Arabadayız, annesinin olmadıgı, numarasını daha kolay alabilecegim bir mekan kolladıgım icin kıza Ya XXXX, ben istanbula döndüğümde veterinere-petshopa falan gidicem, eger gelmek istersen benim bildigim yerler var sen de ögrenmis olursun dedim. Ve oldukca iyimser bir karsılık aldım. Neden olmasın? Cok iyi olur elbette. istanbula vardık, hersey planladıgım gibi gidiyor derken annesini eve yolladı biz de onur-XXX-ben petshopa gittik. ikimiz de alısveris yapıyoruz, yanımızda sadece benim köpegim Mars var. Ve XXXX köpek şampuanı aldı, ben de almak istiyorum dedim adama, adam ortak kullanın dedi, dedim almak istiyorum, e ortak kullanırsınız dedi. Ya dedim neden ki? Adam siz sevgili degil misiniz ya ortak kullansanıza demez mi... ikimiz de bastık kahkahayı. XXXX kıpkırmızı oldu utanctan ben ise ondan daha beter. Ben durumu toparlamak icin adama dedim ki gülerek yok ya biz daha bugün tanıştık dedim. Adam ya kusura bakmayın falan filan dese de olayın içine sıçmıştı. Ben o fırsatı yaratmaya calısırken zütümü yırttım adam bir cümlesiyle bitirdi beni. Numarasını alacaktım, zaten son 1 yıldır yasadıklarımla baya bi özgüven kaybı yasamısım, adam bunu diyerek beni daha da utandırdı ve o utancla numarasını almaya korktum. Fakat iyi bir sey vardı, petshopcu abi ikimize de kartını vermişti, eger XXXX orayı ararsa, adamdan numarasını alabilecektim bu sayede. Petshoptan cıkınca atladım taksiye bostancıya eve gittim. Evde bi kavga kıyamet, annem benim o halime aglıyor, bir üniversite sınavı yüzünden ne hale geldi cocugum falan diye, ben de sinirden aglıyorum falan filan ortalık yatıstı, kimse köpege bi sey demedi. O gün harbiden sanslı günümdeydim. Petshoptan da numarayı tereyagından kıl ceker gibi alabilecegimi düsünüyordum. Fakat... Öyle olur mu hiç? Whatsapptan yazdım adama, durumu izah ettim, numarayı istedim. Aramadı ki dedi eğer ararsa veririm tabii. Başımdan kaynar sular döküldü. O an ağlayacaktım sinirden. Nasıl öyle bir hata yapardım? Allah kahretsindi. Allah senin gibi petshopun belasını versindi. Bu soku atlatmam kolay olmadı. Önce yattım yataga, o güzel gözleri, o güzel sacları düsündüm, daldım hayallere. insan bir günde asık olabilir miydi? Üstelik hayalet gibi birine. Yani hicbir seyini bilmedigi birine? Ne vardı bu kızda? Alttarafı kızdı. Cimilli ibo degildim ki bulurdum illa istesem. Fakat bu kadar bilinmezlik, kendine, çekiyor. insan işte. En zayıf halkası merak. Uzayın bilinmezligiyle bizi kendine çekmesi, bizim daha önce hiç görmedigimiz, ilk görüşte aşık oldugumuz gizemli insanların bizi kendine aşık etmesi aynı. Sırlar perdesi resmen. Bi arabasının plakasını biliyorum sadece. Bir de ismini. Ev adresini de biliyorum fakat soy adı yok. Soy adı olmadan napacaktım ya? Evinin önünde sabahlayacak mıydım? Üstelik verecegi tepkiyi de bilmiyorsun!! Bitmişsin olm sen dedim bitmişsin, diri diri gömmüşler seni fakat ağlayanın bile yok.

Ertesi günü tekrar iş başıydı. 10 aydan sonra ilk defa cok kısa bir mutlulugun ardından yine mutsuz uyanıp o monoton hayatıma devam edecektim. işe gidecektim mutsuz mutsuz. Taa kiiii...

Yazıyorum, beklemede kalın.