Merhaba arkadaslar. Hani bazen aşk acısı ceken intihar eden tipler varya bunlari gordukce lanet okuyorum bunlara. Neden diye sorarsaniz; 17 yasında Balıkesir devlet hastanesinde staj yapıyorum. Gecen hafta acilde triaj(giris)de oturuyoruz iki erkek çocuk sahibi bir anne geldi gorunumunden belli orta yollu bır aile hasa dalga gecmiyorum.4-5 yaşlarında iki oglu var bana sordu dün küçük oglanin şekerini olctum evde dedi sekeri 300 çıktı dedi(normal şeker 100-120 arasidir).Ben dedim işte çok çikolata felan yediyse olabilir dedim kadin bana ya şeker hastasiysa nolacak dedi bendr dedim ömür boyu insülin ignesine bagimli olacak dedim ve sonra o mahsum anne nin yüzündeki ifadeyle karşı karşıya kaldım adeta yikildi kadın gözleri doldu eli ayağı titriyo içim parcalandi be abi.
Sonra tahlil yaptik ve şeker hastasi çıkti çocuk annesi perişan oldu.
Edit: Ben acilde günde en az 3-4 ölü görüyorum elimde ölüyolar ve üzülmuyorum pek fazla fakat ben bu annemizi görünce içim parcalandi kadına baktim dedim icimden bu nasil bir dram nasıl bir caresizliktir ömür boyu iğne bağımlısı olmak...