harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

panpalar izninizle bir sigara yakıyorum, kısa bir mola, bu arada siz de ccc doluşun ccc

burda kaldım ayraç olsun

bana sıcak bir yerde olup olmadığımı sordu bir süre sonra. ben sevgiye aç bir insanım anasını satayım. sevmek nedir bilmem, sevilmek hiç bilmem. sevilmeye de sevmeye de öküz gibi açım. bu umursar tavır beni ne denli mutlu ediyordu tarifi mümkün değil. sorun olmadığını, otobüste olduğumu söyledim. bursa terminaline geldim, yalova otobüsüne bindim. annem aradı o sırada, araştırmada dolaşıyorum kendi halime dedim. (yalovada bir sahil şeridi) annem bana "oğlum yataklara sığmaz oldun ne oldu sana" falan diyor. gülüyorum.

otobüsteyken bana mesaj attı, the kooks - is it me kaydı yollamıştım. ona atıfı. "i need someone just like you."
ben de cevap verdim "ben de. ya da benim de, hangi şekilde tercüme ettiysen. hatta cümleden "someone just like" kısmını bile çıkarabiliriz." diye. harikulade bir andı. aşırı yorgundum, müsaade istedim. yol boyunca uyudum ve eve döndüm.

reserved

eğer bu hikaye bu gece bitmezse giberim ananı bak o kızı da giberim bitir hikayeyi

@55 hikayeyi metin belgesine yazmış olsam bile bitmez bu gece reyiz. cidden uzun soluklu. bana övgüler gelecek, sonra söveceksiniz, sonra anama söveceksiniz, adammışsın falan diyeceksiniz, kıza söveceksiniz, sonra aklımı gibeceksiniz, bir dünya dalga var yani.

akşama doğru yine böyle konuşuyoruz. ben "allahım neden bu kadar müthiş hissediyorum? yok... neden bu kadar müthiş hissediyorum? yok... neden bu kadar müthiş hissettiriyorsun?" dedim. o da bana "bir cevap veremem ama seninle her an büyülü" gibilerinden bir şey söylemişti. ben böyle muallakta kalsın, kafasını karıştırıyım diye arap ve kiril alfabeleriyle, türkçe olarak, seni seviyorum yazmıştım. bana cevap verdi "ah neler çektim bu kiril alfabesinden" dedi. ben de kiril alfabesiyle "neler çektin bu kiril alfabesinden" yazdım. o da kiril alfabesiyle "önemi yok" diyerek cevap verdi. kız meğer rusça biliyormuş yazıyı okudu amk. acayip utandım, konuyu dağıtmak için insanlığa lanet'in capsini falan atıyorum böyle. böyle bir süreç içindeyken bir sabah "günaydın hayatım #)" şeklinde bir mesajla uyandım. ulan uyandım ölmek istedim o an bildiğin mutluluktan. ne hüküm vereceğimi bilemiyorum. annemi öpüyorum falan böyle. kızkardeşime sarılıyorum falan. iştahla yemek yiyorum. hayatımın en iyi sabahıydı.

reserved

devam panpa duygulandım sevgi koyim

neyse devam et bakıyım devam winston box ile iyi gidiyosun

karşılıklı kepsleşiyoruz böyle. yüzü nedense bana hep müthiş gelmiştir. bir şeyin tamamiyle mükemmel olması için içinde bir kusur olmalıdır derim ben, yapay bir mükemmeliyet addederim aksini. benim için tamamiyle mükemmeldi. içim açılıyor, içime güneşler doğuyor, yedi iklim, yedi mevsim içimde. kızla muhteşem bir diyalog dahilinde ilerliyoruz.

pazar akşamı, ben konuşurken telefonla uyuyakaldım. pazartesi sabahı ikinci dönemin ilk günü. normalde 7-8:30 arası uyanırdım. o gün 5'te uyandım anasını satıyım. ne yapayım ne edeyim. giyindim okul kıyafetlerimi aldım çantamı yanıma. normalde yağmur yağsa ölürüm lan dediğim buzlu o dikenli tellerin ordan atladım yine aşağı. sabah içimde bir şevk. yürüyüşüm değişmiş lan. simitçiye uğruyorum, insanları selamlıyorum, simiti kemire kemire maksem'den çekirgeye doğru yavaştan yürüyorum. ona haber vermeden durağın önünde bitip onu okula bırakıcam, sürpriz olacak ayağına.

saat 7 sularında vardı yanıma. benim saçlar o sıra 3 numaraydı. kafamda babamın beresi falan. south park'taki stan gibiyim. sonraları baktım zaten beni telefonuna stan diye kaydetmiş, o da ayrı nokta eheh. neyse, belirdi bu uzaktan. o mesafeden yüzündeki o mahmur ifadenin gülümsemeye evrilişini izledim. muhteşemdi. salına salına uykusu açılmış bir halde yanıma doğru geliyor, yanağına bir öpücük kondurup ellerinden kavrıyorum, otobüs bekliyoruz. otobüs geldi atladık biz. yanyana oturuyoruz, ellerimi bırakmazcasına kenetliyor ve böyle olmasını diliyor daima. ben de realistim dıbına koyim sami gibi diyorum "mayıs gibi zaten raporluyum her sabah görüşme imkanımız var" diye. öküzüm dıbına koyim. kız gülüyor falan. indik otobüsten. acemlerin orda, okuluna bıraktım yanaklarına iki minik öpücük kondurarak. o kış kıyamette yanıma yanaşmasının verdiği sıcaklık tarif edilemez beyler. o eller, o sarılma hissi. allah hepinize yaşatsın.

reserved diyelim

yazcan mı polis çağırayım mı

yazıyorum beyler hemen hızınıza yetişilmiyo mübarek

seda geldi aklıma anlat dıbına koyim anlat

devam panpa süper gidiyosun

işte bir ara telefonuna el konmuş annesine sözler vermiş falan. derste benimle mesajlaşıyor. onun için bir sakıncası olup olmadığını soruyorum. "kurallara göre senin elini tutmamam ve sana hayatım dememem de gerekirdi. kuralları gibeyim, sevgilim" diyor ben pastoralliğini bile seviyorum dıbına koyim. gelmişim okula sabahtan. adliyenin orda bizim sınıfın kızları toplanmış dedikoduya çağırıyor beni. çay ocağında böyle. anlatıyorum durumları. okula geliyoruz bende öyle bir şevk var ki herkese sarılıyorum herkesi öpmek istiyorum böyle. müthiş gidiyo her şey, hayatım rayına tam oturmuş hissediyorum. her bir gibim tastamam.

hah tamam şimdi gibindirik olaylar başlıyor her bi gibim tastamam dediğine göre

ertesi sabah yine gittim erkenden. 1 saat bekledim kimse yok piyasada dıbına koyim. devamsızlık sorunu da vardı okula geç kalma ihtimali olamaz falan diyorum mesaj atıyorum cevap yok. telefonu annesine kaptırmış olabileceğini düşünüyorum, pek bir hassstı zaten bu tip ilişki aleyhinde sözler verdirmesinden de anlaşılıyo. ben buna "iyi misin?" gibilerinden mesaj atıyorum. 1 saat sonra cevap geliyor "iyi miyim diye sorma, geç kaldığım için bana kız" diyen. ben de "ne kızması, sen iyiysen sorun yok hadi gel aşağı" diyorum.

@69 http://derdest.tumblr.com...0-34-adliye-her-sey-yerli
aynen reyiz.