hayal ve çocuk

story by humor yok humor fln tarzı zütü kalkıklıklara girmicem, çok alakasız olacak binler, konsept ne,mekan neresi, senin yediğin halta bak diceksiniz illa ki de haklısınız,ama bu sefer de böyle anlatmak istiyorum keyfi isteyen dinler istemeyen makarasına bakar yine, zamanla eski tadımı yakalayıp aynı akıcı anlatıma dönmeyi düşünüyorum ama giriş bu

böyle yaptık diye her taka ince ruhla yaklaşacak değiliz, giberim,bu da bi kenarda bulunsun

edit:
dağa taşa anlatmak sarmıyo yalnız,laf dönecek arada, heyecan olacak, şimdi bu girizgah olur, gören takip ederim diyen not bıraksın başlığa, uygun bi gece sabahı eder yeşilin hikayesine gireriz köpekler gibi. hadi selametle

girizgah

nasıl anlatılır lafa nasıl başlanır pek bilemiyorum. çocukluk var işin içinde, hatıranın en güzeli, aroması,rengi, ışığı en belirgin,en hatırlanası olanları var. güzel,herşeyi düşün, şimdi o herşeyden güzel olmasını istediklerini ayır, hayal et o güzel olmasını istediklerinin hayal ettiğinden de güzel olduğunu, işte öyle güzel herşey. çocukluk var işin içinde, çocuk olmak başka bir şey.

çok zaman oldu bunu düşünmeye başlayalı, çocuk olmak hoş hatıra değil de bir azap olarak kalmış olsaydı dünümde bugünüm kaç tane yersiz nefretle dolu olurdu? düşünüyorum, sonuca varmaktan korkutuyor bu hayal. evet minnettarım ki çocukluk, benim için son karesiyle hüzünlendiğim güzel filmler gibi, izlemiş olmaktan memnun, bitmiş olmasından dolayı üzgünüm. müstehzi gülüşlerle hatırlayıp yatağıma uzandığımda hayal etmesi huzurlu rüyalarla neticelenen bir güzellik.

fakat çocukluğu ısdırapla anmak var,bu var, bunu yaşayan onlarca insan,ve onların var olduğunu bilmek var. herşeyden en şikayet ettiğin anda, hayatla kavgalı, aklınsıra isyankar ve yorgun olduğunu düşündüğün anda, elindeki iki kuru hatıraya kalan ömrünü vermeye amade insanlar tanımak var. onları tanıyıp hesap yapmak, yüzleşmek ve minnet duygusunu ciğerlerinde hissedecek kadar derinden tatmak var.

en yarım hayalleri en berbat şekilde katledilen mübalağalı bir roman karakterini, sıcacık hayatının tam ortasında bulmak;ona aşık olmak da var...

o yüzdendir şimdilerde, şayet geri dönmek istemem, tadına doyamamaktan, kıymetini anlamış olmaktan değil de,yarım kalmışlıktan,bi şans daha istemekten dolayı olsaydı nasıl olurdu diye düşünüp kahredişlerim. muhakkak herkes benimle aynı safta değildir,o çocukluğunun hatıralarından haz ile bahseden şanslı güruhun karşısında,bir çok şey yarım yamalak ve en olması gereken tatlardan yoksun bir çocuklukla bu günlerine gelmiş kim bilir nice insan var hayatımda.

farkındalık can yakmaya, onların çok sayılacak kadar çok olduğunun idrakiyle başladı zaten. farkındalık yazdırmaya, onlar o kadar çokken hala şikayet ediyor olmaktan utanınca başladı zaten...

hayatımın tam ortasına düşüp darmadağın edişi, tertemiz bir düzeni hediye etmek için olan o güzellik, kaybedildiğinde kıymeti anlanan o zerafet, aslında yüklendiği misyonun gereğiyle geldi;ve gitti. kaybetmiş olmak gerekti ve öyle oldu.ve her kaybedilen gibi, geriye hoş bir miras,ve güzel hatıralar bıraktı.

gününde saatinde herkes toplaşsın haberleşip maberleşip binler, bölük börçük anlatmak zevk vermiyo motive olamıyorum amk

yeşil hayatında hiç bir zaman doğru zamanı tutturamamış,en güzel zamanlarında hep yanlış trenlerde boş kompartımanlarda inmemesi gereken istasyonlarda hayatını tüketmiş, kayıp bürosunda sahibini beklerken yaşlanmış bir çocuktu. onun imkansızlığı ona fırsat tanımayanlardan kaynaklandı. o istedikleri ve aslında hakettikleri,en berbat şekilde elinden alınan, kendi hayatında figüran olmak zorunda kalan, cevabı göz yaşı olan soruların muhatabı bir çocuktu. o hiç bir zaman derdini anlatamayan sessiz;ve yanlış dilde bir alt yazıydı. onu duymadı en yakınındakiler bile çünkü sesi çıkmıyordu, anlamaya çalışmadı çünkü her biri ayrı dillerin edebiyatlarıydı, hissedemedi hiç biri çünkü hepsi farklı acılardan muzdaripti ve hepsi kaçmak derdiyle sürükledi onu ait olduğu çocukluktan kimsesiz kalabalıklara. yeşil hayatı ıskalayanlara ait bir çocuktu,ait olduğu insanlar hep sahip olmak istediklerinin peşinden koşup onu arka koltukta unuttu. ben yeşile bunu bilmeden dünümü her anlattığımda, o yeşil gözleri yaşla doldurdu...

yeşilin hikayesi

ben pişman olan, yarım yaşayan, dününde bugüne taşınacak tek bir günü olmayan insanlar tanıdım. bunlardan kimi bugünüyle mutlu, kimi bugününden de şikayetçi, kimi herşeye rağmen yarınından umutluyken, kimi umuda öfkeli.ben kimi hayata kartı erken basıp mesaiden yırtma peşinde, kimiyse şimdiden pes etmiş yok olup gitme derdinde insanlar tanıdım. pişmanlığın kötüsü, hatalardan değil, imkansızlıklardan pişman olmak sanırım. çok çaresiz insan tanıdım talep ettiği şeye hemen herkes sahipken, onun için imkansız olduğunu bilmekten öfkeli olan.

sabahın bu bin bir renkle bezeli hengamesinin içinde, masalsılıktan uzak o en güzel ses ve koku, sabah herkesin en derin uykusunda olduğu saatte çoktan kalkıp kahvaltı için taze yumurtaları topladıktan, sabah sağılan sütü kaynatmak için ocağa koyduktan ve çayı demledikten sonra –ki hiç bir zaman değişmez bir rutindir bu- çalı süpürgesini eline alıp beton yola dökülmüş çam iğnelerini süpüren babaannemin, süpürge sesiyle birlikte gelen o ince nağmeleridir.
hayal edin;bunca hoş koku ve sesle gerçeklik dünyasından dört nala uzaklaştığınız, uykunun hediyesi rüyadan daha tatlı bir rüyaya gözlerinizi açtığınız anı, ruhunuzun tel tel bu büyülü hayale bağlanıp uzaklaştığını,ve sizi bunca gerçek ve bunca sıcak bir şekilde aslolan dünyaya davet eden o hoş figürleri.
hayal edin, taze sütün kaynayışı, demlenen çayın kokusu, hoş bir nağme eşliğinde ritmli bir emekle bıkmadan her gün ritüel gibi yapılan aslında temizlikten çok bir ibadetin sesini.
hayal edin, gençliğinin en güzel yıllarında kaybettiği beyi için ancak kimseler yokken dillendirilen o yorgun,ve vakarlı ağıtı. “bu ne sevgi ah, bu ne ısdırapla”, başlayan,”çare bulunmaz yareme” ile son bulan, acısında huzura davet eden nağmeyi. acı ile seslendirilen bu ezginin sizin için huzur olduğunu.
hayal edin tüm bunların ve çok daha fazlasının her günün sıradanlığından bir parça olduğunu.
hayal edin tüm bunların kıymetini,her ölümlü gibi, kaybettikten sonra anladığınızı...

baharı karşılamak güzeldi o evde, tavandaki cümbüşün eseri olan hayal dünyama dalarken, sesler ve kokular eşlik ederdi bir yandan da. büyük çiftlik evinin,iki giriş kapısı önünden uzanan iki sıra beton yol boyunca sağlı sollu çam ağaçları, ortancalar,şimşirler, güller ve adını bilmediğim envai çeşit çiçekle dolu, hafif bir meyille müctemilat evine doğru uzanan geniş bir bahçesi vardı. uyandığımda daha uyku sersemliğini bile hissetmeden ilk mahmurluğu yaşatan,mis gibi reçine kokusuyla birlikte, ikinci kattaki odamın cdıbına kadar uzanan sarı gül ağacının sarhoşluk veren rahiyası,ve bülbül ve serçelerin sabah serenadlarına eşlik eden o tarifsiz güzellikti. hemen büyük bahçe tarafında önü teras olan penceremin perdesi ise sürekli açık olur, içeri bol ve taze bir güneş dolar, bütün bu ses ve koku cümbüşüne, olanca diriliğiyle dahil olurdu.

http://incicaps.com/?v=16-1283222575.jpg

zütüne koyam lan çok fena oldum..

dün

güzeldi herşey benim açımdan. kocaman bahçesinde her renkten güller olan iki katlı köy evimizin üst katında, balkonun hemen yanındaki büyük odada yatıyordum. kapısı genişçe bir salona açılan odamın karşısında,bir zamanlar dedeme ait olan evin en büyük odası vardı. günün hemen her saati güneşi tamamen içeri dolduran kocaman pencereler, baharın gelişiyle sürekli olarak açık kalır, türlü ses ve rahiyayı içeriye cömertçe doldururdu. uyandığımda ilk karşılaştığım manzara ise, odamın ahşap tavanına düzenli bir şekilde çatılmış çıtalarla yapılmış baklava deseni motifleri, üzerlerine ince bir işçiliğin eseri değişik biçimlerde nakşedilmiş kilim figürleri,ve o estetiğe tezat rutubetle oluşmuş lekelerdi. yuvarlaklı dalgalı, ilkokuldaki ilk fen kitaplarında gördüğüm hücre tasfirlerine benzeyen rutubet lekeleri, çıtaların haricinde çakılı alakasız çiviler, hayal dünyamda bin bir şekle ve anlama bürünen günaydın ikonlarıydı.

reserved...

neroperla was here.

hönk |

lan 1 gün geriden gelmişiz iyi mi amk

bin balzac mısın victor hugo musun amk betimlemeler yapıyosun devinimli anlat akışkan olsun amk

anlat bin senin hikayelerin baya güzel oluo dinleyin lan sizde amk liselileri iki tecrübe kapın