0
dna nanoteknolojisi, nanoteknolojinin bir alt sahasıdır, dna ve diğer nükleik asitlerin moleküler tanıma özelliklerini kullanarak yeni moleküler yapılar oluşturmayı amaçlar. bu sahada, dna kalıtsal bilgi taşıyıcısı olarak değil, yapısal bir malzeme olarak kullanılır. bunun uygulaması moleküler özbirleşme (i̇ng. self assembly) ve dna hesaplamasıdır.
dna nanoteknoloji kavramı 1980'li yılların başlarında nadrian seeman tarafından icat edilmiştir. bir kristalograf olan seeman, bazı moleküllerin kristalleştirilmesini sağlayacak şartların bulunmasının tahmine ve tesadüflere dayalı olmasından yılmıştı. 1980'de, m. c. escher'in derinlik adlı gravürü ona ilham vermiş, üç boyutlu bir dna örgüsünün (latisin), kristallenmesi amaçlanan molekülleri yönledirebileceğini farkettirmiştir. 1991'de seeman'ın laboratuvarı, dna'dan oluşan bir kübün sentezi hakkındaki raporunu yayımladı. seeman, nano-ölçekli bu ilk üç boyutlu cisim için 1995'te feynman nanoteknoloji ödülünü almıştır. nano-kübün ardından, dna'dan yapılmış kegib oktahedron gelmiş ama anlaşılmıştır ki bu cisimler üç boyutlu bir örgü oluşturabilecek kadar rijit değildir.