harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

ulan geldim durağa bekliyorum. dicle bastet ben olucaz diye umarken bi baktım okeye dördüncü. hasgibtir annesi geliyo. saklan dıbına koyayım. wamtes var intamda bilen bilir, arkasındaki bir araziye geçtim şarkı dinliyorum. ne dinliyodum. iki tane uzun süreli alarm olarak kullandığım şarkı vardı biri budur: http://www.youtube.com/watch?v=kSETAxq-vlw sabahları dinlerim loop'a alıp. ccc cradle me i cradle youuu ccc

bi süre sonra mesaj attı işte "annem burda istersen bekle gider, seni maviliyorum."

lan diyorum, nasıl böle oldu birden. ama kafamı yormak istemiyorum, dalgama bakıp anın keyfini çıkarmak istiyorum düşünüp takunu çıkarmak yerine.

annesi gitmiş işte geldim yanlarına. dicle'nin ilk intibası bende hoş olmadı açıkçası, okuyodur belki, dürüst olayım, dikkat çekiyodu bi direk, bastet 1,73 boyunda falan, yanında bayağı kısa kalması ve irlanda kızılı saçları olması itibariyle garip bi antipati uyandırdı ama insanları fiziğiyle yaftalamamdan değil. orda kim olsa ona da bir kalıp bulurdum dıbınıa koyim. bi de bestseller vampir romanlarındaki yan karakterler gibi bir üslubu vardı. sabahattin ali okuyon onu nerden biliyon derseniz kurcalamayın amk. doluştuk otobüse. lan ben oldum olası üçüncü şahısları sevmem, yani onlara karşı bir nefretim yoktur ama benden uzak olsunlar. tıpkı karıncalar gibi, iguanalar gibi.

dıbına koyim diyorum ben sevgilimle 5 dakika yalnız geçireyim ama bunu dile getirmenin bi yolu da yok hani ne diycem. kız da ben arkadaşımın yanında olcam diye tutturmuş. ben dedim "pazar sabahları trt 1'de çıkan westernlar gibi üç kişi karşılıklı bakışmayı kessek?" nerden bilecekler dıbına koyim o da ayrı bir mevzu ama biliyolarmış, şans. sonra işte ben bastet'i karşıma aldım. arkadan dicle:

+ya aslında trt 1'de ... (bastet'in gözlerine odaklıyken, aniden elimi -talk to the hand- kıvamında uzatır, lafını keserek)
-umrumda değil.
diyorum. bastet ve ben gülüyoruz. sarılıyorum falan yine ulan amk daha şimdiden onca badire var atlatılmış ama işte insan ne bileyim, seviyor. benim bugüne kadar sevebildiğim ve sevebileceğim tek insan olması itibariyle ayrı bir yeri zaten var. her neyse. bunlar gidiyor ben geri dönüyorum falan.

panpa ben yatıyom artık yarın okucaz. reserved

biraz daha iyiyim. sanırım cuma günüydü. meyhanedeydim ben. çağdaş isminde bir abiyle tanıştım. biraz lafladık müzisyenmiş kendisi. soundını falan anlattı bana math, experimental falan uç şeyler yapıyo melodi arıyo falan ama müzikte konuşuyoruz. "post-rock?" dedim. o akşam adam bunu duyunca bütün biraları ısmarladı amk. neyse ben içerken bastet beni aradı. sesinden biraz sıkıntılı olduğu belliydi. şu sıralar annemin yanında daha çok olmam lazım falan. beyler kendisi boşanmış bir aileye mensup ve tek çocuk. sanırım 2010'da boşanmışlar. bursa'ya gelmişler sonra falan. nedenlerini sormadım, geçmişine dair hiç bir şey sormadım. kendi de fazla açmayı tercih etmezdi zaten. ben sadece "sen bilirsin" demekle yetinirdim. bana daha sonra, "yarın buluşalım mı?" dedi. pekala dedim. sesinde cidden bir sıkıntı seziyordum, bana dair olmadığını biliyordum ama insanın elinden bir şey gelmemesi kötü. dokunmak da istemedim, dönütü terslenmek olurdu tahminen.

@155 pekala panpa ben biraz daha kasar sonra yatarım.

bunun çok benzerini seneler önce yaşadım ve öğrendiğim tek değerli şey:
(bkz: seveni giberler gibeni severler)

@157 yatma reyiz dicem ama 3 saatlik uykuyla uyuyon ank. (ramazan boyunca amk yerine ank kullanalım)

üçüküncüsün diye rezerved
yarına okurum

ertesi gün buluştuk. bir mekana geldik kahve içmeye dıbına koyim rezalet bir yer. marilyn manson - sweet dreams çalıyo falan, öğrenci evi ortamı var cafeden çok. karşıma geçmiş sigara yakıyo böyle uzatıyo falan. yok dıbına koyim yok içmiycem. sadece yılların tiryakisi olarak yakamadığı zaman sigarayı ben yakıp veriyorum kuşların yavrusunu beslemesi gibi, aman ne besin. kalktık işte. yürüyoruz altıparmak'a doğru. arapşükrü'ye girdik. birden yukarıdaki yerler çekti ikimizin dikkatini de. yukarıda tarihi binalarla dolu bir gecekondu mahallesi var, sulukule gibi ama kimsecikler yok. sadece biz. iki evin arasında bir koridordayız. ne gelen var ne giden. birbirimizi kavrar vaziyetteyiz, ortam vs. her şey yine düzgün. yavaşça yaklaştım ben öpmek için, o da yavaşça uzattı dudaklarını sonra kafam boşluğa gitti amk. çekmiş kendini. oyun oynuyo kendince güya. bu böyle bi sürdü bayağı, matematik sınavı esnasında soruları çözemeyip de "aha yannanı yedik" diye içinizden geçirip gülersiniz ya. aynen öyle gülüyorum ben de. ulan şimdi de gülmeye başladım dur. vay dıbına koyim.

kendisi kedileri çok çok çok ama çok sever. "ben bastet'im" falan derdi hatta, beni kedi öpücüğü denen bi öpücükle öperdi böyle bazen. kedilerin yalanması gibi ulan ne hoşuma giderdi be. kod adına da o yüzden bastet dedim. her neyse mahallede dolaşıyoruz. bir ev var varoşta, kediler basmış dıbına koyim. ben de severim kedileri. acayip mutlu olduğunu gördüm o anda. çocuk bekleyen çiftlerin sokaktaki çocuklara iştahla bakarak sarılması gibi birbirimize kenetlenmişiz. yaşlı teyzelerden biri geldi kedilerin sahibi sohbet ediyoruz onlarla falan. kendisinin hiç görmediği, hiç keşfetmediği, lugatini jargonunu hiç bilmediği bir yer mahalleler. ben ise yalova'da azılı bir mahallede büyümüşüm ama bir şekilde kendimi oks ile erkek lisesine atıp, o kültürden sıyrılmışım. ona çok egzotik gelirdi böyle. kedilerle biraz vakit geçirdik falan sonra yavaştan koyulduk yola. otobüse atladık. annesinin terapi salonu vardı, ona atıfta bulunarak, seninle geçirdiğim vakitlerin yerini hiçbir terapi seansı tutamaz gibilerinden bir şeyler demişti. onda bir ekgib yön vardı, bende de. sevilmeye aç, ben ise doğrudan sevginin her biçimine. ilgi nedir bilmediğim taktan bir yaşantının boğucu havasında hoş bir dağ meltemi gibiydi cidden. her ne kadar dengesiz, nevrotik vb. addedilmeye müsaitse de, bana cidden bir dönem bir insan olduğumu ve okşanabilir bir ruhum olduğunu göstermişti. aynı şekilde onun da boşluklarını dolduracak yapboz parçaları da bendim.

fizyolojik ve pgibolojik olarak şu an bir düşüş grafiği çiziyorum beyler. son sigaramı içip yatıyorum. yarın geç uyanabilirim, buraları yeşerticez beraber.

ccc doluşun ccc

@163 iyi geceler panpa.

http://www.youtube.com/watch?v=dpmAY059TTY

yatmadan önce baktım da aramızda seri eksileyen bi tane muallak var. bastet de olabilir gerçi incide takılıyodu. her kimsen canın sağolsun amk

reserved kanka hikayenin gideri var içimde film kurdum sanki

dıbına koyim 1 kelimesini okuduysam anamı gibin

aboww bu ara iyi hikaye yaptı haa sözlük rizörvıd

@164 panpa helal olsun dogru yolu bulmussun...

bekliyoruz seni

artık günlerimiz böyle kelebek gibi oynaşmakla geçiyor. iki ay önce sabahları kalkıp bekir abi'ye çay sigara yapmaya giden gnrlies, sabahın gibsen kalkmayacağı saatinde kalkıyor, dikenli tellerden atlayıp intam yolunu tutuyor ve bastet ile başlıyordu güne. herhangi bir aksilik yok. yine o karlı sabahlardan biriydi bir çarşamba günü, okulun son günlerine doğru. okullar tatil olmuş, ben söylemiştim ama inanmamış çıktık işte gittik okula kadar. ulan okulun kapısından çevirdiler, geri dönüyoruz. otobüs bekliyoruz işte duraktayız, oynaşıyoruz sürekli millet gelip geçiyor falan. çekirge otobüsü geldi atladık. intam'da indik işte.

her yer kar beyler, şubatın son çarşambası sanırım 29'uydu hatırlamıyorum. evine giden sokağın yanına doğru bir ara sokak vardı. trafo falan var böyle tam liseli hesabı hahah. karşımda soğuktan titriyor, ya da titriyormuş gibi yapıyor, sarılıyorum buna, nasıl bir ısıtma şevkiyle, orman yangınına gagasıyla kuş taşıyan su gibi amk. eve bırakayım seni dedim. tamam dedi evin sokağına doğru döneceğiz.