hap attım patlamasını bekliyorum

gözüne çapak mı kaçtı la?

yine söylüyorum; çoğunuzun yaptığı hatadır bu...

eğer "de" eki "dahi manasına geliyorsa" ayrı yazılır...

mesela, hatırlayalım..

benim de oyuncaklarım var...

sizin de oyuncaklarınız var...

onun da oyuncakları var...

bizim de oyuncaklarımız var...

gibinde olur mu bilmiyorum ama belirtmek istedim türkçeye verdiğim değerden mütevellit.

birinci bomonti finito...

insanlar işte çeşit çeşit

ne diyordum,

neyse, taş motorunu iki elimin arasına aldım, ayağımla da çamurluğu tutuyorum ki kaymasın diye, başladım taş motorunun 360 derece dönen taşını çapaklara değdirmeye, ben değdirdikçe temizlenen çapaklar bir mermi gibi yüzümün kıvrımlarına geliyordu ki en çok da gözlerime geliyordu koyduğumun metal parçaları...

ne yapsam da bu çapaklardan kurtulsam diye kafamı gibtim bıraktım o an... neyse birkaç dakika düşündükten sonra kendimce çareyi taşladığım yere bakmamakla buldum ve fakat bu sefer de çapaklı yerden çok sağlam yerleri taşladığımın farkına vardım, ne olacaksa olsun deyip başladım çapaklara bakarak taşlamaya... çamurluktan ayrılan onlarca metal parçası gözümde bitiyordu... işi delikanlılığa vurup dayanmaya çalışsam da daha fazla dayanamayıp ağlamaya başladım, dıbına koyayım bildiğin ağlıyorum oğlum, gözlerimden acıyla karışık yaş boşalıyor...

baktım canım yanıyor, bari sesli ağlayayım da davut usta duysun, duysun da gelip saçlarımı falan okşasa, ya da acıyan yerlerime baksa, üflese falan diyorum kendimce...

eşek kafam, baban mı oğlum bu, gelip başını okşayacak, bağrına basacak...

dur tahmin edeyim orada ağzına verdi malafatı

sesimi duyan usta yanıma gelip kıçıma tekmeyi bastı ki taş motoru da çalışıyor vaziyetteydi, hani o an yere düşsem; ya taş motoru karnımı deşecekti ya da yüzümü...

ustaya baktım acıyla karışık yaşlı gözlerimle, hani gücüm kuvvetim yerinde olsa domaltıp gibeceğim de nereye gibiyon dıbına koyayım; adamın tek pazusu benim benim kafamı ikiye katlardı...

elimdeki taş motorunu alarak başladı saymaya, "ulan it, ne evin var, ne yurdun, ne anan var ne baban, seni buraya meslek edinesin diye aldım, ağlayıp zırlamaya değil" diyerekten bir de yumruğu yapıştırdı böğrüme...

haydi kimsesizliğimi gibtir et de "gözlerimdeki acıya mı yanayım, kıçımda biten tekmeye mi, böğrümde noktalanan yumruğa mı"... usta eğilip çapakları temizlerken ben de gözlerimden akan hakikatli yaşları siliyordum ki bir de ne göreyim, demir kesme aletinin üzerinde kız gibi duran samsun 216...

bir ustaya bakıyorum bir de beni kaçır diyen kıza...

kız mı usta mı derken, ani bir hareketle demir kesme makinesinin üstünde bohçasıyla beni bekleyen 17'lik kızı kolundan tuttuğum gibi başladım koşmaya, tam kapıdan çıkarken ustaya da iki çift sözüm oldu tabii...

işte samsun 216 ile aramdaki ilişki buradan başlıyor...

şu ucu sivri dibi kalın bomonti de çıraklığma gelsin...

o değil de o zamanlar aldığım para da paraymış lan, şimdinin otuz trilyonu dıbına koyayım...

işsizlik parasızlık falan neyse de yalnızlık çok fena lan...

@23 aynen panpa benimde kafam iyi, hikayeye devam takipteyiz...

çok da gibimde, gel de beraber demlenelim...

gelirken kırmızı tuborg da al...

altı üstü çekip bırakıcan amk ne anlattın . sol daşşağı gibme de sonra .

sigaralarımı unuttum bak, ki şu hayatta beni bırakmayan yegane şey...

başında yazması, belinde beyaz entarisiyle üç buçuk paket samsun 216...

canına yandığım, sensiz olur mu? olmaz elbet...

en kral sigarayı giber atar şerefsizim,

samsun 216 dedim de aklıma geldi,

benim istanbul'a ilk gelişimin 6 ay sonrası, iş arıyorum, arıyorum aramasına da bulamıyorum koca şehirde, mide çekmiş grev bayrağını, ciğerler isyanda... biri anzarot istiyor, diğeri tütün...

ne yaptımsa bulamadım, hani karı falan bulsam direkt satacağım, o derece ki pezo deyip de geçmeyin oğlum, onların gibtiği karıların haddi hesabı yok ki üstüne de gibtirdiği karılardan komisyon alıyorlar...

neyse, elektrikçi, su tesisatçısı, oto tamircisi ve berber... bu dört iş kolu arasında gördüğüm her dükkana dalıyorum... "esenler, güneşli, bağcılar, fatih ve karagümrük" bu ilçeler ilk tercihlerim arasında, zira o ilçelerin parklarında sabahlamak diğer ilçelerin parklarına nazaran daha tehlikesiz...

zira ben ve benim gibileri kabul eden tek açık hava otelleri o ilçelerde bulunuyor, diğer ilçelerin parklarında sabahlamaya kalkarsan her zaman olmasa da çoğunlukla nezarete uyanıyorsun, sonrası malum, tuvalet temizliği, paspas, ayakkabı boyama falan derken bin türlü eziyetten sonra ancak hürriyetine kavuşuyorsun...

neyse, girdiğim her dükkana "abi iş var mı" diye soruyorum ve fakat ne mümkün? sorduğum her adam da "gibtir koduğum" der gibi bakar "yok" diyor... hele bir de kaşlarını yukarı kaldırıp, alınlarını kırış kırış ederek yok demeleri yok mu, oracıkta gibesim geliyor dıbına koyayım...

bir de cigaralık hazırladım, cila niyetine; ki safi adıyaman tütünü ve üstüne serpiştirilmiş kına tozu...