harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

rserved

reserved

ya k.bakma da amk hikayesi sıkıcı geldi ama ne ayaksa 19 sayfadır okuyorum * seni de tebrik ederim böyle bi kıza sabrettiğn için

neredesin oç

panpa biz burdayiz sen nerdesin

anlatacağın hikayeyi gibiyim

beyler sovup durmayin adam ailevi sorunlarim var diyo sabir biraz. gnrlies az once bana ulasti.
ccc gnrlies ccc

Aile ile sorunlarim ciddi, laptopa falan el koydular, disari cikamiyorum, dun de belirttim zaten. Sovup durmayin mumkun olan en kisa zamanda gelicem amk. Ben de istiyorum anlatmak ama huur cocugu bir durumun icindeyim.

ccc gnrlies ccc

Amk kaç yaşında lan bu nasıl bi ailevi sorun bu anlamadım gitti ya . Allah yardım etsin ne diyim panpalar yazık oldu hikayeye

@481 sabir panpa ya gelicek adam devam edecek hikayeye

tamam panpalar bekleyelim gelicektir bi gün

sanırım kaçtı bu çük kafalı

@slash in gibici sapkası sen kimsin lan kuzeni falan mı dıbına koyim

sen hiç yoktan konuşmuşsun aga biz yıllardır bakışıyoz

okuruz bi ara

rezerved.

beyler şu an internet kafedeyim. bir chapter daha yazdım sizin için. bir süre daha zütüreceğini düşünüyorum, bir fırsatını bulup, o laptopu çalıp, ccc grand finale ccc i beraber yapalım diyorum. neyse, ben yardırayım, siz toplaşın.

mola verdik. molanın ardından ne geleceği şüphesiz büyük bir sürpriz ancak elimden gelen hiçbir şey yok. sadece yaptıklarımı sorguluyorum, onu düşünüyorum, büyük bir ölçüde kendimi suçluyorum, onun yaptıklarını da görüyorum, sadece düşüyorum ve günde bir paket sigara içiyorum hiç farkında bile olmadan. 26'sında trak'ın evini taşıdık. babası beni yalovaya bıraktı. yalovada kaldığım gece şu yazıyı yazdım: http://derdest.tumblr.com/post/25956213648/tats-z
ciddi ciddi çöküşlerdeyim gördüğünüz üzere.

ertesi sabah hatun bana yazmış işte. travian hesap linki yollamış, pek nadir konuşuyoruz. sadece oyun hakkında. hiç konuşmasak daha iyi, bir şeyler söylemeye yeltenemiyoum bile. biraz konuştuk. ben çıktım, orhangazi'ye geldim. trak ve ben erdek'e gideceğiz, biraz temiz hava vs. iyi gelir diye düşünüyoruz. o da iki yıllık sevgilisinden ayrılmış, onun durum da benimkine benzer. ikimiz de kızın dıbına koymuş, kendimizi suçluyoruz. ben yaptığımı "sırf karşında yemek yiyen bir huur çocuğu var diye oruç bozma"ya benzetiyorum, ama karşımda tıkınan o huur çocuğunun hiç mi suçu yok?

hiç kayda değer bir konuşmamız yok. erdek'te bir şeyler karalıyorum, gitar çalıyorum, yüzüyorum ve düşünmeye devam ediyorum. burası o kadar sakin ki insanın hiçbir şeyden uzaklaşası gelmiyor, aksine ateşin kucağına düşüyor düşüne düşüne.

ayın üçü. ben, elimde gitar, "önemli değil" çalıp, derinden hıçkıra hıçkıra ağlıyorum, sessizce, içimin sızlaması gibi hafiften sızıyor damlalar yine kontrolsüzce. http://www.facebook.com/v...deo.php?v=155035157887814

zaman mı yanlıştı, yoksa bıkmış mıydın sen?
kolay yoldan başarısız oldum ben.

biraz konuşur gibi olduk. yine böyle bir 9gag capsi yüzünden kapışmaya başlıyorduk, ben halimizi gördükçe acıyorum durumumuza ve ciddi üzülüyorum. ama bir yandan da, bana reva değil diyorum bu. değil dıbına koyim. "neden benim de bir birey olduğumu ve duygularım olabileceğini görmüyorsun?" diyorum. "biz bu tartışmaları yaşamamak için bu haldeyiz, sen ise yine araya sokuşturup duruyorsun bunları." diyor. düşününce, büyüttüğümü görüyorum. birey falan, insan hakları ihlali var sanki ortada. hoş avrupa insan hakları mahkemesine başvursam benliğe tecavüzden müebbet isteminde bulunur, davayı kazanırdım.

+ben, -bastet

+aramızdaki sorunlar tek bir işçinin ömrü boyunca yapamayacağı ama iki işçinin anında halledeceği o problemler gibi, üstelik matematik de yok bak. senden ıraklaştıkça çözülmekten daha çok öteye itiliyo, halı altına süpürülüyor aramızdaki her şey.
-iki işçiden biri hasta olmuş işe gelemez bu kadar işte eheh
+kontratını iptal edelim o işçinin o zaman, bir daha bu işletmeye ayak basmasın
-olmaz paraya ihtiyacım var

ne seninle, ne sensiz mod on. bana "ya seninle, ya sensiz" de diyorum. ikisi arasında bir seçim yapabilmem zor diyor. başka bir ihtimal olamaz ki diyorum, varmış demek ki diyor. "sen benden sabretmemi, susmamı, hiçbir şey söylemememi ve sürecin sonunda neyin ne olduğuna olacağına tamamen kendin karar vermek istiyorsun" diyorum. o da "aynen bunu istiyorum." diyor. vay dıbına koyayım.

eskiden antalya'da yaşıyodu bu. antalya'daki eski sevgilisiyle tekrar iletişim dahilinde olduğunu görünce ona, "benden cidden sabretmemi istesen anlarım ama bu durumun bana bir alternatif buluncaya kadar beni oyalaman olmadığını düşünmek için ne kadar gerizekalı olmam gerekir?" diyorum. paranoya bulaşıcı, paranoyak olmuşum. bana "senden cidden sabretmeni istiyordum, artık istemiyorum." diyor. ona ulaşabileceğim bütün iletişim yollarını kapatıyor ardından, gib gibi kalıyorum.

http://www.youtube.com/watch?v=ZwtashTIkqo

trak'ın durumu da gittikçe kötüleşiyor. erdek darlıyor bizi, ertesi sabah eşyalarımızı topladığımız gibi atlıyoruz minibüse, ordan geliyoruz bursa'ya. ben hatuna ulaşmak istiyorum, aklımı gibeyim. vicdan azabı falan çekmiyorum, şey modundayım. "trafik kazasına benzetirsen bunu 8'de 6 sen suçlusun, 8'de 2 ben. ben, 8'de 2lik kısmım için insanlık ndıbına özür dilerim, affedip affetmemen umrumda değil." tekrar onunla bir şeylere başlamaya dair bir ümidim yok.

ayın 5'i. temmuz. bursadayım, kazumi beni misafir etmiş. yalovaya gideceğim. önce hatunun evinin önüne gidiyorum. aralıktan bakıyorum cama, odasında bir hareketlilik falan. kendi kendime işkence yapıyorum bildiğiniz. 9'da gelmiştim. saate bakıyorum 11'e yaklaşıyor hay dıbına koyim diyorum. söndürüyorum son sigarayı da, yavaştan yol alıyorum terminale doğru. geliyorum, yalova'ya giden son arabayı 15 dakika önce kaçırmışım. bir am uğruna ya rab ne güneşler batıyor. kaldım terminalde falan derken, ordan yeni bir araba başgösteriyor falan. cebimdeki parayla ancak orhangaziye gidebiliyorum. orhangaziden otostopla yalova'ya geliyorum. ayın 6'sı dahilindeyiz.

guns n roses konseri var işte. annemi ikna ediyorum falan, guns n roses'ın deli gibi bir hayranıyım ben beyler. ciddi ciddi çok fena. annemden biraz harçlık bir de bilet parası koparıyorum, borç olarak. çıkıyorum yalova dörtyola. saat gece üç falan. durdurmaya çalışıyorum arabaları, bir tane kargo arabası geliyor sağolsun. "topçular abi." diyorum, nereye gidicen falan derken "dördüncü levent seni kurtarır mı" diyor adam bana. amk o an müthişti ya. dördüncü levent'e kadar getiriyor adam beni, sarıyer parkorman'a kadar yürüyorum ordan zaten.