hava karardığında hastanelerde ruhlar

kapı açıldığında cüneyt abi aynı şekilde yerde oturuyordu. bizi görünce derinden bir irkildi. ayağı kalktı. tabi ben alışık olduğum için kameracı elemana döndüm gördün mü dedim. eleman çok şaşırmıştı. cüneyt abi yine ağlamaya başladı amk. eleman niye ağlıyorsun ne oluyor burda dedi. cüneyt abi yine başladı yalanlara. ses geldi baktım hiçbir şey yoktu, ama sesler devam ediyordu anlayamadım, oturdum ağlamaya başladım hem de dua ediyordum dedi. eleman gel abi senin sinirlerin yıpranmış oturalım konuşalım üçümüz dedi. oturduk cüneyti izliyoruz. nasıl yırtacak diye bekliyorum. cüneyt abinin ağlaması bitti. sonra bize döndü artık gerçekleri anlatmanın zamanı geldi dedi. abi dedim ne diyosun amk. delirmişsin veya sinirlerin bozulmuş başka bişey yok işte (aynen böyle dedim). tak yok dedi. vay amk cüneyt abiye bak. elemanda şaşırmıştı. konuşmaya bak lan. o esrarengiz adam yine değişmişti amk. ee anlat bakalım ne anlatacan dedim.

cüneyt abi; bakın gençler beni iyi dinleyin isterseniz inanmayın artık umrumda değil, zaten atarlarsa atsınlar olan oldu. 4 yıldır burada çalışıyorum hep olağandışı şeyler oldu ama pek üstelemedim. paramı kazanıyordum. gibtir et dedim geçtim. ama bir gün onlardan birini karşımda gördüm.

eleman; kimlerden ? (amk çocuğu konuya bihaber)

ben; cinleri diyor

cüneyt abi ; karşımda bir insan vardı. inanamadım, nasıl olacağını düşündüm. yanlışlıkla getirilmiş yaşayan biri olsa -ki milyonda bir olabilir diyorlar- morgdan kendi çıkamazdı. sonra insan eşeğe dönüştü. sonra kertenkele. sonra tekrar insan oldu. yerimde donup kalmıştım. o gün kamera kayıtlarına baktığımda karşımda hiçbirşey yoktu. 2 sene önce kameradaki arkadaşla beraber izledik. ona anlattım inanmadı ama olayı kimseye anlatmaması için söz verdi. o günden sonra artık işler değişti. seslerde duymaya başladım ama anlamlı sesler. bana talimat veriyorlardı. işi bırakıp gidersem çok kötü şeyler olacağını söylüyorlardı.

ben; abi tamam ben çıkıcam işten seni kovdurmıycam

cüneyt abi; yalan söylemiyorum fatih kardeşim. istiyorsanız şikayet edin, hatta edin lan belki kurtulurum bunlardan.

eleman; eee yani ?

cüneyt abi; yanisi kardeş, bunlar burada kalıyorlar. benimle de konuşmaya başladılar. dediklerini yapmadığım taktirde eve gittiğimde uyuyamazdım, işteyken terslikler olurdu hayatım mahvolurdu bende dediklerini yapardım. bak kolyeme hocanın biri verdi ama bir işe yaramadı her şeyi denedim ama olmadı. ben de dediklerini yapmaya başladım. morga oturmamı istediler oturdum, cesetleri açmamı istediler açtım. olay bu kadar beyler istediğinizi aldınız. umarım sizin başınıza birşey gelmez.

eleman; abi ne diyosun sen ya

herkes şok olmuştu zaten. cüneyt abi doğru mu söylüyordu bilmiyordum. ama deli bir adamın kurabileceği bir hikaye değildi bu. etkilenmiştim anlattıklarından. zaten işi bırakacaktım.

eleman; fatih, ne olacak şimdi

ben ; ben zaten işten çıkıyorum, burası bana göre değil. giderim kendi hayatıma bakarım. sen bu olaylardan dolayı kayıtlar filan incelenirse cüneyt abiyle beraber beni suçlu gösterirsin, yani sinirleri yıprandı onun suçu dersin. cüneyt abinin yaptıklarını kimseye anlatma. ama cüneyt abi, anlattıkların doğru mu bilmiyorum. doğru değilse delisin demektir bu da illa bir gün ortaya çıkar. eğer doğruysa dolaşmadığın hocaları dolaş. bana müsade.

eleman; cüneyt abi biz sonra konuşuruz seninle...

sonra işten çıktım binler, sinirlerim yıprandı filan dedim. patronda dediğim gibi babamın ilkokul arkadaşı. o da babama demiş çocuğun sinirler mahvolmuş filan. babamlar filan evdekiler hep beni böyle bildi. ilk kez size anlattım. bu cüneytin dedikleri bilmiyorum doğrumu ama ben çözemedim..ama gibtir ettim bini..