Artık sınav yaklaşmaya başlamış bizler de stres yapmaya başlamıştık ve Yunus abi bize izmir’e geziye gideceğimizi söyledi. izmir’e gittiğimizde ilk olarak altınoluk adlı bir kahvaltı yerine gittik ve denize sıfır bir restauranttı. Burada mükemmel bir kahvaltı yaptıktan sonra oranın çok yakınında olan Maltepe askeri lisesinin önünden geçtik. Galiba buraya kahvaltıya gelmemizin bir nedeni vardı yoksa izmir’de başka kahvaltı yapılacak yer mi yoktu. izmir gezimiz çok güzel geçmişti ve eğlenmiştik. Nisan ayına gelmiştik ve sınavlara tam anlamıyla hazırdık ve dini bakımdan Mehmet abinin değimiyle şakird olmaya başlamıştık. Abilerin konuşmalarında cemaat yerine hizmet öğrenci yerine şakird kelimelerini duymaya alışmıştım.

Dini günlerde toplanıp hep beraber ibadet eder vaazları dinler ve kitaplar, kuranlar okurduk. Bazı sıkıldığımız günler evde abiler tarafından sadece bize özel günler tertip edilir ve güzel yemekler yenir, yarışmalar yapılır, ödüller verilirdi. Böyle zamanlarda daha bir ayrı şevkle giderdim oraya. Artık çok sevmeye başlamıştım bu ortamı çünkü ailemden bile fazla zaman geçirir olmuştum abilerle. Sınav günü geldi ve ben babamla birlikte izmir’e gittim. Babam benim asker olmamı çok istiyordu ve sınav günü de beni yalnız bırakmadı. Sınav yerine gittiğimde karşımda Mehmet abileri görünce biraz şaşırdım ama sevindim de. Çünkü onu görmek bana iyi gelmişti. Sınava girdiğimde sorular kolay gelmeye başlamıştı ve ben hepsini yapıyordum aslında bazı soruları daha önceden çözdüğüme eminim de. Evet ya ben bu soruların benzerlerini, birkaçının aynısını abilerdeki denemelerde çözmüştüm şimdi hatırladım.
Sınav çok rahat geçmişti ve ben çok mutluydum.

Artık rahatlamıştım çünkü sınav geçmişti ve galiba başarabilecektim. Fakat bir sınav daha vardı fakat ben bu sınavı kazandığı düşündüğüm için liselere giriş sınavına pek çalışmak içimden gelmiyordu. Abilere gidip gelmem devam etti fakat dersler azalmıştı ve Mehmet abi artık senin dini yönünü geliştirmemiz gerekli diyordu ve bana kurandan belli sureleri ezberlememi ve risale-i nurları tekrardan okumamı söyledi. Ben bunları okumaya çalışıyordum fakat risale-i nurlardan hiçbir şey anlamıyordum. Daha 13 yaşındaydım bu kadar eski kelime bilmiyordum çünkü. Ama iki kez bütün kitapları okudum. Zaman hızla akıp geçti liselere giriş sınavına girdim ve iyi geçmişti. Hala abilere gidip gelmeye devam ediyordum fakat çok sık değildi

Beraber eve gittiğimizde Lütfi isimli bir abiyle daha tanıştım ve bu abinin benim genel sorumlum olacağımı öğrendim. Gittiğimiz evde benim yaşlarımda iki kişi daha vardı, onlar da benim gibi ders almak için gelmişlerdi. Bu olaylar rutin bir şekilde her hafta sonu öğlenden akşama kadar ders yapıyorduk. Fakat zamanla ders aralarında namaz kılmaya başlamıştık, bu ilk zamanlar biraz garip gelse de sonradan alışmaya başlamıştım. Sonuçta namaz kılmanın ne zararı olabilirdi ki? Daha sonraları evlere birkaç büyük abiler gelmeye başlamıştı, bizlerle konuşuyorlar sohbet ediyorlardı. Hepsinin ortak özelliği sakin konuşan ve sohbetlerde dini konulara yer veren kişiler olmasıydı.

Bir hafta sonra Mehmet diye bir abinin evine gittik ve bana artık Mehmet abinin grubunda olduğumu söyledi. Mehmet abi kısa boylu, Adıyamanlı ve iyi birine benziyordu. Ona kanım ısınmıştı, daha samimi gelmişti. Bu evde ise sezgin ve veli isminde iki arkadaş daha vardı ve ben onların grubuna katılmıştım. Onlarla tanıştığımda arada biraz soğukluk oldu fakat zamanla alıştık birbirimize. Bu ev daha farklı gelmişti bana, ders aralarında çayın yanında bisküvi, simit gibi şeyler geliyor ve sohbet ediyorduk. Mehmet abi iki haftada bir kitap verirdi ve okumamızı isterdi.

Zaman böyle geçerken bir gün sohbet esnasında Bedüizzaman Said Nursi’yi tanır mısınız dedi. Fakat bizler kim olduğunu bilmediğimiz için cevaplayamadık. O bize kim olduğunu asrın müceddidi olarak bilindiğini anlattı ve bana “nur dede” adlı masalsı kitabı okumam için verdi. Ben fantastik roman okumayı çok severdim. Bu kitap da onlardan biri gibiydi ama beni etkilemişti. Çünkü nur dedeyi insanüstü güçlere sahip, havada namaz kılan bir masal kahramanı gibi anlatıyordu fakat Mehmet abi sohbetlerde bahsettikçe bana inandırıcı gelmeye başladı. Bir gün yine çay içip, simit yerken Fethullah gülen hoca efendiyi bilir misiniz dedi. Veli ben biraz biliyorum abi kitapları var kendisinin görmüştüm dedi. Ben hiç bilmediğim için bir şey söyleyemedim fakat bu isim bana yabancı gelmiyordu. Bunu üzerine Fethullah Gülen’i bir din âlimi ve Said Nursî’den sonra gelen kişi olarak anlatmaya başladı.
Biz bu şekilde derslerimize devam ederken namaz kılmayı, sohbetler etmeyi ve kitaplar okumayı sürdürüyorduk. Eve yine büyük abiler ara sıra gelip bizlerle konuşuyordu. Olaylar böyle devam ederken bir gün bizlere ne olmak istediğimizi sordu Mehmet abi. Ben savaş pilotu deyince herkes biraz şaşırdı. Bir gün yine ders arası verdiğimiz vakitlerde Mehmet abi 37 ekran bir tv ile içeri girdi ve sehpanın üzerine koydu. Daha sonra bir cd taktı ve bizden namazdaki oturuş pozisyonundaki gibi oturmamızı istedi. Ekrana baktığımda bir adam vardı ve dini konulardan konuşuyordu. Hz Ömer diyordu, Enes bin Nasr diyordu fakat pek bir şey anlayamıyordum konuşmanın genelinden. Bir süre sonra fethullah hocanın olduğunu öğrendim ve ekrana baktığımda ağlamaya başlamıştı, o ağladıkça cemaat coşuyor Allah sesleri yükseliyordu. Benim biraz tuhafıma gitti ama sonradan etkilenmeye başladım anlamasam da. Artık Fethullah hocayı da biliyorduk, Said Nursi’yi de.