hapishaneden çıktım hayat hikayemi

Mahalle feryad figan. Balkondan sefanin babasini kosarken gördum park yakindi. Ambulans sesini yemin ederim ki duyabildim. Karakola gittik ve sucumu itiraf ettim.18 yasinda degildim henuz. Çocuk subede 2 hafta kadar bekletildim. Sefanin durumu kritikmiş.. Iyileşmiş.Babası şikayetçi olmuş..

Kardeşim ödev yapiyor annem çay yapiyor babamda balkonda sigara iciyordu.. Baba dedim ben bir sey yaptim..O anda cakiyi gösterdim. Annem kendinden geçti kardeşim abii diyerek yanima geldi babami ise hayatinda ilk kez o kadar üzgün görmüştüm.

Yüzümü gördüklerinde ikiside aynı anda buraaak... dediler. Ziyarete gelmemislerdi. Hiç konuşmadim. Mutlumusun esra dedim şimdi.Ya sen sefa? Geceleri uyuyabiliyorsunuz degil mi dedim. Acıyarak bakiyorlardi.O an bir şey dusunemedim.An gelmişti. Columbia bir çakım vardi kaza oldugu gün düşem.. Aynisindan almıştım.Ilk önce yaklaştım bir kaç adım.Her adimda bir okyanus geçmiştim sanki.O 3 saniyelik zaman dilimi 3 yıl gibi geldi. Elimde bıçagigördü sefa ve tam yumruk atiyordu ki elini havada tutup karnina 3 kez vurdum. Beyaz okul gömleği kıpkirmizi olmuştu. Esra aglamamisti. Sadece şasirmisti. Sanki farkindaydi.O an ne yasadigimin bir önemi kalmamisti. Esraya son kez bakip evime dogru yurumeye basladim.Her adimda mutluydum. Gram pismanlik yoktu icimde..Ödedim bedelleri dedim kendi kendime. Bunlarin olmasi gerekiyordu ve oldu.Bu kadar..Eve girdim..

dinliyorum devam

Evden çıktım ve sefalarin evin önünde beklemeye basladim. Elbet cikacakti sabah okula.. Fakat esra o gün tek basina ayrildi mahalleden.. Okul cikisina gittim bu kez. Bedelleri ödeyen ne de olsa tek kişi olmamaliydi.Çıkışta buluştular. Mahalleye kadar takip ettim tam yine ayni parkin önünde durdurdum bunları.

Okulu bırakmıştım. Arkadaşlarimi kaybetmiştim. Insanlar aciyarak bakiyorlardi ve gecelerdir uyuyamiyordum. Sorumlusunu sefa olarak seçtim. Çünkü eger o bu taku yemeseydi o gece parkta olmayacaktim ve o araba bana carpmayacakti. Belki esrayi hala biraz seviyordum suc atamiyordum. Bilmiyordum.Kafam karışıktı.Bir gece herkesten habersiz

reserved

Bi gece herşeyin sorumlusunu esra olarak bir gece sefa olarak bir gecede kendim olarak görüyordum. Katlanamiyordum.Tüm taklalara ben gelmişken neden bedelinide ben ödüyordum? Delirme noktasina gelmiştim. Gerçekten uyuyor muyum uyumuyor muyum bilmiyordum. Zaten igrenc olan suratima mor göz altlari uyum sagliyordu. Sadece kendimle konuşabiliyordum

reservee

Nerede yaşiyon

Piskolojim tamamen bozulmuştu. Annem bile suratima sanki acıyarak bakiyordu. Dayanamiyordum buna. Birinin bana acımasina asla dayanamazdim.Üniversite sinavi yalan olmuştu okul yalan olmuştu hayattan bi beklentim kalmadigi gibi kimseninde benden bir beklentisi kalmamisti. Nerdeyse her gece agliyor ve sorguluyordum.. Neden ben?

Anlat kardeşim

Beyler belki yaşınız gereği anlayamazsiniz ya da karsilasmamissinizdir bir kadın küçük çocuğunu bırak onu pis o pis bakışıyla kolundan tutup yaninizdan çekince ve yapacak bir seyiniz olmayinca gerçekten ölüm çok sıcak geliyor.

Hastahaneden çıktım okula devam etmek istemedim sanki eskiden tanidiklari burak ben degilmisim gibi davrandilar hep bana. Sanki yuzumde ki iz bulaşici sanki onlarada zarar verecek gibi..Bir arkadasim kalmamisti. Hocalar bile yüzüme bakmadi..Eve dönüyordum metroyla bir çocuk yanima gelmişti küçucuk bir şey ben aylar sonra ilk o gün tebessum etmiştim taa ki annesi görene kadar.O da bana hastalikli muamelesi yapti.Ölmek istiyordum ya net olarak ölmek. Sonraki istasyonda indim. Otobus kullanmadim eve yürüdüm o gün

Anlat amcaoğlu

geçmiş olsun panpa.

reserved (okurum bi ara)

Doktor geldi herkesi disariya cikardi bir bakalim hadi suna dedi o dahi yüzünü burusturmustu bi nefes çekti ve yuzumdeki bandaji cikardi elleriyle hafif dokundu sonra ben dokundugumda sanki yuzumde bir yarık varmis gibime geldi. Ayna istedim ve yuzume baktim.O anı betimleme şansım yok.Bu ben değildim. Beyler sol şakaktsm baslayip burnumun yanindan dudagimin uzerinden boynuma kadar bir iz vardı. Parkin demiri saplanmis vurmanin etkisiyle.O günden sonra bir kez aymaya bakmak istemedim. Alisamadim.Alisamiyorum.Her aynaya baktigimda nefret ettim kendimden ediyorum.17 yasindaydim henuz

Reserved

Ağlıyor herkes Allah Allah diyorum insanlar yüzüme aciyarak bakiyorlar olanlari hatirladim dedim sakat felan mi kaldim ben yoksa ayak basparmagimi oynatabildim sorun yokyu noldu dedim neden öyle bakiyorsunuz neden? Delirmek uzereydim kimse konusmuyordu. Konuşsaniza diye bagiriyorum ayaga kalkmaya calisiyorum tutuyorlar