harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

hatırlayamadığım kısımları hatırladım binler.
bildiğin kıza ben de insanım falan demişim böyle, canıma o denli tak etiş. o da bana "bana sevgilim deme hakkını yarına kadar kullanabilirsin" demiş. ben ise hala yalova'dan gelip zemine kalp çizen halimden farksız olduğumu, tutkumun hala aynı, hissettiğimin ise mutluluktan hüzne evrildiğini söylemişim. "ben de seni seviyorum" demişti bana.

sabah uyandım. hızla fırladım işte çıktım falan. üzerimde hala bir ağırlık. ayrılma meselesi falan koymuyor, asıl koyan "ulan seviyorsa niye böyle? biliyorum seviyor ama neden böyle?" diyorum. durağa doğru yine gözlerim doluyor. mesaj atıyorum nerdesin diye bir yandan elimi yüzümü yıkadım falan bi çeşmede. "lanet olsun uçuyorum hemen" diyerek indi aşağıya. onu gördüm. suratında olağanüstü güleç bir ifade, sanki dün hiçbir şey olmamış gibi. ama olumsuz anlamda. sarıldım ona. "bugün okula geç kaldım bence bir gün daha sevgilim diyebilirsin" dedi bana. durağa doğru yürürken buruk bir şekilde "kararın kesin yani." dedim, başını salladı evet anlamında, karşıya geçtik.

devam et artık

reserved

bugün evde bayağı bi iş yaptım beyler, kum çimento taşıma falan. evin iç cephesini dekorasyonunu kendimiz yapıyoz iflahım gibildi, bugün de 3 saatlik uykuyla duruyorum.

ama devam ediyorum beyler. seviyorum sizi ccc doluşun ccc

reserve

ben yine toparlamaya çalışıyorum durumu işte. "iyi o zaman ben yokken toparlarsın" gibilerinden bir şeyler söylüyor. ben aşrak'tan çıktığım gibi iki vesaitle kendimi intam'da buluyorum. durağın oraya gelmesini söylüyorum. karşımda ilk defa öylesine hissiyatsız kesilmiş suratıyla onu görünce şok oldum o an açıkçası. "neden geldin buraya? ben söyleyeyim, ben son bir kez konuşmak için geldim." dedi. ben ona durumun o denli basit olamayacağını, ortada bir durum bile olmadığını, kendisinin çok fevri, değişken ve kırılgan olabileceğini söylüyordum. değişken demeseydim keşke "bunu daha önce de duydum." dedi. bir de ona sinirim bozuldu amk.

sonradan fark ettim

reserved

bir sigara yakıyım. bugün cidden çok yoruldum beyler sabrınıza sağlık, bu gece daha da yardırcam.

rezerved

rezerved

panpa, dinle amk. iyi gider.

http://video.uludagsozluk.com/v/lost-control-5660/

panpa sağ eline kuvvet yapıştır şu hikayeyi sarıyor amk okudukça

reserved

Eywallah panpa sen anlat biz dinliyoz. aynen devam reyiz

ben hala bir şeyleri izah etme peşindeyim. dünden bahsettim bir an, bana döndü gülümseyerek "ne var ki ben de uyuyakalırım arada * " şeklinde bir şeyler dedi böyle. o sırada otobüse bindik. kafamda birikmiş bir dünya soru işareti. ulan şimdi ne oldu? dün nasıldı şimdi nasıl? e ayrılık kararı sabit? e seviyor dıbına koyim? seviyorsa neden böyle? sevmese yanımda ne işi var? ama böyle davranabilmesi için ancak tamamen sevgisiz olması gerekmez miydi?... " otobüste karşımda ayakta. ben baktım olacak gibi değil, döndüm arkamı. ellerimi iki avcum arasına alırsam belli olur diye ağzımda gözümde bir şey varmış gibi kolumun iç kısmını yüzüne zütürüyorum. yenini falan. tutamıyorum kendimi öküz gibi ağlıyorum otobüste onları düşünürken dıbına koyayım nasıl ama. zerre elimde olsa ağlamam, düşünüyorum "ulan ben bunu hak edecek ne yaptım? neden bitmiyor, daha fazlası yetmez mi dıbına koyayım?" sular seller gibi boşalıyor gözlerimden yaşlar, benim elimde değil.

Neden oruç tutmuyorsun?

edit: tutuyormuş o yüzden kaldırdım.

kafamı ondan yana çevirmeye çalıştı, izin vermedim. karşıma geçti, bir peçete çıkardı. gözyaşlarımı ve burnumu sildi, sonra burnuma bir öpücük kondurdu. o böyle yapınca ben daha çok ağlamaya başladım dıbına koyayım. o da beni gülümsetmeye, güldürmeye çalışmasa da söylediği bazı şeylere gülüyorum. gözümden yaşları sildikçe daha da çok boşalıyor yaşlar, okulun durağına kadar böyle gidiyor bu. durakta iniyoruz. bilenbilir, acemlerdeki liselerin orda bir üst geçit vardır, üst geçidin yanında da caddeden hafif gizli bir bölme. geçtik oraya. gözyaşlarımı iyice kurulayıp "senin gibi duygusuz birinin böyle olabileceğini tahmin etmezdim" diyor tatlı bir ses tonuyla. "ama bilmen gerekirdi ki ben bir gün sonra unuturum, sonra eskisi gibi devam ederiz, şu söylediklerimi de unutacağım falan dedi gülerek. ben yine ağlamaya başladım. durduramıyorum abi cidden elimde değil. "şşşşş şşş" falan yapıyor böyle. sarılıyor bana. dudaklarından küçük bir öpücük alıyorum, onu okula bırakıyorum kan çanağı gözlerimle. geri dönüyorum.

olum varya kusura bakma ama ben öyle kızın anasını avradını ızdırabını gibiyim ya