hani heyecanlı bir film izlerken

bazen nefes almadığınızı fark edersiniz ya. işte hayat da öyle bir şey. nefes kesiyor.

hayatını nefesini alamadığında ayrı, derin bir nefes aldığında ayrı hissediyorsun. her ikisinde de tüm hücre içlerinde, afrika dahil.

acaba benim çocukluğumdan beri sadık yarim nefes darlığım, bu sebepten mi var? kendi hayatım mı kesiyor kendi nefesimi?

'hayatımı dizi izler gibi izleyip, bir sonraki bölümü merakla bekliyorum' diyerek yaşarken bahsettiğim böyle bir şey miydi?

ama her şeyimizi hayata bırakmışsak, o halde var olma çabasının anlamı ne ki?

belki her şey bir anda anlamsız gelecek ama işte biz asıl o gün tükenmeyeceğiz. yeni bir anlam arayışına girip, kendimizi yeni soluklarla yeniden var edeceğiz.

ya da belki bu beyhudelik öyle bir noktaya getirecek ki bizi, anlamı bir kavram olarak reddedip, anlamsızlığa düşmekten de ancak bu şekilde sıyrılabileceğiz. evet bu iyi, bunu sevdim.

aynen aynen

katılıyorum