Hadi hadi

Öyle bir döneme denk geldik ki bir daha geri gelmeyecek gençliğimiz gerçekten de heba oluyor. Nasıl anlatayım bilemiyorum. Önceden insanların sosyal ilişkileri belirli bir çevre arasında gelişiyordu. Tanışmak istersen bir yerde denk geliyor. Tekrar görüşmek istediğin birine özlem duyuyordun. Ama bu özlem dediğimiz gibtiğimin olayı artık ya olmayacak aşklar için oluyor ya da ölen bir yakınımaza karşı oluyor. Mesela bir arkadaşını mı özledin; yaz facebooktan konuşun. Sevgilinle görüşmeyeli 1 hafta mı geçti; ara skype'dan gör yüzünü. Daha 10 sene öncesine kadar bile insanlar arasında teknolojik açıdan bir mesafe bulunuyor, insanlar birbirini özlüyordu. Artık bu yok. Bunun dışında sosyal medya dediğimiz dipsiz çukur bizi öyle bi gerçeklikten uzaklaştırıyor ki gerçek hayatta birbirinin yüzüne bakmayan duygusuz robotlar haline geldik. instagrama fotograf, video atma çabaları, twitterda boş boş kendimizi yazar şair falana zannedip yazmaya çalışıp, tespitler komiklikler peşinde olmamız, facebookta toplu fotoğraflarla insanlardan beğeni toplama çabamız... Ya biz ne ara bu kadar tutsak olduk ne ara evlerimizde kendi uzaylarımızda bu kadar kaybolduk. Eskiden yazılan mektuplar telgraflar dışında insanlar birbiriyle konuşurdu.

Okumadım

Eger birisine aşık olmuşsa bunun için çabalar sarfederdi. Şuan aşk dediğimiz şey tamamen kalıplardan oluşmakta. Birisine ilgi mi duydun adını soyadını öğren internette araştır bir hesabına yaz konuşmaya başla o da ilgi duyarsa ayrı duymazsa ayrı kalıp cümleler kurup sana karşılık versin.Yok yani bunun gerçeklikle uzaktan yakından alakası yok! Hee bak bi de ilgi duyduktan sonra ayrı kalıplara boğulan ayrı uzaylarda yaşayan bir kesim daha var aramızda onlar gerçekten robottan farksızlar. Birine karşı ilgi duydu diyelim ince hesaplar peşinde koşmaktan duygularını yaşamayan aciz insanlar bu insanlar. Karşılıklı olarak örnekler vereyim mesela: "Hemen yazmayayım ki ilgimi bu kadar çok belli etmeyeyim" "Aslında hoş birine benziyor ama dur bakalım kendimi ağırdan alayım ki beni basit sanmasın". Yahu zaten bu kalıpları oluşturarak kendinizi basitleştiren sizlersiniz. Neden doğallıktan uzak samimiyetsiz yaşamaya bu kadar heveslisiniz. Bakın benim yaşım 21, çoğumuz genciz burada tahmin ediyorum yaşlar 14-15 ten başlıyor ortalaması da 18-19 . Yazık ediyorsunuz kendinize. Boş uğraşlar için geri gelmeyecek yıllarınızı çöpe atıyorsunuz yapmayın.

Sadece vakit geçirmek için yaşayan insanlar olup çıktık. Büyük nimet olan şu interneti amacından uzak kendinizi yerinde saymaya odaklayarak kullanıyorsunuz. Burada gerçekten bilgi alışverişi yapan insanlar tabi ki var. Hatta tartışan karşıt görüşler de var.Ki bu tartışmalar ufku genişletir zaten, farklı bakış açıları sağlar empati yaparsınız. Ama gördüğünüz bir yazının veya fotoğrafın altına boş boş yazılar yazıp kendinize bir şey katmayacak bu insanlara prim verdikçe yazık ettiğiniz sadece kendinizsiniz, sizin geleceğiniz.

Günümüz sorunlarının çözülememesinin en büyük sebepleri boş yaygara yapan insanlar. Eğer gerçekten bir şeyler anlatmaya çalışanların sayısı boş yaygara yapılandan az ise çözüme ulaşmasını beklemek gerçekten saçma oluyor. Aklımızı başımıza almaz isek gerçekten esiri olduğumuz bu yeni dönemi nasıl geçtiğini anlamadan atlatmış olur, istemediğimiz hayatları yaşar ne olduğunu anlamadan 40 50sine gelmiş, belki aile kurmuş zamanın nasıl geçtiğini anlamadan hayatın yorgunluğuyla başbaşa kalırsınız.

97/98 doğumlu olanlara kadar olan nesil aile dayatması denen sorunla yaşamak zorunda kaldı ama artık durum farklı. Yeni nesil kendi dayatmalarının esiri. Odalarına, bilgisayarlarına, telefonlarına kapanık ve bana göre geri dönüşü olmayan zamanlarını heba eder konumdalar. Aptallaşmaktan başka birşey yapmıyor kimse. Bu yazdıklarımdan bir şeyler çıkarmak zorunda değilsiniz hatta istediğiniz kadar boş yapın bu yazdıklarımın gerçekliği yitmeyecek. Ben bunları kendimde fark edene kadar aynı şeyleri yapıyordum ama bazı şeyleri farkedince filmler izleyip romanlar okuyunca bazı şeylerin farkına vardım. Keşke birileri bunları bana söyleseydi demiyorum bunu düşünmek bile zaman kaybı geçmiş geçmiştir ama keşke 17 18 li yaşlarımı daha çok gezip dolaşıp kendimi geliştirmeye harcasaydım diyorum hala. Umarım bu yazdıklarımdan bir şeyler çıkaranlar olur, farkındalık yaratabilirim iyi akşamlar arkadaşlar