hatalar yanlışlar inanışlar kaybedişler

okuyan varsa devam ediyorum panpalar

ciddi bir rahatsızlığım olmadığı için ertesi gün hastaneden taburcu olmuştum. hastane deki doktor 1 ay daha iş göremez raporu yazmıştı. şubat sonuna kadar evde dinlenmem gerekti. yaptığım onca hatanın yanında iş yerini daha doğrusu meslek eğitimini kaybetmeyle karşı karşıyaydım artık. çünkü daha raporluyken trafik kazası geçirmiştim, doktorlar bunu ilaçların etkisinden olduğunu geçmişti evraklara. tabi iş yeri bu durumdan habersizdi. babam da o iş yerinde çalıştığı için rahatsızlığımın geçmediğini bu yüzden doktorun 1 ay daha rapor yazdığını söylemişti.
hilal'in annesi 3 ay önce felç geçirmişti. ayakları tutmuyordu. bu yüzden annemler onu ziyaret etmek istediler. tabi benim aklımda yine o deli sorular. gitsem mi gitmesem mi..

kazadan 4 gün sonra hilal'in de haberi olmuştu ve hemen yazdı bana

+nasılsın durumun nasıl
-iyim birşeyim yok
+hep benim suçum biliyorum
-evet vicdan azabı çekebilirsin haklısın
+bana bu kadar kötü davranmanı gerektirecek ne yaptım ben?
-daha ne yapmalıydın acaba?
+bilmiyorum bilmiyorum..
-sussan iyi olur sanırım

2 hafta geçmişti bende yavaş yavaş toparlamıştım artık kendimi. annemler ziyarete gitmek istiyordular. bana da gelip gelmeyeceğimi sordular.
ilk başta hayır dediysemde, olsun görsün beni vicdan azabı daha da çoğalsın diye tamam dedim.
o hafta sonu yola çıkmıştık. kapıyı o açmıştı. beni gördüğünde şaşırmış bir hali vardı. tahmin etmiyordu benim de geleceğimi.
annemlere hoşgeldiniz buyrun deyip ellerini öpmüştü. en arkada da ben vardım. hoşgeldin deyip elini uzattı. onu görmemiş gibi yaparak misafir odasına geçtim. çok bozulmuştu farkındaydım.

3-4 saat ziyaret ettikten sonra dayımlara geçmek için kalktık oradan. ve ben yine onun yüzüne bakmadan çıkmıştım evden.
dayımlara geçmiştik. geceyi orda geçirdikten sonra ertesi gün tekrar eve dönmüştük.
ay sonu gelmişti artık. ne o bana ne de ben ona yazıyordum. tamamen çıkmıştık bir birimizin hayatından. arada bir midem ağrısada artık kendime dikkat ediyordum. alkol kullanmıyordum. günde de en fazla 2-3 dal sigara içmeye başlamıştım.

söz vermiştim yine kendime. düzelecektim. işime dört elle sarılacaktım. ailemi üzmeyecektim.
ilk iş günümde patron yardımcısı beni yanına çağırdı ve durumum hakkında bilgi aldı.
iyi olduğumu söyledim ve meslek eğitimini sordum. eğitim 9. ayda başlıyordu ve ben daha imzamı atmamıştım.
konuyu patronla görüşeceğini ve bana en kısa zamanda döneceğini söylemişti.
artık aklımda hiç birşey kalmamıştı sadece işime yoğunlaşmıştım. derken 1 hafta sonra hilal'in babası aradı.
oğlu benim dayımın torunuyla tanışmış ve evlenecektiler. nişan için kız tarafının olduğu isviçreye davet ettiler bizi kız tarafı olarak.
niye yeni yıla beraber girmiştik ki? 20 yılda 3 kere gördüğüm kızı, bu olaylardan sonra artık her ay görmeye başlamıştım. nasıl bir imtihandır bu?
mart ortasında isviçreye gittik. orda onu görsem de hiç muhatap olmuyordum. yüzüne dahi bakmıyordum. ama bakışlarını üstümde hissediyordum.
nişan bittiğinde herkesle vedalaşırken yine onun yanından hiç birşey demeden geçiyordum ki kolumdan tuttu;

-küsmüyüz tele shop?
+hayır sadece yüzünü görmek istemiyorum seni gördükçe kusasım geliyor
-ama biz akrabağyız
+istersen babamın kızı ol bunca olaydan sonra nasıl yüzüne bakmamı bekliyorsun ki?
-...

dedim ve ayrıldım ordan. yine gözleri dolmuştu. gururum okşanmıştı resmen. zafer kazanan imparator gururu vardı artık bende.
derken günler haftalar geçmişti. kendime yeni araba almıştım. eski arabam kazadan sonra tamir edilecek durumda değildi. artık yine herşey rayına girer gibiydi.
tek ekgib imzayı atmamıştım daha. derken nisan ortasında müdür yardımcısı beni yanına çağırdı.

çalışmamdan memnun olduklarını, bu tür hastalıkların normal olduğunu, meslek eğitimini riske atmayacağını söylemesiyle sözleşmeyi önüme koyması bir olmuştu.
evet başarmıştım. kader yüzüme gülmüştü. o an ki mutluluğumu tarif edemem. geleceğimi kurtaracak olan sözleşme karşımdaydı artık. imzayı attıktan sonra hemen babamın yanına koşarak müjdeyi verdim. ve hemen annemi aradım. afferim oğlum işte sen busun allah yardımcın olsun sana inanıyoruz dedikten sonra telefonu kapatıp iş arkadaşlarından tebrikleri kabul etmeye başlamıştım.
artık normal insanlar gibi işimde gücümdeydim. eylülde eğitime başlıyacaktım. kim durdurabilir artık beni?
mayıs başında türkiye den teyzemin oğlu ve eşi turist olarak bize geldiler. bizden sonra da avusturyaya eşinin ablasına geçecektiler, ordan da tekrar geri memlekete. onlar gelecek diye yıllık iznimden 5 gününü almıştım. ve ilk başta dayımlara, daha sonra hollanda daki akrabağlara ve bir kaç gün sonra da avusturya ya gitmiştik. onlarla beraber geziyordum kafam dağılıyordu. aklımda hilal'e dair en ufak birşey bile kalmamıştı. haftalar geçmişti artık ne o ne de ben yazıyordum.

Reserved

gittiğim yerleri telefonda check in yaparak twitter dan paylaşıyordum. teyze oğlunu avusturya ya bıraktıktan sonra geri almanya ya dönmüştüm ve 2 gün sonra tekrar iş başı yapacaktım. derken bir sabah özlem diye bir kız bana twitter dan yazdı. bu kızla 2 yıl önce twitter dan kısa bir sohbetimiz olmuştu. çok güzel bir kız olduğu için aklıma kalmış olmalı ki hemen tanıdım. hatta 2 yıl önce çocukluk arkadaşıma da göstermiştim kendisini, baksana oğlum şu kıza ne kadar güzel yahu. oğlum manyak birşey lan bu.. ve o kız bana 2 yıl sonra yazmıştı. 2 yıl önce facebook'tan da eklemiştik bir birimizi. bir kaç saat muhabbet ettikten sonra bana nişanlı olduğunu ve evleneceğini söylemişti. o günden sonra da irtibatımız kesilmiş facebooktan beni silmişti.
ama neden 2 yıl sonra bana yazme gereği duymuştu? şaşırmıştım.

şaşkın bir şekilde bende geri yazdım kendisine..

+hayrola onca yıldan sonra nerden geldim aklına? : )
-twitterim facebookum kapalıydı. yeni açtım twitterimi tekrar ve senin twitlerini gördüm yazayım dedim : )
+peki madem. nasılsın napıyorsun en son nişanlıydın
-sorma çok karıştı benim işler. nişanı attım. 4 ay oldu.
+ciddimisin sen?
-evet. dur facebooktan ekleyeyim ordan devam konuşalım
+tamam olur.

derken benimle irtibata geçmişti tekrar. ama abartmıyorum panpalar, allah belamı versin çok güzel bir kız. yana bana bakma ihtimali benle olma ihtimali sıfır diye tahmin ediyordum. mas mavi gözleri kızıl saçları. allahım tam aşık olunacak kız. kime benziyordu derseniz, hafiften demet evgara benziyordu.

artık günlerce onunla konuşmaya mesajlaşmaya başlamıştım. bana bugüne kadar başından geçen olayları bir bir anlatmıştı. keza bende ona.
onun hayatını kısaca özetleyecek olursam. 2000 yılında babası vefaat etmiş. 2 kız kardeşi daha var. parasızlıktan annesi mecbur kalmış başka bir adamla evlenmeye.
bu 16 yaşındayken yakın akrabağlarından biri tarafından tecavüze uğrayarak onunla evlenmek zorunda kalmış. daha sonra nasıl olduysa ayrılmış ve başka biriyle nişanlanmış. daha sonra da onla da anlaşamayıp nişanı atmış. kız kardeşi kendisinden 16 yaş büyük zengin biriyle evlenmiş. üvey babasıyla arası iyi olmadığı için kız kardeşinde kalıyormuş. baya karmaşık bir hayat hikaye anlıyacağınız.

ben sevmiyordum aşıkta değildim kendisine. ama güzelliği başımı döndürüyordu. skype da kamera açıyorduk bir birimize. öyle konuşuyorduk. bana hergün fotoğraf yolluyordu. keza bende ona.
haziran başıydı. artık hep onunla konuşuyordum. gece 2-3 e kadar sonra 2 saatlik uykuyla kalkıp işe gidiyordum.

-özlem sana birşey demem lazım
+efendim canım
-ben sanırım sana karşı birşeyler hissediyorum. evet görmedim seni yani bire bir görüşmedik. ama bilmiyorum. çok uyumluyuz. herşeyimiz hemen hemen aynı düşüncelerimiz.
+ciddimisin sen.
-evet canım ciddiyim.
+öncelikle teşekkür ederim. sana yalan söylemiyeceğim. evet bende seni seviyorum. çok samimi geliyorsun bana. nedense bir güvenim var sana karşı.
diğer erkekler gibi değilsin. dul olduğumu bildiğin halde en ufak konu dahi açmadın o konuyla ilgili. ama hadi diyelim beraber olduk. ve çok iyi anlaşıyoruz. iş ciddiye binince ne olacak? ailen beni kabul edecek mi?
-niye kabul etmesin ailem seni. dulsun diye evlenmiycekmisin hiç. bizimkiler takmaz böyle şeylere rahat ol sen.
+o zaman sen şimdi benim sevgilim misin?
-sanırım evet : )
+inanamıyorum şuan
-sanırım bende

derken kızla çıkmaya başlamıştım. herşey yine rayına oturmuş düzlüğe geçmişti. inanamıyordum. onca şeyden sonra bu kısacık zamanda. ama aşık değildim ona eminim. kimseye güvenmeyecektim bir süre söz vermiştim kendime.
bu kızla konu buraya geldikten sonra can arkadaşım heline yazdım hemen. dedim böyle böyle.

+canım çok kaptırma kendini bak 1 değil 2 kere yaşadın.
-yok helin bu sefer kaptırmadım kendimi merak etme. olursa olur olmazsa olmaz modundayım.
+bak bu kızın gözleri göz değil hiç tutmadım bunu
-kız ne oldu sana gözlerden anlam mı çıkartıyorsun : )
+canım ben fikrimi söylüyorum aman dikkat et
-tamam canım benim merak etme.

sigara molası.. nerde la bu millet.

iyi gider.. https://www.youtube.com/watch?v=gScWfsOzGH0

buradayız panpa sessizce takipteyim

bi sen kaldın zaten panpa hakkını helal et

Reserved

ne hakkımız geçti kardeşim helali hoş olsun sende helal et

herşey yoluna girmişti artık. hergün konuşuyorduk gerek viber dan gerek skypetan.
dışarda olduğu zaman whatsapptan yer bildirimi yolluyordu ve tabiki fotoğraf da.
facebookta bununla kapak fotoğrafımızı aynı yapmıştık. bir kaç gün sonra;

+aşk sana bişey diyecem
-efendim canım buyur
+emrah diye bir çocuk var kapak fotoğrafımı beğenmiş bende kullanabilirmiyim diye soruyor.
-hayır canım olmaz o bizim fotoğrafımız kabul etmiyorum
+ama aşk ne olacak çocuk nezaketen sordu bende sana soruyorum.
-peki canım kullansın o zaman kim ki bu çocuk
+bizim köyden uzaktan bir akrabağımız. burda istanbulda bayrampaşa da kalıyor.
-hmm tamam o zaman

ama benim içime bir kurt düşmüştü. ne alakaydı yani. neden kullanmak istiyordu.
facebookta onu takibe almıştım. özlemin her fotoğrafını beğeniyordu. çok dikkat çekmeye başlamıştı.

+bu çocuk herşeyini beğeniyor bak hoşlanmıyorum bu durumdan
-aman aşk ne olacak yahu beğeniyor sadece
+bilmiyorum canım bilmiyorum
-boşver aşkım. sen ne zaman geliyosun gel artık doya doya sarılayım sana
+az kaldı canım meslek eğitiminden öncesine 2 hafta izin aldım ağustosta geliyorum istanbul'a
-tamam canım çok mutluyum çabucak geçsin günler
+inşallah canım inşallah.

iş yerinden iznimi almıştım. uçak biletini de almıştım. ağustos ortasında kızın yanına gidecektim.
haziranın son haftası kuyruk sokumunda bir acı hisettim. ama pek önemsemiyordum. halam gelmişti bizi ziyarete berlinden. kanser hastasıydı. 2 yıl önce ameliyat olmuştu. ama çok iyidi en ufak bi rahatsızlığı kalmamıştı. hafta sonu geçmiş ertesi gün işe gitmiştim.
ama oturamıyordum feci bir acı hisediyordum kuyruk sokumunda..

olsun panpa zaman ayırıp okuyorsun. zamanını harcıyorsun yazdıklarımı okuyarak. bu da bir haktır en niyahetinde.

acıya daha fazla dayanamamıştım. oturamıyordum artık. iş yerinden izin alarak eve gitmiştim.
anneme gösterdim. anne dedim çok acıyor bir baksana. oğlum gözükürde birşey yok doktora git sen en iyisi.
doktora gitmiştim. doktor önemli birşey olmadığını pamuğa alkol döküp tedavi etmemi söyledi. 2 günde rapor yazmıştı. huur çocuğu nasıl doktor olduysa az kalsın kanser olacaktım onun yüzünden şimdi de bu..

2 gün alkolle tedavi uygulamıştım. ama git gide daha kötü oluyordum. yani nasıl söylesem. cim parmağımı haraket ettirsem orası sızlıyordu.
tam kıçımın arası kuyruk sokumunun olduğu bölge. nasıl bir sızıdır allahım.. daha fazla dayanamadım ve hemen acile gittim. doktor bakar bakmaz bunun kıl dönmesi olduğunu ve acilen ameliyat olmam gerektiğini söylemişti. başımdan aşşağı kaynar su dökülmüştü sanki. en az 2 ay sürecekti iyileşmem.