Her gün iş çıkışı bara gidiyorum, yorgun geçen bir iş gününün ardından hafif viskimi yudumlayıp güzel bir hatunla muhabbet ediyorum. Masamda arabamın anahtarı ve parliament sigara var. Barda geçen birka. hoş saatin ardından arabama binip eve gidiyorum. Kafam boşalmış bir şekilde rahat koltuğuma uzanıp sigaramı yakıyorum, yanında hoş bir içecek kokteyli 102 ekran 3d televizyonumda call of duty oynuyorum. işte bunlar üniversiteye başlarken hayallerimdi. Zekiydim, herkes bana doktor olacak adam gözüyle bakıyordu. Ailem, hocalarım, arkadaşlarım herkes... Okul ve ders kavramlarından bunalmaya başladım. Babam artık ders çalışmıyorum diye baskı yapmaya başladı. Çok güzel resim çizerdim ve aynı zamanda şarkı söylerdim. Ama babamın baskısıyla hobilerimi de kaybettim. Hobilerime bağlıydıma slında birçok kişiden de iyi resim çzierdim. Şimdi pgibolojim tak gibi. Şizofrenden farkım yok. Günümü salak salak videolar izleyerek geçiriyorum. Birşey yapmak için hevesleniyorum yapamıyorum. Yaşamak bile yorucu geliyor ve ben 23 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Kusura bakmayın uzun oldu. Çoktandır içimi kimseye dökemiyordum siz yabancı değilsiniz.

Yalnız bir dünya...