hava hatırladığım kadarıyla baya soğuktu

içinde bulunduğum manzaranın bütün karamsarlığına rağmen yüzümde sonsuz bir rahatlık ifadesi belirdiğini hissedebiliyorum. kendimden ayrı bir bilincim var şu anda. Havanın soğukluğunu hissetmiyorum, sahildeki suyun soğukluğunu hissediyorum, ayakkabılarım ayağımda değil, uyanık olmama rağmen çok güzel bir rüya görüyorum hatta çok değil sadece saatler önce bir banka soygunu gerçekleştirmiş olabilirim, bilmiyorum. beni seyreden kimsenin ruh halimi tahmin edemeyeceği kadar durgun bir ifadeyle, puslu bir göl kenarında, çam ormanlarının içinde gri bir doğada öylece dikiliyorum.

ellere sağlık

soğuk, puslu havaya rağmen adımlarımı atmayı sürdürüyorum. koridorun sonunda ne olduğu fikri bedenime işlemiş olacak ki vücudum iradem dışında hareket ediyor. kendimi durduramıyorum. ayaklarım çakıl taşları ile süslü bu köhne koridordan gitmeyi sürdürürken üst dudağı buruşuk kız geliyor aklıma. alamıyorum kendimi. olduğum yere oturup poşeti kurcalamaya başlıyorum. bir telefon bulup rehberi kontrol ediyorum. ekranı çizik ve çok kullanılmış olan bu telefon belki de gerçeklik payı olacağını düşündüğüm birisi ile beni karşılaştırır diye umuyorum. rehbere girip ilk gördüğüm numarayı hemen arıyorum. karşıda yabancı dilde bir ses. oldukça kalın ve telaşlı bir şekilde birşeyler anlatmaya çalışıyor.bir süre dinledikten sonra sessizlik oluyor. yerimi türkçe tarif ediyorum ve telefon kapanıyor. telefondaki kaba sesin gelmesini umarak başımı ellerimin arasına alıp düşünmemeye çalışıyorum. bir müddet sonra omzumda kocaman ve sıcak bir elin varlığını hissediyorum. kafamı çevirmem ile beraber yere yatırılıyorum. 2 x large boy zenci. ispanyol kalitesindeki güzel takımımı yırtarak zütümü açıyorlar. bedenimi hissetmiyorum. kurtulmaya çalışsam da nafile. zütümü parçalayacakçasına kalın derili o koca öküz o elini koyan varya elini koyan aha o huur çocuğu zütümü gibiyor ve uyanıyorum. günaydın

vapur iskeleye yanaştığında kıyıya yanaşmadan çevik bir hamle ile atlıyorum. yerler ıslak, yosunlar içerilere kaçabileceklerini düşünüyorlar olsa gerek denizden yukarı doğru beton zemine çıkmışlar. cam bir kafesin içinde bekleyen insanlardan bazıları için ilgi odağı oluyorum. bana bakıyorlar. yapacak bir şeyi olmayan insanların donuk ifadesi var yüzlerinde, camdaki yansımam yürümeye devam ediyor, ona yetişmek için hızlanıyorum. iskeleden insanlar yavaş yavaş çıkışa doğru ilerliyorlar sağdaki tahta yolu ve dar koridoru bir tek ben mi görüyorum?

up up

tahta yoldan ilerliyorum, kimsenin bu tarafa gelmemesi ilginç, solumda kocaman bir otopark var, koridora girmeden önce son gördüğüm yapı bu karanlık beton kütlesi. koridor biraz ileride bitiyor. sonunda sadece denizi görebiliyorum, ilerliyorum. koridorun sonuna doğru zeminde ıslaklık var ufak çakıl parçaları dikkatimi çekiyor.

@90 google yap bak bakalım bulabiliyor musun bir şey? kendim uyduruyorum.

memento terk beyler dağılın

reserveee

ben böyle bir hikaye yazıyordum lan. okuyacak var mı? bana huur çocuğu diyen şu arkadaş dışında?

up upup

koridorun sonunda bir gölete çıkıyorum. buna çok şaşırmıyorum hatta bekliyordum bile diyebilirim. August Strindberg'in romanlarından fırlamış gibi duran renksiz, duru bir göl ve cansızlığın en güzel simgesi olan taşlarla kaplı bir sahil beni karşılıyor.

reserved

devam devam ;)

yaz okuyoruz burdayız teşekkürlers.

adam tayyar ahmet beyler.

Anlatsana amk hadi

daha çok panpa daha çok panpa

yarın devam edeceğimdir.

Dinliyoruz pampa devam et