Mülakat günü geldiğinde babamla birlikte Kuleli ’ye gittik ve sıramızı beklemeye başladık. ilk önce spor testi yapıldı ve ben hepsini başarıyla geçmiştim. Ön hazırlıklar işe yaramıştı. Ardından mülakata girdim ve karşımda çeşitli rütbelerden subaylar vardı ve hepsi çeşitli sorular sordu fakat beni rahatlatıyordu konuşmaları, sordukları soruları bildim ve yorumumu istedikleri soruları cevapladım ve ayrıldım odadan. Bir süre sonra mülakatlardan da geçtiğimi öğrendim ve ertesi gün olacak Hava Harp Okulu’ndaki muayenelere katılabilecektim. Ertesi gün hayatımda olmayı istediğim en güzel yerdeydim, Hava Harp Okulu’ndaydım. Burada kapsamlı muayeneler sonrasında artık askeri öğrenci olur raporunu da aldıktan sonra çok mutluydum. Hayatımda en çok istediğim şeyi başarmıştım fakat her şey kesinleşmiş değildi.

artık benim için tatil başlamıştı ve rahatlamıştım. Abilere arada gitmeye devam ediyordum ve artık bana askeriyeye girdiğimde neler yapmam gerektiğinden bahsetmeye başlamışlardı. Artık dini bilgileri tamamen öğrenmem ve askeriyede bunların bana çok lazım olacağını orada böyle şeylerin yasak olduğunu söylüyorlardı. Bana göz ile namaz kılmaya kadar birçok şeyi öğrettiler ve artık bana büyük bir adammışım gibi davranıyorlardı.

Fakat ben bir türlü neden bu şeyleri gizli bir biçimde yaptığımızı sanki askeriyede farklı bir şeyler olduğunu düşünmeye başladım. Bir süre sonra askeriyede bu kişilerle görüşmemin yasak olduğunu ve mülakatlarda söyledikleri gibi abiler kelimesini kullanmamı istemişlerdi. Ben yavaş yavaş korkmaya başlamıştım fakat üzerimde o kadar çok emekleri vardı ki, bunu onlara yapamam diye düşünüyordum fakat biliyordum ki ileride abiler bana askeriyede zararlı olabilecekti. Babama söylediğimde destek verdi ve haklı olduğumu söyledi. Bu sırada beni askeri liseden aramışlar ve izmir Maltepe askeri lisesini kazandığımı söylediler ben çok sevinmiştim hem izmir yakındı hem de çok istediğim havacı olarak okuyacaktım.

Fetöcü hayin (rez)

Ben artık abilerle ilişkimi bitirmeye karar vermiştim ve yunus abiyi arayıp konuşmamız gerektiğini söyledim. Bunun üzerine yunus abi ve Mehmet abi geldiler ve beni alıp bir pastaneye gittik ve orada artık devam edemeyeceğimi söyledim. Bunun üzerine bana ihtiyacı olduklarını ve benim için çok uğraştıklarını ve beni öven sözler sarf ederek beni ikna etmeye çalıştılar ve bana düşünmem gerektiğini söylediler. Bunun üzerine eve gittim ve bir yandan askeriye için hazırlık yapıyor, diğer yandan da bu konuyu düşünüyordum. Fakat evden her çıktığımda; fırına ekmek almaya bile gitsem mutlaka tanıdık bir abiyi görüyordum, sanki bütün abiler sırayla nöbet tutuyormuş gibi oradalardı. Bir süre sonra Mahmut abi adında üst düzey bir abi dışarı çıktığımda karşımda belirdi ve telefonlarını neden açmadığımı sordu ve konuşmaya devam etti. Ben Mahmut abiyi de çok severdim fakat korkuyordum, beni bu kadar önemli yapan neydi. Daha sonra Yunus abi geldi ve konuştuk. Yunus abiyi çok seviyordum ve ona güveniyordum, bana hiçbir tereddüdümün olmamasını yanımda olduklarını söylediler.

ve ben Yunus abiyi çok sevdiğim için görüşmeye devam edeceğimi söyledim. Bana beni arayacaklarını ve izmir’de de görüşeceğimizi söylediler. Birkaç gün sonra babamla izmir’e gittik ve kayıt için Güzelbahçe’ye geçtik. Maltepe Askeri Lisesi’ne girdiğimde her şey çok farklı gelmişti, etrafta üniformalı insanlar, her şey bir düzen içinde, kısacası çok farklıydı burada hayat. Fakat hayatımda en çok istediğim şeyi gerçekleştirdiğim için mutluydum. işlemlerden sonra berbere gidip saçlarımız kesildi ve üniformalarımızı giyip okul komutanının huzuruna çıktık.

Az şuku Atın O kadar yazıyoruz millet görsün

Rez qumqi fena sardi

Anafen dershanesi mi panpa

Ulan bilmedende olsa o kadar çocuğun hakkına girdinizki müstehak size huur çocukları

Babam beni üniformayla gördüğünde çok gururlanmıştım ilk defa bir erkek olduğumu orda anladım, çakı gibi olmuştum tam da istediğim şekilde. Babamla bahçeye çıktık çam ağaçlarının altında bir bankta oturduk. Konuştuk ama öyle mutluyduk ki hiçbirini hatırlamıyorum. Aslında biraz hüzün vardı o anda çünkü biliyordum ki 13 yaşında ilk defa ailemden ayrılacaktım. Babamın gitmesi gerekiyordu, gitmemesini istiyordum ama bunu ona söyleyemezdim çünkü ben bir askerdim artık. Babam ayağa kalktı vedalaştık ağlamamak için o kadar sıkıyordum ki kendimi anlatamam. Babam yavaş yavaş yürümeye başladı, ben ağlamaya başladım. Babam benden uzaklaştıkça benim hıçkırıklarım artıyordu. “Baba gitme, beni bırakma” diyemedim. Şimdi bu yazıyı yazarken bile ağladım, gerçi her aklıma geldiğinde ağlarım ya her neyse…

Artık koca okulda tek başıma kalmıştım. Fakat zaman geçtikçe alışmaya başladım; hem arkadaşlarıma, hem okula, hem de yalnızlığa. intibak kampı boyunca okuldan dışarı çıkmadık. Askerlikle ilgili temel şeyler öğretiliyordu. Kurallar, selamlamalar, talimatlar derken zaman geçiyordu fakat bana abilerin dediklerini aklımdan çıkarmamaya çalışıyordum. Arkadaşlarıma belli etmeden gözle namaz kılıyordum. Askeri ortama alışmam biraz zor olsa da bunu başardım artık yeminimizi etmiş ve birer subay namzeti olmuştuk. Okulda üst sınıflarla olan ilişkilerimiz biraz karışıktı. Birinci sınıflar her gördükleri yerde çağırıyorlar, çeşitli bahanelerle azarlıyorlar fakat ben yine okulu sevmiştim sonuçta ast üst ilişkisi olacaktı.

Artık izne çıkma vakti gelmişti ve ilk defa izmir’de yalnız başımıza dolaşacaktık. Devre arkadaşlarımla birlikte konakta dolaşmaya başladık, ilk izin olduğundan beşerli onarlı gruplar halinde dolaşıyorduk. izin bitiminde okula döndük ve yine normal aktivitelere devam ediyorduk. Zamanla alışınca burada hayat çok güzel geçiyordu. Hafta içi ders sonralarında konferanslar oluyordu ve bunlarda bize değişik konularda bilgiler veriliyordu. Derslerden ve konferanslardan arta kalan zamanlarımızda ise spor takımlarına seçmelere katılıyorduk ilk zamanlarda.

Beyler tanıdığım fetö ye 17.000 tl verdi sırf oğlu yüksek puan alsın diye. Şimdi 420 alması gerekirken 460 aldı

Bir gün telefonumu yabancı bir numara aradı ve açtığımda yunus abinin sesini duymuştum. Aslında biraz tedirgin oldum ama tanıdık birinin sesini duymak hoşuma gitmişti. Bu hafta sonu izinde benimle görüşmek istediğini ve izmir’e geleceğini söyledi ve ben de kabul ettim. Okulda hayat normal bir şekilde devam ederken aile özlemim artmıştı. Bir gün yine derslerden sonra konferansa gittik ve istihbarat subayı irticaa faaliyetleri konulu konferansı anlattı. Ben ilk defa Fethullah Gülen hakkında gerçekleri bu konferansta öğrenmiştim. Daha sonra merak ettim ve bu konuyla ilgili araştırmaya başladım. Kafam karışmıştı artık bir kere…

Hafta sonu izne çıktığımda arkadaşlarıma belli etmeden Yunus abiyle görüşmeye gitmiştim. Biraz dolaştıktan sonra arabaya binip Buca taraflarında bir yerlere gittik ve üzerimde üniforma olduğu için dikkat çekmemem gerekiyordu ve bunun için bana sivil elbiseler, ayakkabılar alındı. Mehmet abi bana artık izinlerde buluştuğumuzda bunları giyeceğimi söyledi. O gün izmir’de bulunan bir esnaf abinin evine gittik ve artık ayda bir defa buluşup sivil elbiseleri giydikten sonra buraya geleceğimizi söyledi ve o gün evde fethullah Gülen’in vaazlarını izledik, namazı kıldık ve risale okuduktan sonra bir ay sonra görüşmek üzere üzerimi değiştirip ayrıldım.

Ben artık bir şeylerden şüphelenmeye başlamıştım çünkü ajan gibi gizli işler çeviriyordum ve yasak şeyler yapıyordum, konferansta anlatılanlara göre bunlar irticai faaliyetlerdendi. Bir ay süre içerisinde düşünmeye çok fırsatım oldu ve artık ya askeriyenin doğru söylemediğine ya da abilerin yani cemaatin doğru söylemediğine karar verdim. Askeriye yanılıyor olamazdı sonuçta Türkiye’nin en güvenilir kurumuydu ve bu faaliyetler yasaktı ve ben de pilot olmak istediğime göre cemaatten uzak durmalıydım. Fakat onlardan ne zarar gelebilir diye düşünmeden edemedim çünkü şu ana kadar hep bana yardım etmişlerdi. Artık Mehmet abi son konuşmamızda sen bize ilerde lazım olacaksın, çok önemli yerlere geleceksin inşallah gibi söylemlerde bulunmaya başlamıştı. Kafam karışıktı.

Beyler Kimse okumuyor Galiba bende kendimi yoruyorum Heralde

Bir tarafı seçmem gerekiyordu, doğru olan tarafı. Mehmet abiyle tekrardan buluşmuş ve artık bana okulla ilgili sorular sormaya başlamıştı. Bana kendimi belli etmemem gerektiğini, namazlarımı göz ile dikkat çekmeden kılmamı söylüyordu. Yine vaaz dinledikten sonra bana çok pahalı olan sony marka bir walkman hediye etti. Ayrıca cemaatin bana ayda 50 lira verdiğini almamı istediğini söyledi. Fakat ben benim ihtiyacım yok abi sen bunu ihtiyacı olan bir öğrenciye verirsen beni mutlu edersin dedim. Israr etti fakat kabul etmedim çünkü daha fazla yük altına girmek istemiyordum. Aslında ihtiyacım da vardı ama alamadım. Cemaat neden benimle bu kadar ilgileniyordu, para veriyor, hediye alıyor, memleketten izmir’e adam yolluyor. Benimle ilgili ne gibi planları vardı anlayamıyordum.

Fakat okula gittiğimde Necip Hablemitoğlu’nun kitabı olan “köstebek” i aldım ve okumaya başladım ve anladım ki gerçekten kandırılmışım. Aslında oynanan oyunlar çok büyükmüş ve ben maşa olarak kullanılacakmışım. Kurban bayramı için tatile memlekete gittiğimde beni birçok kez aradılar fakat açmadım. Çünkü artık onlardan kurtulmak istiyordum. Onların kirli oyunlarını az da olsa anlamıştım. Beni sürekli arıyorlar ve görüşmek istiyorlardı. Yine dışarı çıktığım bir gün evin hemen yanında Mahmut abiyi gördüm. Sanki orada beni bekliyormuş gibiydi. ilk başlarda normal havadan sudan konuşmalar geçti ve benimle konuşmak istediğini ve pastaneye gitmemizi söyledi ben de kabul ettim. Fakat kararlıydım artık ilişkimi kesecektim onlarla.

Pastaneye gittiğimizde yunus abinin ve Mehmet abinin orada olduklarını gördüm ve hep beraber konuşmaya başladık. Ben artık devam etmek istemediğimi ya askeriyenin yalan söylediğini, ya da cemaatin yalan söylediğini düşündüğümü ve ben askeriyeye inandığımı araştırıp gerçekleri gördüğümü söyledim fakat onların beni bırakmaya niyeti yoktu. Artık görüşmek istemediğimi sanki kendimi kötü bir şey yapıyormuş gibi hissettiğimi ve ajan gibi yaşamaktan sıkıldığımı söyledim. Bunun üzerine benim biraz aklımın karıştığını, korktuğumu ve düşünmem gerektiğini söyledi. Ben de oradan ayrılarak eve gittim ve düşünmeye başladım.

Ben okuyorum qumqi

Ertesi gün uyandığımda telefonuma bir mesaj gelmişti: “evin karşısındaki duvara bak” hemen gidip balkona çıktım ve caddenin karşısındaki duvarda “bizi bırakmayacağını biliyoruz” yazıyordu. Bu adamlar gerçekten çok kararlıydı fakat benim artık aklım başıma gelmişti ve görüşmeyecektim onlarla. Tatil bitene kadar peşimdelerdi.

Ertesi gün uyandığımda telefonuma bir mesaj gelmişti: “evin karşısındaki duvara bak” hemen gidip balkona çıktım ve caddenin karşısındaki duvarda “bizi bırakmayacağını biliyoruz” yazıyordu. Bu adamlar gerçekten çok kararlıydı fakat benim artık aklım başıma gelmişti ve görüşmeyecektim onlarla. Tatil bitene kadar peşimdelerdi.

Gitmeden önce Mehmet abi aradı ve beni her zaman buluştuğumuz yer olan basmane garının karşısındaki camide bekleyeceğini ve her ay aynı gün aynı saatte orada olacağını ben gelsem de gelmesem de bekleyeceğini söyledi. Bu adamlar gerçekten inatçıydı. Fakat artık canımı sıkmaya başlamıştı. Çünkü eğer komutanlarım duyarsa okuldan atılabilirdim ve hayallerimden vazgeçmek zorunda kalabilirdim. Ben artık hiçbir yabancı numarayı açmamaya başladım. Tatilden sonra olan ilk buluşmaya gitmedim artık normal bir askeri öğrenciymişim gibi yaşamaya başlamıştım. Hentbol takımına girmiş ve güzel vakitler geçiriyordum okulda. Artık her açıdan kendimi geliştirmeye başlamıştım fiziksel açıdan sporla bedenim gelişiyor, zihinsel açıdan kütüphaneden aldığım kitaplarla besliyordum kendimi. Diğer ayki buluşma geldiğinde Mehmet abinin sözleri aklıma geldi ve sen gelmesen de ben her ay burada olacağım demesi beni meraklandırdı. Acaba orada bekleyecek miydi gerçekten.

Qumqo şu an napiyosun. Bide benim bi tanıdık kuleliye girecekti. Tüm sınavları geçti ve giremedi.

Hafta sonu izne çıktığımda ilk işim buluşma yerine gitmek oldu. Evet, ordaydı ve içinde sivil giysilerim eşyaları elinde bekliyordu fakat beni göremiyordu çünkü uzaktaydım. Üstümüzü her zaman değiştirdiğimiz kuru temizlemecinin önünden geçtim ve sessizce oradan uzaklaştım. Bu adamlar için gerçekten önemliydim fakat benim için artık bitmişti, kimsenin maşası olmayacaktım. Atatürk’ün çizdiği yolda çağdaş, dinamik bir Türk genci olarak kullanılmayacaktım. Çünkü Maltepe’de bunlar öğretilmişti bize geçen sürede. Artık onlarla ne konuşuyor ne de onları düşünüyordum. Sadece okula ve derslere vermiştim kendimi.

ilk dönem bittikten sonra tatil için memleketlerimize dağıldık. Eve geldiğimde annem bana büyümüşsün dediğinde şaşırmamıştım çünkü gerçekten büyümüştüm. Aslında bedenimde bir farklılık yoktu ama ruhumdaki farklılık başkaydı. Artık doğruyu bulmuştum, kimseye hizmet etmeyecektim Türk ordusundan başka. Tatilde evden çıkmaya korkar oluştum çünkü her dışarı çıktığımda farklı bir abiyi görüyordum. Veli ile görüşmeye devam ediyorduk. O da bir Anadolu lisesini kazanmış ona gidiyordu. Fakat cemaate hala devam ediyordu. Artık benim için insanlar ikiye ayrılmıştı. Cemaatçi olanlar ve olmayanlar.

Rezzzzzs

Rez ne zaman oldu bunlar

Maltepe Askeri Lisesi’nde hayatımın en güzel yıllarını yaşadım. Yazın gittiğimiz Menteş’teki askeri kamplarda askeri eğitimler alıyor, atışlar yapıyorduk, kısacası gerçek askerliği tadıyorduk. Gerektiğinde sürünüyor, gerektiğinde koşuyor, yüzüyor, kuleden atlıyor, kısacası kendimizi geliştiriyorduk. Bu dört yıl içince hayatım boyunca unutamayacağım dostlukları yaşadım ve halen devre arkadaşlarımın çoğuyla görüşürüm. Neyse fazla uzatmayayım askeri lise bitti fakat ben bu üç buçuk sene içerisinde cemaatten kimseyle görüşmedim ve konuşmadım. Ben son sene yapılan sağlık muayenelerinden geçtiğim için havacı olmaya hak kazandım ve artık hayalimdeki yer olan Hava Harp Okulu’na gidebilecektim. Kısa bir tatilden sonra artık öğrenci seçme uçuşu için Yalova’ya gitme vakti gelmişti. Birkaç arkadaşla beraber hava meydan komutanlığına girdik ve bir saat kadar bekledikten sonra otobüslere bindirilip kamp alanına zütürüldük. Her şey güzel ilerliyordu. Eşyalarımızı teslim etmek üzere sırada bekliyorduk.

Sıra bana geldiğinde ismimi söyleyip eşyalarımı verdim ve ismimi söylememden kısa bir süre sonra ben beklerken son sınıf Harbiyeli bana neden güldüğümü sordu ve bağırmaya başladı. Ben gülmediğimi söyledim, bunun üzerine ben yalan mı söylüyorum dedi. Ortam gayet ciddiydi ve gülünecek hiçbir şey yoktu. Demek ben yalan söylüyorum geç şu duvara f-16 resminin tam karşısına ve o resme esas duruşta bak dedi. Koşarak geçtim ve beklemeye başladım. Benim suçum neydi ki, gülmemiştim bile. Arkadaşlarım çadırlarına yerleştiler, saç tıraşlarını oldular fakat ben hala duvardaki uçağa bakıyordum. Üstelik duvarla aramda 2 cm vardı ve aynı noktaya bakmak insanın sinirlerini bozuyordu. Bu şekilde yaklaşık bir buçuk saat durduktan sonra gidebileceğimi söyledi. Kamp ilk günden zorlu başlamıştı benim için.

huur evladı fetocular hepsinin dıbına koyayım pekekentler

edit: dexerci değilim onun da hataları çok
edit 2: 3 sene aralarında okumak zorunda kaldım