Din bu hissiyatlar üzerine kuruldu ve zamanla kanun, nizam gibi anlamlara kavuştu. Din bu haliyle Bilimsel devrime (iS 1500) hatta sanayi devrimine kadar tarım toplumlarında biricik otorite kabul edildi. Fakat bilimsel devrimden sonra dinin otoritesi sarsıldı. Dinin hayatta bir işlevi kalmamıştı. Bugün itibariyle Din, sadece ergen ve genç beyinleri meşgul eden geçici bir uğraşıdır.

insan doğanın mutlak egemen canlısı haline gelince hayatın zorluklarıyla daha az yüzleşir hale geldi. Kişisel yükü ve acıları hafifledi. Somut şeylerden yana bir korkusu kalmamıştı. Böylece içimizde tuttuğumuz bazı soyut hissiyatlar gün yüzüne çıkma fırsatı buldu. Vicdan azabı ve varolus sancısı gibi soyut hissiyatlar...

Hayatın içine girince vicdan azabı duymayı ve varoluş sancıları çekmeyi unutacaksınız. Kişisel acılarınız bunları bastıracak. O zaman din kendiliğinden hayatınızdan çıkacak.

Çünkü hayat dediğimiz şey böyle sofistike kavramları kaldıramayacak kadar basittir.

Allah, din, kitap, peygamber gibi kelimeler ağız alışkanlığınızdan öte bir yer tutmayacak hayatınızda.

Duyduğun vicdan azabını dindirmek veya varoluş sancını hafifletmek için doğaüstü güce ve güçlere yöneliyorsun. Din ve tanrı mefhumu buradan doğuyor. Bana güvenin, 30 yaşından sonra bunların pek bir önemi kalmayacak hayatınızda.

Kimsenin, doğada gördüğünüz hiç bir canlının allahı yoktur ve hiç birisi affetmez. insanın dini olması onun allahı vardır anldıbına gelmez. Düşünün bunu..

insanlarin da allahı yoktur sadece dini vardır

aklını kilit altında tutmayan herkese ne mutlu

bende sorguluyorum banada anlatın
Deistim hadi bakaalim

Ben de sorguluyorum beni de inandırıcn

Konuşalım çok zevkli saygı çerçevesinde ama