım. gittik yemeğimizi yedik saatlerce sohbet ettik. yemekteki son diyaloğumuz şöyleydi:
Hayatımı giben kız: H.G.K
Ben: B

H.G.K: bana 5 dakika konuşmak istediğini söyledin ama bak saatlerdir konuşuyoruz değil mi ne ilginç (gülücük)
B: evet (konu ciddiye geldi ya yine heyecan bastı amk)
H.G.K: eee ne söyleyecektin bana
B: eeee şey (içimden de diyorum ki sanki anlamadım sabahtan beri yanında kıvranıp duruyorum)
H.G.K: e söyle artık bak gidicem birazdan yurdun giriş saati geliyor.
B: tamam tamam söylüyorum. bak H.G.K ben seni seviyorum hem de deli gibi.

Bir çırpıda söyleyiverdim amk yoksa olacağı yoktu. hani soğuk suya giremezsiniz de birden girince rahatlama olur ya. ben de öyle yaptım. sanki sırtımdaki bir ton yükü atmış gibi hissettim. Hafif bir tebessümle bana cevap verdi ve dedi ki...

Devam rezzz

devam mı?

Rezervatullah anlat çok sarıyor abi

çok vaktini almayacağımı söyledim. ama konuya nasıl gireyim nereden başlıyayım bilemiyordum. sanki halimden anlamış gibi heyecanımı yatıştırmak için sağdan solsan konu açıyor havadan sudan muhabbetlerle gevşememi istiyordu. konuşacak bir şey kalmamıştı ve ikimiz de susmuştuk. tam kafamda tasarladıklarımı söylemeye başlayacaktım ki daha önce bahsettiğim sınıftaki k*rt oc bize doğru yaklaşmazmı. sinirden kızardım bozardım yumruklarımı sıktım bini görünce. geldi ve hayırdır demesinmi. ulan dıbına kodumun cocu sana ne kızla yalnız kalmışsam sana ne ne konuşuyorsam huurun evladı gibtir git bir daha bu kıza yaklaşma diyemedim. benim öfkeden veremediğim cevabı afet-i devran verdi ve özel bir şey konuşuyoruz dedi. oç züt oldu ve dönüp arkasını gitti. o kadar sevindim ki lan heyecan meyecan kalmadı. o bin gittikten sonra bana dönüp ne konuşacaktın benimle dedi ve kızın o bini terslemesinin verdiği mutluluğun tesiri ile malca bir cevap verdim: az önceki bini kastederek aranızda bir şey mi var dedim...

Devam pnp

Devam panpa

sabahın bu saatinde rez panpa

biraz deli cesareti biraz da birkaç arkadaşın verdiği gazla konuşmaya karar verdim. çarşamba günü son iki derse girmedim. cesaretimi toplayacaktım ve ne söyleyeceğime karar verecektim. sonuçta o dünyalar güzeli bir kız zeki çalışkan her girdiği ortamda kendini sevdiren biri. ben de asosyal kavrdıbının dünyadaki tam tezahürü olan biriyim. ha çirkin değilim tipim normal üstü sayılır vücut yapılı falan ama iş bunlarla bitmiyor ki. ya kız beni reddederse diye stresten ölücem. ve son ders bitti herkes cıkıyor dersten. sınıf kapısından bir çıkışı vardı ki allahım yine beni benden aldı. bacaklarım titredi soğuk soğuk terledim. arkadaşlar dışarda beni görünce aaa niye derse girmedin neredeydin vs diye yüksek sesle bağırıp beni daha fazla stres yapmaya çalıştılar ama stresin utanmanın nirvanasına çoktan ulaşmıştım bile. gözlerim onu ararken kalabalığın içinden onun bana baktığını gördüm. bana attığı o uzun süreli bakış az da olsa cesaret verdi. tam yanımdan geçerken kısın bir sesle biraz konuşabilir miyiz dedim. sesim tam da annesini kaybetmiş yavru kedi gibi çıktı amk. o da gülümseyerek tabi dedi...

okuyan yok diye bırakmıştım madem takip ediyosunuz devam ediyorum

ulan yaz amk okuyoz

Devam et amk

rezerved

devam amk anlat beyin hücrelerini giberim

lan gibik yarak gibi niye bıraktın hikayeyi.

ders çoktan başlamıştı. içeri girmemle bütün bakışlar bana yöneldi. hocadan özür dileyerek oturacak bir yer bakıyordum ki birden onu gördüm. kalbim öyle hızlı atmaya başladı ki yemin ederim yerinden çıkacak zannettim. en arka sıraya attım kendimi. heyecandan mı sevinçten mi bilmiyorum elim ayağım boşalmıştı. bir süre mal gibi oturmam gerekti kendime gelmem için. sınıfa baktığımda derse gelemediğim bir kaç günde hemen herkes arkadaş olmuş millet ortdıbını kurmaya başlamıştı. sınıfta dikkat çekmeye çalışan top sakallı hafif muallaksi bir k*rt vardı. bu bin sürekli beni benden alan kıza yavşıyor mal mal espri yapıyor onunla yakınlık kurmaya çalışıyordu.
2.5-3 yılını askeri lisede geçirmişliğin de verdiği asosyallikle kendime fazla arkadaş bulamadım. selamlaşıp hal hatırdan başka ileriye giden sohbetim olmuyordu kimseyle. zamanla çok aşırı samimi olmamakla birlikte bir kaç arkadaşım oldu. ama derdimi kimseye açamıyordum. ben bu kıza deli gibi aşık oldum diyemiyordum. bu şekilde yaklaşık 2 ay kadar geçti. bu iş böyle gitmeyeceğini ve o muallaksi k*rdün de sürekli yavşamalarına katlanamayacağımı anlayarak açılmaya karar verdim. ama nasıl yapacaktım? bırakın konuşmayı görünce elim ayağıma dolanıyor, kantinde içtiğim çayı üzerime döküyor, yolda tümseğe takılıyordum. ama her ne pahasına olursa olsun yapmalıydım bunu...

Edit: okuyan yok amk boşuna kendimi yormayım