harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

internetten sigara transferi mümkün olana kadar elimizdeki imkanlara teknoloji demiycem amk. üç tane sigara kalmış bitmez bu gece. neyse olduğu kadarıyla.

@111 2012 şubattayız şu an reyiz.

anlat giberun

kaldı 2 sigara. beyler 3 saatlik uykuyla duruyorum. uyumuycam söz verdiğim gibi ama şimdi kahve yapayım anlatıcam, nevrim döndü amk

kardeşim bende o yurtta kaldım bende o duyguları yaşadım ama geri vites yapmadım hiç bi zaman. o günler belki samimi değildik ama alp eren iyi bilir o günleri. biz sabahlara kadar bunları konuşur acımızı hafifletmeye çalışırdık. zor günler geçirdim böyle birini bulamam dedim ama ne oldu gönlümü birine kaptırdım bir yıl beraberdik. unutamam dediğim kızın üstüne bu kız bomba gibi gelmişti sana yemin ederim onun adı bile gelmiyordu artık ne mi oldu sonra ayrıldık.. adı aklına her geldiğimde içim cız etti yemek yiyorsam o lokma boğazımda kalıyor gitmiyordu hayatı gibip atasım geliyordu o an . sevdiğin kız bile beraber olmayacağın fikri insanı gerçkten haşat ediyor. 6 ay geçti aradan. arada 2 kız daha zütürdüm tabi boş durmadım. ama unuttummu hayır. sana demek istediğim bu işler her ilişkide seni dahada batırıyor dahada derine çekiyor. verdikleri mutluluk verdikleri üzüntü yanında inan ki birşey değil.sen en iyisi mi çayını kahveni yap uzun parliamentini yakıp hayatı akışına bırak herşey yolunu bulur, hayat herkese değişik zaman değişik mekanlarda değişik güzellikler sunar. bir dost...

@116 tavsiyelerin için teşekkür ederim reyiz. mutluluğumun tek kaynağı o olsa, ona endeksli olsa ya da ne bileyim "onsuz yapamam" durumum olsa belki zırlar, belki duvarlara kafamı vururum, bilinmez. ama benim fıtratımda "biri olmadan yapamama" gibi bir durum pek hakim değil, bu ilişki süresince de bana aşılanabilecek birşey değildi, biliyorum çok değiştim, eskisi gibi hissiyatsız kendi çapında dünyasını çevirmeye çalışan taş kalpli duygusuz bir huur çocuğu değilim ama eski halimden hala kaybetmediğim bir şeyler var. iyi ki. mutsuzluğun kaynağı çoğu kez başkaları olur takdir edersin ki.

devam et ve daha anlaşılır bi dille yaz gibicem lügatını

@117 duvarada vurdururlar merak etme

evet beyler devam ediyorum. ben de benzeri bir mesaj attım fakat gib gibi onu sevdiğimi söyledim. sabahında dershanedeydim. bir yazı yazmıştım, bir defter vardı. şimdi kayıplarda. üzerimde tarif edilemez bir yük, sanki dün gece marmara depremi oldu enkaz altında kaldım ben. mutsuz değildim ama ciddi acı çekiyordum ve kafamda büyütüyordum pek çok şeyi. onun bana evvelden anlattığım üzere, iyi geceler demesine "sana da" demem, ya da o benim bir kız klonumun olmasını dilediğinde ona kızların arkadaşlıklarıyla ilgili detayları anlatmam (gerçi niye anlattıysam amk) ya da o "uykuyu bana mı yeğliyorsun" muhabbeti... onu kırdığını düşündüğüm her şey üzerime bir yük olmuş ve kendimi bildiğin suçlu addediyordum, küresel ısınmaya ben sebep olmuşum gibi.

rizörvıd panpa

ertesi sabah okula gitmedim. yanına gittim, görüşememiştik bir süredir. beni gördüğüne pek bi tepkisizdi. bilmiyorum. durumumuz muallaktaydı zaten, hoş, şimdi düşününce pek büyük bişey gibi gelmiyo aklıma ama. durakta bekledim onu. geldi yanıma. saçmalıyoruz biraz. ben bir önceki gece ona pek tepki vermemeyi tercih etmiştim beddualarla dolu bi mesaj atmış böyle ahah "umarım rüyanda bi dozerin altında kalırsın" falan. beni gördüğünde "pek dozerin altında kalmış gibi görmedim seni" falan dedi böyle. laflar tükenmiş gibi. ben bir şey diyemiyorum cidden. bir ara böyle ellerini boğazıma doğru zütürdü sıkarcasına, sonra yanağımı öptü. hem giberim hem severim der gibi. okula geri dönmedim ben, onu otobüse bindirdim. dolaştım biraz. hala birtakım sorunları idrak etmeye çalışıyorum. aklıma bir şeyler gelmiyor. bir günü böyle boş geçiriyoruz, ona bir şeyler söyledikçe duvara konuşuyormuş gibi hissediyorum.

akşdıbına beni telefonla arıyor falan. evvelinde edebiyat soruları soruyor. edebiyatım cidden kuvvetlidir, konularda yardımcı oluyorum. lan bir de ne göreyim. soruları çözemiyor, şöyle bir tepkiyle karşılaşıyorum. "okuldan nefret ediyorum, edebiyattan nefret ediyorum, bunlardan bu kadar iyi anladığın için senden de nefret ediyorum." ben hala, sabır, diyorum, durumu toparlama baabında. herhangi biri olsa, benim için ortada "yeter artık gibtir git" demem için yeterli sebepler var fakat ben sadece kendimi meşakkatli bir süreçten geçiyormuş gibi kandırıyorum, belki de gerçekten öyleydi.

amk tam bir türk kızı tripleri elim ayağım titredi. devam et

ertesi gün sıkıntıdan uyanamadım bildiğiniz beyler. bi salı günüydü işte. hiçbir şey yapmadım koskoca gün boyunca. benimki de hüsnü kuruntu dıbına koyayım. sürekli bir şeyleri izah etmek, bir şeyleri berraklaştırmak ve hatalarımı onarmak istiyorum ama şöyle bi durum var: dıbına koyayım ortada bir şey yok. böyle bir durumda neresinden el atsan zarar, elimden bir şey de gelmiyor ama bir şeyler söylemek istiyorum hep. akşam 4 gibi beni telefonla aradı. belki görüşürsek bir nebze hafifletirim bu hissi, aradaki duvar biraz daha kalkar diye düşündüm. "neden buluşamıyoruz" dedim buna. "neden buluşalım ki? seni önemsemiyorum. seni önemsesem 'gnrlies yarın buluşalım mı?' derdim ama hayır." ben hiçbir şey demiyorum. sessizlik çoğu zaman en büyük tepkim olmuştur gandhi gibi beyler. çok acizdir belki ama, karşıdakini o kadar iyi anlarsın ki bir şey ekleme gereği duymazsın. bir şeyler söylemem şart olurdu tabii, ama söyleyemedim, söylemedim. sadece onun da benim anladığımı, anlamamam için bir gerizekalı olmam gerektiğini düşünürdüm. kafa biraz gidiyo beyler.

updullah

hava kararmaya doğru ben kayhan sokaklarında dolaşıyordum. "sana bir şey soracağım" dedim. "sor?" dedi. telefonu kapattım, şarjım da azdı ama kapattım. sormadım hiçbir şey. etrafta mal mal dolaşıyorum sokak kedisi gibi. arkadaşın evine geldim, şarja taktım telefonu. telefon kendine geldi biraz böyle mesajlar yağıyor falan. ardı ardına bir dünya mesaj. "hadi ama." "sorsana." "ne bekliyorsun." "başıma bir ağrı girdi bile." "sonra niye 'bastet tırnaklarını yiyorsun?' dersin bi de bana" "gösterip kaçmak erkekliğe sığar mı ha sığar mı söylee" "bin" "görünmez 'tanıdığım insan' senden nefret ediyorum." ben bir şey diyemiyorum. şarjım bitmişti ama ne bileyim, hafiften yalan söylediğim için bir suçluluk da var içimde.

"şarjım bitti kusura bakma." dedim. o da bana "özür dilerim sevgilim." demişti. "senden önemli değil" dedim. "ama birikirse içinde benden önemli olur" dedi. ben de "biriktireceğim bir şey yok yaptıklarını biriktirip yüzüne vuracak biri değilim." dedim. "sana çok saygı duyuyorum" dedi. "bu iyi bişey mi bilmiyorum ama kafam nefret meselesine takıldı biraz." dedim. hemen ardından şöyle bir diyalog gelişti:

off bu nasıl bir dialogdur amk. ağır ergen detected neyse devamm

+kız -ben

+senden nefret etmiyorum, hiç etmedim. buna izin vermedin. ama seni sevmiyorum buna da ben izin vermiyorum
-(boğazımda düğüm, diyecek bir şeyim yok)bu ne zamandan beri böyle?
+çok uzun bir süredir.
-bir aralar beni seviyor olman gibi bir durum vardı yani?
+hayır seni en başından beri sevmiyorum.

reserved

panpalar ergen detected olduğunun ben de farkındayım öküz gibi lise yazıyor dıbına koyayım. bu biraz hardcore, haklısınız, ayak uydurup onu yatıştırmaya çalıştığım çok oldu, angutyus reyiz kendinizden taviz vermeyin derdi. onu çok daha sonraları anladım.

bu verdiği cevaptan sonra ben koydum telefonu bir köşeye. içimden hiçbir şey gelmiyor. bi tane kısa mavi tekel 2000 yaktım. ne yaptım lan ben bunu hak edecek? diye düşünüyorum. ortada bir şey olmadığını biliyorum, ortada salt bir kuruntu, kızda şizofreni, paranoya, obesif & komplusif bozukluk ve nevrotiklik kırması tepkiler hakim. pek uyuyamadım o gece. sadece biraz gitar çaldım, hoş bir şey yapmıştım. şubat ortaları. hala o parça üzerinde uğraşırım, çok şahane oldu ama kayıt imkanlarım olmadığı için size şu sıralar yollayamıyorum panpalar.