0
çok çok iyi albüm.. papa het'in heykeli yapılsa daşşağına beton yetmez.
bu albümde en çok beğendiğim şeylerden biride 'samimiyet' duygusu.. tamam death magnetic'de asla kötü bir albüm değil hatta içinde metallica klagiblerine girebilecek derecede (all nightmare long, judas kiss) şarkılarda var. ama o samimiyet duygusu yoktu albümde. st anger'dan beri artan özünüze yani master dönemine dönün diye artan fan baskısına cevap verilmek için yazılmış olduğu belliydi şarkıların. unforgiven 3 gibi vs.. ayrıca hakikaten yannan gibi bir prodüksiyon çalışması vardı o albümde. flac versiyonunda bile beklenen kalite yoktu.
bu albümde ise tamamen babalar kendi istekleri doğrultusunda hareket etmişler. ve gerçekten müthiş bir prodüksiyon var. kirk'ün arkada kalması yerinde olmuş. kendisini severiz sayarız zira efsanevi soloları yazan kişidir. ama 2000'li yıllarından beri birkaç parça halinde gayet sıradan çalmaktadır. james'de bunu bildiğinden sen karışma ulan ayı demiş albüm yapımında. hatta soloları bile james hazırlamış olabilir. making of videolarından da anlaşılacağı üzere kirk pek ortalarda bulunmamış. rob'da çok iyi bir iş çıkarmış. ama bu albüm herfield-ulrich solo albüm çalışmasında olmuş. lars ne kadar cins bir karakter olsa da adam müzik yapmayı iyi biliyor.
hetifeld'a zaten laf eden çarpılır. adam yaşlandıkça git gide daha da büyüyor.