malum ortamlara düşmüştür. dünden beri herhalde 50 kere dinledim albümü.. şimdi birazda yorum yapalım artık;

bir kere yayınlanan 3 parçadan sonra death magnetic-beyond magnetic ağırlıklı bir albüm olmasını bekliyorum. ama tamamen ters köşe yapmışlar. yayınlanan 3 şarkı ile albümün geri kalanının hiçbir alakası yok neredeyse. gerçekten çok ilginç oldu bu. entry'nin sonunda genel bir değerlendirme yaparım ama metallica yine bizi şaşırtmış, farklı ve deneysel bir şey yapmışlar. yer yer heavy metal yer yer doom yer yer progressive yer yer thrash albümden her türden biraz var ama tam bir 90'ların metallica albümü olmuş. şimdi parçalara inelim

now that we're death : hardwired ve atlas rise'dan sonra bir anda bambaşka bir şarkı karşılıyor bizi. uzun bir intro'ya sahip, load döneminden fırlamış gelmiş.. kegib riffler, james'in yüksek vokalleri ile güzel bir kombine oluşturmuş. thorn within'e ve verse kısmı king nothing' benzeyen yönleri cidden var. ama tek düze bir şarkı öyle fazla enerjik ve agresif değil.

dream no more : albümün benim için favorilerinden.. doom metal soslu, ana riffi black sabbath benzeri bir riffe sahip. bu şarkıda direk load döneminden gelme.. hatta bu şarkıyı al koy load albümüne zerre sırıtmaz. aşırı heavy bir şarkı. the thing not should not be gibi karanlık bir havası var. james'in vokalleri gerçekten inanılmaz. cthulhu waking dream no more ulan! tam bir canavar metallica şarkısı. gerçekten acayip sevdim. load-reloan sevenler bu şarkıya tapacaklardır. ayrıca hoş bir kirk solosu mevcut içinde.

halo on fire : albüm şaşırtmaya devam ediyor..bir önceki şarkıda doom yapan metallica bu şarkıda progressive'in dibine vurmuş adeta. şarkı biraz karışık. içerisinde 6-7 tane riff, 3 tane uzun kirk solosu mevcut. çok dinledim bu şarkıyı ama gerçekten biraz karmaşık duruyor. progressive yapalım derken biraz çorba kısmına kaymış parça.. ama yer yer hoş melodiler, harmonik.tr.crler var. albümün genel yapısı çok melodik olmamasına rağmen bu şarkı melodik olmuş. ayrıca hetfield'ın vokalini dm den sonra ne denli geliştirdiğini bir kez daha duyuyoruz. canlı performanslarda bunları sergileyemez büyük ihtimal ama adam sesini tekrar kazanmış resmen bu albümde. son olarak keşke bu kadar karıştırmasalarmış bu şarkıyı dedim daha basit bir halde kırpılsaydı 2. bir fade to black olma potansiyeli varmış, genede güzel şarkı.

confusion : 2.cd'nin ilk parçası. başlangıcı ve sonu neredeyse bire bir am i evil ile aynı.. ilk açtığımda ulan kill em all dan am i evil i mi açtım dedim.. albümün en vasat şarkısı bence. acayip tek düze ve günümüz metal şarkılarının kötü bir kopyası gibi olmuş. beğenmedim. sıradan özellikle metellica için kötü bir şarkı olmuş.

manunkind : ortadaki 'un' harflerinin büyük olması nedeniyle unforgiven serisinin devamı gibi zannediyordu millet. ancak alakası yokmuş.. rob'un bestecilerinden olduğu şarkı çok leziz bir bass ile açılıyor. my friend of misery kadar güzel bir melodi ile başlıyor. zaten bu şarkıda al black albüme koy o derece bir şarkı. riffler black albüm riffi vokallerde öyle. sevdim gerçekten bu şarkıyı. black albüm sevenler bu şarkıyı sever. tam bir metallica şarkısı. sert ama kulağı tırmalamayan riffler uyumlu davullar.. lars bence en iyi performansını bu şarkıda vermiş. 20 yıldır bu denli komplike çaldığını duymamıştım larsın. su gibi akmış şarkıya davuluyla. favorilerimden..

here comes revenge : 20 saniyeliğine master of puppets albümüne gidiyoruz başta.. ilk kısım leper messiah'ın girişi ile aynı 20 saniyeliğine.. geri kalanı gerçekten epik olmuş. şimdiden diyorum bu şarkı metallica efsanelerine girer. lars, james, rob, kirk hepside en üst düzey iş yapmışlar bu şarkıda. lars bence bu albümde yeniden doğmuş diyebiliriz. dm'de ki kazma lars gitmiş teknik, usta işi bir lars gelmiş. canlı performanslarda tabi sıçar gene ama albüm kayıdında müthiş şeyler başarmış. şarkıya geri dönersek. bir şarkı hem melodik hem depresif hem kafa sallatan hem aşırı sürükleyici nasıl olur. metallica yaparsa olur. mükemmel şarkı

am i savage : bu da oldu artık.. metallica bir albümde bizi daha ne kadar şaşırtabilir derken. megadeth şarkısı yapmış adamlar resmen. yeminle james in vokalini al şu şarkıdan yerine dave koy zerre sırıtmaz. ama parça baştan aşşağıya james şov olmuş. deminde dedim bu herif sesini geri kazanmış diye. bu parçada çıkarıp masaya vurmuş papahet. ağır tempolu bir şarkı olmasına rağmen gerçekten çok heavy ve üst düzey bir parça. ayrıca çok hoş bir kirk solosu barındıyor. kirk albümde genel olarak arka planda kalsada bu şarkıdaki solosu çok güzel. şarkının 4.15 den sonra giren kızmı ise st anger zamanlarına selamlama. st anger döneminden bir riff i alıp 15 sanişyeliğine koymuşlar araya. bu şarkı james in vokalleri ve kirk ün şarkısı olmuş çok net.

murder one : call of ktulu gibi başlayıp baaam diye inen bir riffe sahip.ana riff çok eskiden yazılmış bu belli çünkü bazı konserlerde metallica seek and destroy dan sonra 5-10 saniye çalığı bazı rifflerden biride buydu. ana riffi duyup kafa sallamamak imkansız. black sabbath etkisi çok fazla şarkıda. yine load dönemi esintileri bolca mevcut.. kirk ün gene hoş bir solosu var. bu şarkı heavy metal nasıl yapılır diye genç gruplara ders olarak verilmesi gereken bir eser olmuş. tam bir konser şarkısı..

spit out the bone : evet metallica farklı şarkılar denemiş farklı tarzlar yapmış albüm boyunca.. artık kalkanımız indi korunmasız kaldık. ve işte o beklenen öldürüc darbe geliyor. tam anlamıyla ana bacı giben bir şarkı bu. metallica nın kill em all dan beri yaptığı en hızlı ve en thrash şarkı net! evin içinde tepindim koskoca adam amk. fazla yoruma gerek yok bu şarkı için. james hetfield'in daşşaklarını öpün diyorum sadece. lars bu şarkısı canlı olarak hatasız çalma ihtimali %0 ayrıca. albümün en iyilerinden tek kelime ile.. spit out the bone ulan!!!

genel olarak baktığımızda. ters köşe bir albüm oldu bizim için iyiki de öyle oldu. açıkçası yayınlanan şarkılarda güzeldi özellikle moth.. ama o şarkılardan sonra 2.bir death magnetic geliyor diye düşündüm. o albümde fena değildi ama biraz fanların artan baskısı ile master dönemine dönüş için çıkarılmış bir albümdü dolaysıyla üzerinde biraz yapmacıklık vardı ama bu bambaşka birşey olmuş.. genel olarak black load arası bir albüm 91-95 arası bir metallica albümü olsaydı herhalde bu albüm olurdu. şarkıların herbiri ince ince işlenmiş. ayrıca çok güzel bir prodüksiyon ve mix var albümde.. sonunda adam gibi bir prodüksiyon ile dinleyebildik bir metallica albümünü.

uzun lafın kısası. metallicanın yine ortalığın dıbına koyduran bir albüm olmuş. sağ gösterip sol vurdular. en son da spit out the bone ile de bir de kafa çakmışlar. genel metallica albümlerinden evet ilk başta farklı gibi geliyor farklı da ama çokça dinledikten sonra albüm sizi bambaşka yerlere zütürüyor. olmuş kesinlikle olmuş.. yer yer kirk'ün öne çıktığı anlar olsa da james ve lars ın ön planda olduğu rob'un büyük bir ustalıkla çaldığı harika bir albüm. pre order yapmıştım zaten. gerçektende değdi.

9.5/10