harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

sonra ben diyorum "beni tehdit edeceğin bişey yok ki : ))))" falan. o da diyo "hmm bensiz yapamazsın mesela : )" huur damardan giriyor. ben bir şey dememeye toparlamaya çalışıyorum durumu, onsuz yapabilirdim o an gerçi ama süregelen onca şey öyle bir izlenim uyandırmış onda. "yoksa yapabilir misin : )))" falan diyor. ben diyorum ki "bu konuyu kapatalım ve sende uyandırdığım yanlış izlenim için özür dilerim : ))" falan. bu birden ciddimsi surete büründü amk.

"yanlış izlenim mi? sen bensiz yapamazsın. deneyelim istersen."

vay amcık. "şu an ilişkinin en saçma gerilimini yaşıyoruz, sakin ol" diyorum buna. o da bana şöyle bir cevap veriyor:

"bana sensiz yapamam de."

ergenliğin dibindeyiz, aynen.

reserved

cevap vermedim. "hadisene." diyor. "hadi bana söyle." falan. hiç gibimde olmadı. aradan biraz süre geçti sonra "iyi yap o zaman, senden ayrılıyorum." demiş. bikaç saat sonra ben de buna "ne âlâ." dedim. cidden, alaydı. gibtir olsundu gitsindi ama bir taraftan da böyle, bir şeyleri ıskalamış, kaçırmış gibi hissetmemek elde değil. hiçbir şey yapmadım. akşama doğru bu mudanyalarda yalnızlıktan ve sıkıntıdan patlarken yine bana yazıyor salağa yatma edasıyla "insanlar neden galatasaray diye bağırıyor sokaklarda?" cevap vermiyorum. sonra "gerçi galatasaraylı olmadığın için bilemezsin, doğru." falan diye toparlıyor durumu kendince. amcık ağızlı istediği zaman bırakıp, istediği zaman istediği şekilde bulabileceğinden o kadar emin ki. hiç tepki vermiyorum.

bana "annem evde, yarın tarih sınavım var, dublin'in yaraları çok kötü" falan diyor gelememe gerekçesi olarak. be dıbına koyim bunların hiçbiri sen dün söylerken yok muydu? bunları uygun dille anlatıyorum buna "sınav haftası bitsin söz" falan filan geveliyor bir şeyler. ben olayın gerçekleşip, gerçekleşmemesinde değilim. dıbına koyim bir söz vermişsin ardında dur. sonra bir de bir şey ekledi, nevrim döndü.

"çok şeyse geliyim."

çok neyse be amcık ağızlı? bak elim ayağım titredi yine. ben de tek cevap verdim:
gelme.

tamam kardeşim yarına yazarsın, görüşürüz..

takipteyiz panpa ccc gececi tayfa ccc

biliyorum o duyguyu panpa. aslında bitirmek istiyosun ama lanet bi duygu hayır şimdi olmaz diyo sana sonunda da üzülüyosun. normalde bu kızdan ayrılman gerek ama yapamıyosun aaahh aah

yine sorunlara eğimli dönemlerden geçiyoruz böyle. bana yine söyleniyor bu. "matematiğin iyi, iyi gitar çalıyorsun, her şeyi kabul edip düzeltmeye çalışıyorsun, mükemmelsin ve bu benim canımı sıkıyor. bin." falan diyor böyle. ben buna diyorum ki "bunların nesini beğenmiyorsun?" hayır inkar ettikçe daha taka sarıyor, ben nereye mükemmelim amk diyorum ama o zaman daha fena, en azından böyle sorayım diyorum. "çünkü ben öyle değilim." "çünkü sendeki o vasıflar bende yok." falan diyor ben bir şey diyemiyorum, ne diyeyim anasını satayım. her neyse, biraz susuyorum. gönlünü almak için böyle, ortam yumuşasın diye "özledim." yazıp yolluyorum. internet cafe'de cs atıyoruz. yollamaz olaydım.

neyse dıbına koyayım beni aradı bu. "bir dakika, namüsaitim birazdan arar mısın?" dedim. kapattı. aramıyor. arasana diyorum. "namüsaitim * " diyor böyle. be amcık ağızlı cs atan veletlerin arasında mı konuşucaktım seninle bir dakika müsaade istedik sadece. bunun tribi akşama kadar sürüyor beyler, yemin ederim anlamadım. huzursuz bir şekilde yattım uyudum böyle, saatlerce süren bir şeydi bu. anlatamıyorum, kıza hiçbir şey söylemedim ama herhangi bir şikayetten ziyade, aramasını temenni ettim hatta, amacım sürekli buzları kırmak olmuştu.

şu an bursa intamdayım beyler kızı arıyorum anasını gibicem

neyse abi ertesi gün, ben buna resim çizdiğimi falan söylüyorum. benimkinden iyiyse yırtarım falan diyor. "neden böyle düşünüyorsun" falan diyorum, açıklıyorum, sana dair olan bir şeyi kıskanıyor olman çok saçma, takdir etmeyi öğren falan diyorum. bana "mızmızlanma" diyor. "mızmızlanma" dedikten sonra ben koptum zaten dıbına koyim hiçbir şey demedim. akşdıbına bana "sorun ne?" falan diyor. "aramızdaki sorunları 'kankilerin' yerine bana anlatabilirsin falan dedi. bir şey demedim. "tabii ben kimim ki, bastet kim ki sen ona bir şeyler anlatasın?" falan diyor. bir yandan hoşuma gidiyor bu tavrı, bir yandan şimdiye kadar aklı nerdeydi diyorum, bir yandan da ulan madem böyle naif düşünceleri var neden böyle diyorum.

kız elimde devam ediyo musun pekekent rüstem abiye veriyim mi kızı

@292 edicem panpa. evde bugün de işler var. hilti, sıva, kalebodur, kum falan bildiğin inşaat yani. fırsat buldukça yazıyorum.

7.sayfa da kaldım.

reserved

rezervuar

bir perşembe günü. o günün ardından. adliye'de oturuyorum böyle işte. aramız biraz daha iyi gibi. bana şey diyor "aslına bakarsan herkes senden bahsediyor, yani senin gibi birinden" falan. biraz ısınmış olması hoşuma gidiyor aslında. neyse abi sonraları, ben mesajı falan kesiyorum. "bim çiğköftesi sendin aşkım." falan diye taşak geçiyo, "osmanoğlu profiterölüm benim" diyorum falan, benim açımdan eğlenceli durumlar. "bin." diye bir karşılık aldım hadii, buyur. tepki vermiyorum.

aşrak'tayım o akşam, uyumuşum. telefona ardıardına mesajlar yollamış beyler, kelimesi kelimesine yazıyorum mesajları:
yok ol bin. seni sevmiyorum hiç, cidden. beni rahat bırakmanı o kadar çok isterdim ki. ama bir anlama problemi yaşıyoruz sorun sende. Seni sevmiyor olduğumu anlamamakta diretiyorsun. Ya bi düşün, seviyor olsam neden her hafta "bence biz ayrılalım" derim ki veya her gün neden taktan sebeplerden kavga çıkarayım. ben burda senin hiçbir şeyin olmak istemiyorum ama o kadar anlayışsın ki bunları dememe rağmen yarın yine sevgili kalıbında olucaz. Her neyse, allahtan kolay idare edilebilen bir tipsin. Tip ama, karakter değil. Ah, edebiyat kalp ben."

aradan uzunca bir süre geçtikten sonra da:
" sevgilim? :( "

hiçbir tepki vermedim. hiç. sadece durumum vahim, bir şeyler söylemek istiyorum, söylediği lafların altında eziliyorum çünkü bu ben değilim dıbına koyayım. ertesi gün, beni gören cenazeden çıkmışım sanıyor. okul çıkışı, bu bir defa aradı, açmadım. arkadaşlarım beni yalova'ya uğurladılar ve ben yalova'da bir arkadaşın evine gelene kadar açmadım telefonu. en sonunda açtım telefonu "neden açmıyorsun telefonu kaç saattir?" diyor, ani bir sesle.

vay dıbına koyayım. hiçbir şey olmamış. bana sorunlarımı "kankalarıma" anlatıyor olmamı falan anlatıyor böyle. ben en sonunda dur da bir izah edeyim diyorum. bana "ayrılmak mı istiyorsun?" diyor. "ne münasebet?" diyorum, geveliyor bir şeyler. "ya biliyorsun sen bir şeyler söylemiş olabilirsin, ben bir şeyler söylemiş olabilirim, her şey mümkün ama ben unuttum." falan. en sonunda ben "daha sonra konuşalım." dedim, kapattım telefonu. bana "daha sonra oldu mu bitanem :(" falan yazmış. vay dıbına koyim noluyo lan. aradı beni. evde değilim kapatıyorum dedim. gittim eve. bu sorunu çözmeden uyumayalım falan demiş, dıbına koyim öküz gibi uyumuş sonra ses seda yok güldüm şimdi.

sabahın köründe beni arayarak uyandırdı. "bana küsmüş olabileceğine inanmıyorum" falan diyor böyle. ben dedim ki izin ver de anlatayım. başladım beyler:
"pembe hislerini bana yansıtma hakkını doğuran ne? ben senin öfkeni kustuğun tuvalin değil, sevgilinim. canıma okumak yerine bir kere yanımda olsan ölür müsün? bana anlayışsız olduğumu söylüyorsun lakin o mevzuyu ben zaten her gün "düşün"üyorum, küfreder gibi düşün diyorsun bir de. sağduyumun istismarından ibaret o "otoriten" tuzla buz olur gayet. belki benim gibi, senin yaptığın laf cambazlıklarına hayran gülümsemelerle susmayı tercih etmek yerine hüngür hüngür ağlarsın asla mantık çerçevesinden çıkmayacak izahatlerin dokunaklığına. taktan sebeplerden kavgalara gelince, diğer insanların yüzüne bile bakmayacağı değerleri koruma gayretinde olduğumu yüzüne vurmam mı gerekiyor? Tip karakter meselesine hiç değinmiyorum, gülüyorum. idare meselesine gelince, sanki ben kendi iradem ve desteğimle ayakta durmuyormuşum gibi, ne yani, sen olmasan olmaz mıyım? Neden beni istediğin zaman, istediğin şekilde bulabileceğini düşünüyorsun? Sonra bir de karşıma geçmiş telefonu neden açmıyorsun, diyorsun. Telefonu neden açmadığımı anlamak için einstein olmana gerek yok. Durumun vehametinin farkında değilsin, kavra, kendine çeki düzen ver. Aksi takdirde diplomanı eline verir, seni mezun ederim."

diye aralıksız konuştum. Verdiği tepki:
Ben ayrılmak istiyorum.

dediğim gibi ağır şizorfen kız.