eli başında yine düşünceliydi babam.
ama bu sefer bu çocukları nasıl okuturuz, ay sonu nasıl gelir,
borçları nasıl kapatırız diye düşünmüyordu babam.
herşey düzelecek umuduyla izlemiyordu dedemin düğün hediyesi halının desenlerini.

gözü yaşlıydı, bitkindi babam.
44 yaşındaki babamı fazlasıyla yormıuştu hayat erkenden.
bazılarının derdi bi üst modeli çıkan arabasını yenilemekti,
kimisi nasıl yaparım da daha falza kazıklarım müşterileri derdindeydi.

babamsa artık paranın derdinden geçmiş, çıkmazda, ne yapacağim düşüncesindeydi.

merveyi arayıp anlattım olanları.
üzüldü kız amk, sesi titriyordu benle konusurken.
geçmiş olsun falan formalite teselli mevzusunun ardından kapadık telefonları.
vurdum kafayı yattım, uyumak en kolay kaçış yöntemi olmuştu 8 yaşımdan beri bana.
2 saat sonra anca dalabilmiştim uykuya.
kapının tıkırtısıyla uyandım.
zaten hafif olan uykum o gece iyice taka sarmıştı.

konuşmuyolar sadece yürüyolardı amk.
otobüste ota taka gülen zengin binler kızların önünden hızlı hızlı yürüyolar amk.
neyse ilerde benim döneceğim yeri kestirdim gözüme karşıya geçtim.
yeterdi bu kadar korku onlara amk.
yaktım ikinci sigaramı yürüyorum bunlar nereye gittiler farkında değilim amk.
sonra baktım 5dk sonra bunlar yine önüme düştüler.
takmadım amk takunu çıkarmamak lazmıdı,
sonuçta bilmediğim yer züte gelen ben olabilirdim.
yani bizim mahallede öyleydi amk.
bi telefona mahallenin her ferdi için rahatlıkla 10 kişi toplanırdı kavgaya.
fakir mahalleri genelde böyledir beyler insanlar birbirlerine daha bağlıdırlar.
çünkü para üzerine kurulmamıştır ilişkiler.

bu lavuklardandan birinin dönüm bana baktığını gördüm.
sonra telefonu zütürdü kulağına. konuşma esnasında bikere daha döndü baktı bana.
yüzünü çevirirken el yaptım ne bakıyon gibisinden.
aldırmadı amk görmemezlikten geldi bin.
2dk daha yürüdük öyle bunlar önde ben arkada.
ama benim kafa abaşka yerde amk çankayada arabaları kesiyorum ömrümde görmediğim arabalar.
evlere bakıyorum aynı amerikan filmlerinde izlediklerimden bahçede köpekleri falan var müstakil evler.
nasıl özenirdim öyle bi hayatım olsun diye lan.

yürüyorum yolda ama beni görenler karşı kaldırıma geçiyolar beyler.
fazlalıktım orda, ama neden öyle davrandıyolardı bana?
15 yaşında hayatın kazığını yemiş bi çocuktum lan ben daha.
insan yemiyordum ya...

hayallere dalmış ben yürüyorum sallana sallana.
sonra arkadan iki motor yaklaştı bana doğru yunus polisi diyolar ilk defa orda tanıştık onlarla da.
daaaat daat gibi bi ses çıkara çıkara aniden durdular yanımda.
durudm bende neler oluyor amk der gibisinden baktım onlara.
4 polis benim için gelmişti anlaşılan. indiler motordan.
hayırdır abi dedim.
kimlik dedi en öndeki.
abi noldu yanlış bişey mi yaptım dedim.
kimlik çıkar lan kimlik dedi.
çıkardım kimliği verdim.
iki adım geri çıktı telefonla biyeri falan aradı.
O srada diğer polis ne geziyon lan burda dedi.
dedim abi böyle böyle çalışıyorum şurda.
gibtir pekekent çalışıyomuş.
geldin buraya milleti mi gasp edecen dedi enseye yapıştı benim.

nolduğunu anlamadan yatırdı beni üstümü aradı.
beyler çakım vardı benim amk lazım oluyo bazen vinç kuruyoz ip mip kesiyoz usta çakı olmayınca üzerimizde kızıyo.
bide iş arasında domates falan alıyoruz peynir falan onları dilimliyoruz amk.
küçük bişeydi lan zaten çakım.
taktı sonra kelepçeyi arkadan kalkma dedi.
abi ben bişey yapmadım demeye çalıştım, hıçkırıyordum yine.
korkmuştum bea.
korktuğumda falan ağlayamazdım ben hıçkırırdım amk.
hani olur ya yarım saat ağlarsınız sonra hıçk hıçk içinizi çekersiniz...

o zamanlar belki de ihtiyacım olan tek şeydi merve.
sınıfın çöpçatanlarından rabiaya sormuş beni merve.
sevgilisi falan var mı acaba demiş.
rabia geldi dedi böyle böyle dedi merve, söyleme demiş ama ona.
nasıl mutlu oldum beyler. zaten hayatımda o kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum.

günler gelip geçiyordu gibko gibko.
annem hastaneye yatmış kematoropi tedavisi görüyordu.
mevlüt amca sağolsun çok yardım etti babama annemin tedavisi için.
bende hafiften toparladım dersleri. façayı da toparlamaya başladım yavaştan.
haftasonları oto yıkamada çalışmaya başlamıştım.
iyi bahşiş alıyodum dıbına koyum. aldığım paranın da yarısını babama veriyodum.
babama yük olmuyodum artık. adam zaten iyice çökmüştü dıbına koyum bide benle mi uğraşsın.

uzun zamandır unutmuştum korkmanın nasıl bi şey olduğunu.
öyle bi boşvermişlik hissi hakimdi ki bünyeme
atacağım hiçbir adım da korkutmuyordu beni
çünkü sonuçta nolursa olsun canım yanmayacaktı.

millet bindikce bu enayiler arka tarafa doğru yaklaştılar iyice dibime girdiler. normalde kimseyle takışmam amk dedim ya haklı olsam bile susarım. Merve hayatıma girdiğinden beri değişmeye başlamıştım ama.
Kendime güvenim gelmişti.

bazen aldığınız ani bir darbeden fiziksel olarak yara almadan kurtulursunuz,
ama pgibolojinize sağlam bir faça inmiş, bozulmuştur.
artık her ani seste, her ani beliren ışıkta ya da benzeri bir durumda
savunma mekanizması sizden önce harekete geçer,
kendinizi ellerinizin arasına saklanmış,
ya da gözlerinizi yummuş buluverirsiniz.
düzelmesi için sanırım bir pgiboloğun o façaya bir ii dikiş atması,
bir bandaj yapması falan gerekmektedir.
böyle sevimsiz bişeydir korkmak bazen.
aniden gelip yerleşiverir aklınızın orta yerine, gündelik hayatınızı bile zehir eder.

yerde polis abimden yediğim tekme böyle yer edecekti hayatımda...

yediğim tekmeden sonra tuttu beni kolumdan gelen polis arabasına bindirdi yunusun biri.
karakol polislerine teslim edilmiştim.
bunlar yunus polislerine nazaran daha yaşlı daha giblemez tavırlar içerisindeydiler.
leğen kemiğim acayip sızlıyordu.
bide sol omzumda ağrı vardı.
arabada 3 polis vardı. ikisi önde biri de yanımda oturuyor. hava sıcak zaten bide senle mi uğraşcaz amk liselisi düşüncesindeydi hepsi sanırım.

abi dedim yanımdakine. giblemedi.
abi bi babamı ariyim ben işe gidiyodum adam merak eder dedim.
bakmadı yine. ya abi nolur numarayı veriyim siz arayın bari dedim.
yanımda oturan söyle dedi. söyledim numarayı. bu sırada bi sağa bi sola gidiyoruz bena rabada savruluyorum
nasıl bi ağrı çekiyorum tahmin edemezsiniz beyler yediğim tekme acayip zedelemişti zütümü.

küçük yaşta dünyanın kazığını yiyenlerdendi o da.
kaybolup gidecekti belki bu çöplükte.
tutunamayanlardan olacaktı o da.
daraldım.

çıktım dışarı biraz dolaşmaya sabah 6 gibi.
iki dal sigaram kalmıştı.
yaktım birini dolanmaya başladım mahallede.
başımıza daha neler gelecekti bilmiyordum.
birden boşaldı zihnim. hiçbişey düşünmeden sabahın ayazında sadece sigaramı içip yürüdüm.

annemin hastalığıydı şu sıralar canımı sıkan tek şey.
3 ayda bayağı kötülemişti annem.
yemek yiyemiyordu artık. serumla besleniyordu.
kematoropi görüyordu sonra eve yolluyorlardı.
hastaneye yatıracak parayı bulamıyordu artık babam.

yaklaşık yarım saat banyoda kaldı babam.
çıktı sonra, gözleri kan çanağına dönmüş.
banyo kapısı açılır açılmaz yarım saatlik bekleyişin verdiği sabırsızlıkla
baba dedim.
efendim oğlum dedi.
aç mısın baba bi şeyler hazırlıyorum şimdi dedim.
aç değilim dedi omzuma attı elini. göz göze kaldık 10 saniye kadar.
sonra salona geçti babam.

ilk entry'i şukularsanız çok makbule geçer valla

Bundan sonra 3 part var orda çocuk huurluk yapıyo hikaye bozuluyo beyler alıntı demiştim bu kadar yani

kafayı yatırdım öne doğru ağrıdan duramıyorum.
sonra bu al telefonu dedi bana. abi elimi gösterdim sonunda amk bu ne lan isyan edicem ramak kalmıştı.
kulağıma tuttu sonra bu telefonu.
baba dedim polis beni aldı noldu bilmiyorum bilmemne karakolu dedi sonra bu bende dedim baba işte şu karakola gidiyoruz. tamam dedi kapattı babam da bi ayrı acayip olmuştu son günlerde amk sanki herşey normaldi lan. insan bi oğlum iyi misin falan derdi yani ben babamdan bunu beklerdim beyler.
neyse o an falza düşünemedim bunları bi 5dk daha arabada bi sağa bi sola savruldum.
sonunda gelmiştik karakola.
indi bunlar bende inmeye çalıştım amk ağrıdan hareket ettiremiyorum bacaklarımı.
neyse ki şöför biraz insan evladı çıktı koluma girdi çekti beni indim arabadan.

ben kendime gelene kadar babam gelmişti karakola.
beni çağırdılar.
ben girer girmez baba bişey mi oldu ben bişey yapmadım dedim.
babam yanında bizim mahalleden polis bi abiyi getirmiş.
beni duymadı bile durmadan ona bişeyler soruyo amk babam yine heycanlı
hapse atarlar mı ceza yer mi sabıkası olur mu diye falan.
neyse benim parmak izimi falan aldılar yolladılar.
ben çıktım kapıda yusuf abiyle babamı bekliyorum.
bi yarım sat dikildim orda amk.
çıklar sonra ben kalktım baba valla ben bişey yapmadım ama babam yüzüme bile bakmıyo.

babam dedi sağol yusuf sen olmasan halledemezdik.
sonra bana bakmadı bile tokalaştı yusuf abiyle gitti.
polisten yediğim dayağın ağrıları tekrar hissettirmişti kendini üstüne bide babamın bu halleri.
ne yorucu bi gündü be...

yusuf abi dedim.
yusuf abi döndü bana ama o bakış ne bakıştı amk.
dedi ulan biz seni adam bildik orda anamızı bacımızı emanet ettik yeri geldi paramızı emanet ettik
gün oldu senle yemeğimizi paylaştık biz yetemedik mi sana gözünü dışarı diktin
ayıp ettin sen kendine yakıştırdın mı bu yaptığını.
sayıyo yusuf abim amk.

abi dedim beni dinledin mi sen noldu diye sordun mu bana hiç.
bırak olm neyi sorucam herşey ortada daha neyi konuşuyon sen dedi.

küçük kardeşim de doktor olacakmış. ben asker olduktan sonra onu özel okula gönderecekmişim.
babam aç gözlü değildir o yardım eder kardeşine demişti anneme.
abim askerden geldikten sonra babam onu bankaya güvenlik görevlisi yapacakmış.
cam işi yaparken sözünü almış birinden.
ablamda üniversite sınavına girecekti o sene.
ablam ben yüksek bi anadolu lisesinde okuyordu.
başarılıydı, herşeyin farkındaydı o.
kendini kurtarmak için sürekli çalışırdı. evde kalmazdı zaten annemin hastalığından sonra.
halamgilde kaldı.
babam ablamı doktor olarak hayal edermiş hep. doktor olup annemin hastalığına çare bulacakmış.

zavallı babamın hayalleri bu kadar temizdi işte.
annemi zütürürken yaşlı gözlerinde bütün umutların soluşunu izledim babamın.
dğnya başına yıkılmıştı.
farkındaydı ölümün yaklaştığının

korktuğumuz başımıza geldi.
annem zatüre olmuştu. kematoropi nedir bilirsiniz belki beyler.
bütün bağışıklık sistemini çökertir insanın.
bütün hastalıklara açık olursunuz yani.
bizim fakirane de hijyenik ortamı sağlayamadık anneme.
bi gece fenalaştı iyice.
babam ambulans çağırdı, sen evde kal kardeşine bak dedi yaşlı gözlerle.
44 yaşındaydı babam. gencecikti daha. annemle bizim gelecek planlarımızı yaparlardı herkes yattıktan sonra.
babam benim asker olduğumu hayal edermiş hep. gelip mmakamımda ziyaret edecekmiş beni.
ah bi asker olsa da koltuklarımı kabartsa diyordu anneme amk.