hanefilik

islam'ın 4 mezhebinden birisidir. (diğerleri şaafilik, hanbelilik, malikilik)

Hanefilerin itikatta (inançta) mezhepleri ise Maturidilikdir. ismini kurucusu Ebû Hanife'deN (Numan bin Sabit) (699-767) alır. Türkiye, Balkanlar, Türkistan, Afganistan, Mısır, Suriye, Ürdün, Hindistan ve Pakistan'da yaygındır.

Hanife sözcüğü hanif kökünden gelir. Hanif sözcüğü islam öncesinde Allah'ın birliğine inanan ve ibrahim'in dininden olanları tanımlamakta kullanılırdı. Fakat Ebû Hanife'nin bu künyeyi nasıl aldığı konusunda çeşitli tartışmalar mevcuttur.

En çok kabul görmüş açıklama, hanif sözcüğünün kullanımlarından olan " islam'a kuvvetle bağlı olan kişi" anlamında, Ebu Hanife'nin islam'a fazlasıyla bağlı olduğunu belirtmek için verildiği yönündedir. Kesin olan şey, mezhebin ismini kurucusundan aldığıdır.
Ebu Hanife'nin asıl adı Numan'dı. Babasının adı Sabit'tir. Hicretin 80. yılında doğmuş, 150. yılında Bağdat'ta vefat etmiştir. En büyük imam anlamında imam-ı Azam da denilen Ebu Hanife'nin talebeleri, onun rivayet ettiği görüşleri toplayarak sistemleştirmişler, Onun görüşlerinden yeni yeni eserler telif etmişlerdir. Böylece imam-ı Azam'ın görüşleri bir mezhep halini almıştır. Hanefi mezhebi; daha çok Türkiye, Suriye, Irak, Pakistan, Türkmenistan, Özbekistan, Tacikistan, Kırgızistan, Kazakistan, Afganistan; Çin'in Sincan Uygur eyaletinde, Kafkaslar ve Balkanlar'da yaygınlık kazanmıştır.