harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

başlamış işte "davul davulla beraber çalar. aranızda yaş farkı var. hem o seneye üniversiteye gidecek, başka kızlar bulur, seni unutur, derslerine odaklan" temalı bir dünya şeyler söylemiş dıbına koyim. ben de "sen bunlardan mı etkilendin" diyorum. bana "bilmiyorum, onunla konuştuktan sonra sana dair hiçbir şey hissetmiyordum." diyo. içimden ben "be dıbına koyayım biri gelip nutuk attı diye böyle oluyorsan gibeyim senin ızdırabını" diyorum. sonra yavaştan yine ısınıyo bu bana, yine bir 180 ardından o günü de kurtarıyorum adeta, artık sürekli "acaba bugün de ayrılacak mıyız?" falan diye düşünüyorum. dikiş tutturamamışız bir türlü.

beyler bir sabah beraber okula gidiyoruz. birini gördüm. erol hoca, 9. sınıfta sınıf öğretmenimdi. onu gördüğümü zannettim daha doğrusu, inanamadım. sonra bastet'e gösterdim emin olunca, bu adam benim sınıf öğretmenimdi diye. neyse pek önemsemedim, geri döndüm. benim okul çıkışında telefona mesajlar yağıyor "eski edebiyat öğretmeninin bu kadar sert bir insan olduğunu söyleseydin, okula gitmezdim. her neyse ben ayrılmak istiyorum." vay dıbına koyayım, şimdi neden? atladım gittim yanına yine. geldi aşağı. anlatıyo durumu yavaştan. erol hoca bunların boş dersine girmiş. çekmiş bunu bir köşeye.

sonradan fark ettim

reserved

bir sigara yakıyım. bugün cidden çok yoruldum beyler sabrınıza sağlık, bu gece daha da yardırcam.

rezerved

rezerved

panpa, dinle amk. iyi gider.

http://video.uludagsozluk.com/v/lost-control-5660/

panpa sağ eline kuvvet yapıştır şu hikayeyi sarıyor amk okudukça

reserved

@278 niye yazıyosam diye düşünme panpa, her birinizin fikirlerine, yorumlarına, eleştirilerine, tavsiyelerine ve söyleyeceği her şeye açığım, alakanız için her birinize müteşekkirim.

bohem bir hafta geçiriyorum o hafta. pek mesaj falan atmıyorum. mesaj atmadığım için arıyor, saçma salak kapışıyoruz falan. artık hafiften, ben, soğumuyorum da, sabretmek istemiyorum. nedense böyle olunca daha bir kıymete bindi lan. bana kötü davrandığı zamanlardan hafifçe hesap sorar oldum. bana şöyle demişti "sürekli yanımda olmanı istiyorum ve bu mümkün olmadığı için sana evlatlık gibi davranıyorum." şimdi sever misin, söver misin amk? ertesi gün buluşacağız ama bu sefer biraz farklı, biraz ev ortamı gerekli. arkadaşımı düşünerek "yarın şu saatte buluşuruz" diyorum, tamam diyor. arkadaşa soruyorum, ana-babası geliyormuş hafta sonları. hasgibtir.

lan ben durumu kıza anlatmaya çalışıyorum, nuh diyor peygamber demiyor, gelicem. ben sabah kitap fuarına gitmişim, hafif vurgun misali, para bulucaz falan cebimde 5 kuruş yok. 12 gibi bu ben geldim diyor. lan bende bir telaş, gelme diyorum geliyo amk. gittim eski adliye'ye. bekledim biraz, geldi. diyorum ki arkadaşla beraber yaşıyorum ama haftasonu, anne babası gelmiş, diyorum. ne olcak? diyo bana. nasıl nolcak dıbına koyim. her neyse ikna olmuş bi şekilde eski adliyenin ordaki merdivenlerde oturuyoruz. laflıyoruz biraz böyle, yine uçuk. bu 500 days of summer izlemiş anladığım kadarıyla, ordaki bebeler gibi penis penis diye bağırıyo, benden de daha çok bağırmamı bekliyo amk. filmi izleyen bilir o sahneyi. ben de "geri zekalı mısın sus" dedim. birden ibretlik bir yüz ifadesi değişimiyle fırladı yanımdan, koştum falan. lan o benim gibilmedik yerimi bırakmasın, ben ona öyle bir durumda "gerizekalı mısın" diyorum, kabak zütümde patlıyor. kurtuldu elimden. kafkasın ordan falan alabildiğine koşuyor işte. ben de koşuyor durdurmaya çalışıyorum bunu. neyse abi ben ona bakarak koşarken levhalardan birine bir gömdüm kafayı. yığıldım oraya, devam etti o. kalktım, tam yakaladım falan bindi otobüse. çekirge'ye gider diye ben de arkadan koşturup çekirge dolmuşlarına bindim, evin ordaki durakta bekliyorum gelsin diye amk.

rezerved

yok amk bir dünya otobüs geliyor geçiyor hatun yok. cebimde para da bitmiş, boşbukart basıp, insanlara bakıyorum biri uzatıyor bukartını. istanbuldaki gibi hemen avcunu açmıyor huur çocukları bursa insanı harbi iyidir. yurda geri dönüyorum, nerdesin falan diyorum buna. "bana gerizekalı demeyen bir çocuğun yanındayım." al bir de burdan yak dıbına koyim. resimden neresi olduğunu idrak ediyorum, hızla gidiyorum oraya. geleceğimi bildiğini söyledi bana sonraları. çocuklar normal ama bi tanesini gözüm tutmadı ki bu tip konularda hiç mi hiç yanılmam, yanılmadım da. çocuklar gitti. hatun bana gülümseyerek "beni üzersen repçilerle takılırım" diyor böyle, sarıldı falan. "ben senden doğal olarak çok başka şeyler bekliyorum, sen bana gerizekalı diyorsun" dedi. ilk defa onu bir şeyi adamakıllı açıklarken gördüm anasını satıyım, sevindim bir an. altıparmağın oradaki çekirge durağına gittik, atladık otobüse. bu konu hakkında daha fazla konuşmak istemiyorum ama alttan alta açıp, gülüyor, aklınca zor durumdayım ya amk. her neyse eve bırakıyorum bunu geri dönüyorum. geçirdiğimiz zaman dilimleri arasından en sorunsuzlarından biri.

ya hadi ben dıbını feryadını gibicem

Tamam dedim. "nasıl yani ya!?" oldu telefonda. "Tükendim gördüğün üzere." dedim. Bir şeyler daha geveledi telefonda, sonra, "iyi.. hoşçakal.." diye kapattı telefonu. Ben mesaj attım buna "bir çözüm getirememiş olsak da dinlediğin için sağol." "önemli değil en iyi çözüm budur belki" demişti, böyle klişe bir cümle kullandığına göre bir aksilik olduğunu anladım. "bu bir çözümden daha çok bahane" dedim ama sadece demek için, içimden bir şey gelmiyor. aradan bir 10 dakika geçti, aradı beni, açtım.

sular seller gibi ağlıyor, hıçkıra hıçkıra. açtığım gibi "ben seni çok seviyorum." diye girdi lafa. elim ayağım titredi beyler, ne hüküm vereceğimi bilemedim. Sakin bir ses tonuyla, "elini yüzünü yıka, tamam mı? ben de seni çok seviyorum, bir daha böyle bi halde olmayalım." diyorum. Sesi soluyor gibi, titrek ve gittikçe az duyulan, tamam diyor ardından. Kapatıyor telefonu. tak gibi hissediyorum. Şimdi ne yapıcam dıbına koyim ben?

edit: sabahtan akşama kadar bu şarkıyı dinledim beyler o gün.
http://www.youtube.com/watch?v=c1UCuYMgFRI

Resim çiziyormuş, tuval resmi yolladı. Bütün gün boyunca bir şey söylemedim. Akşam biraz konuştuk. işin içine geleceğe dair konuşmalar girmeye başlayınca durum gibiliyordu, bu sene benim istanbul'da olma durumum falan. YGS'ye de 1 hafta var ama gibimde olmamış bunca zaman boyunca. Ertesi sabah beni yine aradı. "bin olduğunu düşünüyorum" falan saçmalıyo bir şeyler. "Kes şunu" dedim, "yoksa diplomamı elime mi verirsin?" dedi. nutkum tutuldu lan, yiyemeyeceğim yannanın altına yatmış gibi hissettim kız bana böyle diyince. sabah sabah niye gerilimle açıyorsun ki günü dıbına koyim?

kapattım telefonu. konuşmadık bir süre, ben bursaya döndüm öğlen saatlerinde. Buluşmaya ikna ettim onu, geldi falan. ilk defa uzun süre sonra böyle, ilk haftalardaki gibi taze hissediyorum. O ilişkiyi "öncesi / sonrası" diye ayırdığım dönemin "sonrası" kısmına dair en ufak bir şey yok. Kendisi biraz yıpranmış, biraz daha samimi olmuştu ve nedense cidden kıymete binmiştim. Sarıldık vesaire.

ayraç

soundtrack'a ekler
http://www.youtube.com/watch?v=c1UCuYMgFRI
http://www.youtube.com/watch?v=rHeL9ZyzlEI
http://www.youtube.com/watch?v=VoyMvaQUnvE
http://www.youtube.com/watch?v=KpCcJY-rJSs (sadece o beni aradığında telefonum böyle çalardı)
http://www.youtube.com/watch?v=XbDG7ToV_nk (o gün çok fazla aradığında kafamı gibmesin diye buna terfi etti telefon melodisi)

gece sizinle buluşucam yeniden, hikaye biraz ağır aksak işliyor biliyorum. ancak beni de anlarsınız beyler, şu anki durumum pek iç açıcı değil ve evde yapılan bir dünya iş var, ev bildiğiniz inşaat babam radyo açıp sigara içiyor beton zemine eşlik eden tuğlaların arasında, harç karıp mala vururken ıslık çalıyorum falan, o derece.