Annem, bizim geldiğimizi gördüğü için kapıyı açık bırakmıştı. Biz kapıya yanaşınca, kapı ansızın kapandı. Annem, kapıyı tekrar açtı. Ben, içeri girdim; hoca ise girmedi. Bana bakarak, “Ben, ilk etapta giremem.” diye konuştu. “Neden?” diye sordugumda, “Bu hane, hiç hayırlı değil. Size burayı kim ve ne vakit sattı?” “Ne ilgisi var!” dedim. “Size burayı satan kişinin başına da aynı olaylar gelmişti.” “Peki sen nerden biliyorsun?” dedim. “Satan şahıs, çok ucuza sattı.” ve hiç bir şey demedi.
Bana, “Beni sana kim önerdi?” diye konuştu. “Arkadaşım Dursun.” dedim. “O vakit ara Dursun’u!” “Niçin ki?” dedim. “Sen, ara Dursun’u!” Aradım. “Ya Dursun, bugün yanına ugradım ya,” “Alo, evet dinliyorum seni…” “Bana bir hoca bul diye.” Dursun, ansızın telefonda gülmeye başladı. Bana, “Sen içtin mi?” diye sordu. “Hayır, ne ilgisi var! Şimdi dedim ya!” “Arkadaşım, beni geçen sen memleketime ugurlamadın mı?” deyince şok geçirdim başka bir deyişle. “Sen hala gelmedin mi? Evet, o vakit ben kimle konuştum?” derken, “Ooooo, hadi işim var. Bitince ararım.” deyip yüzüme kapattı telefonu.

Oda suskundu. Gözümü kapadım. Sonra kapının açıldığını hissettim. Yine dikkat kesildim. Kapı istikametine baktım. Kapı, harbiden açıktı. Sonra yine dua okumaya basladım. Korkmayacaktım; çünkü gücü kudreti sonsuz olana (Allah’a) sığınmıştım. inancım, o gece doruk noktasındaydı. içimden bir şey, “Sakın korkma!” diyordu.
Sonra gözümü yumdum. Ayak tarafımda bir ağırlık hissettim. Sanki yatağa biri çıkmıştı. Ağır ağır göğsüme doğru çıkıyordu.Ama korkmuyacaktım. Sonra bedenimi sıkıştırdığını hissettim. Gözümü açtım ama kafamı çeviremiyordum.

inanmayan okumasin mq kelleri

Beyler direkt basliyorum setin 9u direkt basliyorum

Beyler kollarım koptu k bakmayın akşam devam ediyim... kopyala yapıştırcılar gelmeden hadi ben kaçar istek gelirse yawas yawas yazarak atarim

Ahmet’in odasına yaklaştıgımızda, acık olan kapı birden kapandı ve içerden kilitlendi. Babam, “Neler oluyor böyle!” dedi. Sonra kardeşimin çığlıkları odadan yükselmeye başladı. Babamı ilk defa paniklemiş gördüm. Bana, “Kapıyı kır!” dedi. “Kır şu kapıyı, ne bakıyorsun!” Kapıyı kırdım.

Saat 10’a gelince haneye hızlı adımlarla vardım. Suskunca mutfağa girdim; zira oradan kardeşimin odası gözüküyordu. Beni görmesin diye, mutfağın perdelerini sıkı sıkı örtmüştüm. Yalnızca minik bir delik kalacak şekilde bırakıp, odayı tamamiyle görür bir haldeydi. Kardeşim, odadaydı ve tek başına çekyata oturmuş, dizlerini ovuyordu. Sonra birden durdu. Benim de kanım sanki çekiliyor gibi hissetmeye başladım. Sonra birden göz göze geldik. Aman Allah’ım! Minicik delikten baktığımı hissetmişti.

Beyler okumayın yinede yazıcam ben

Vay huur cocugu daha ilk cumlesinden calinti oldugunu anladim anani gibeyim senin ben amina caktigimin oglu huur cocugu

Delirecek gibi oldum. Hızlıca odasına girdim. Gözüm dönmüştü. “Lan noluyor!” dedim, hiç reaksiyonma yok! Ona dokununca, kaskatı oldugunu hissettim. Anneme, “Anne, koş!” dediğim anda, elimi öyle bir tuttu ki kırılıyor sandım. Sonra hırıltılı bir sesle, “Seni öldüreceğim!” dedi ve yere düştü. Sallanıyordu yada titreme gibi birşeydi. Sesi değişmişti. Çıglık mıydı yoksa hırıltı mı, anlayamamıştım.

Seni yarramın şerrinden korumak için rez alıyorum kardeşim

Rez panpa rez yazsen ben okuyorum

Rez qumqi okurum

Bana, “Sen, Kur’an bilir misin?” “Hayır!” dedim. “Ya sen teyze?” diye konuştu. Annem, “Biraz…” diye konuştu. Bana dönerek, “Niçin öğrenmedin?” diye konuştu. Cevaplayamadım. “Hayır ve şerrin Allah’tan geldiğini biliyor musun?” diye konuştu. “Evet.” dedim. “Babanın inancı nasıl?” diye meselece yeniden cevaplayamadım. Bana, “işte, sizin zayıf halkanız bu!” diye konuştu. “Burdan üç gün içinde taşının, yoksa ailenizden biri zarar görecek.” diye konuştu. “Ne! Taşınmak mı! Babama bunu nasıl kabul ettiririm?” diyince, “Bu, beni ilgilendirmez.” diye konuştu. Kapıya doğru yöneldi. Gidiyordu. Sonra bana dış kapıdan bakarak, “Hani su içmeye giden çoçuk vardı ya…” Hiçbir şey diyemedim. Yalnızca, “Evet?” şeklinde kafamı salladım. “O, bendim.” deyip hızla uzaklaştı. Hızlıca ayağa kalktım. Kapıya koştum. Daha suallerim bitmemişti. Fakat o çoktan gitmişti.

Birden, “Senden değil, seni Yaratan’dan korkarım.” dedim. Bunu deyince ağırlık sanki iyice arttı. içimden, “Lütfen anne gel, lütfen anne gel!” diye ağlamaya basladım. Evet, içimden ağlıyordum. Sonra kapı açıldı. Ağırlık kayboldu. Kafamı kaldırdım ki annem. “Anne, anne! iyi ki geldin.” dedim. Annemde ise hiç ses yok. “Anne,” dedim. “Erkek çocuğum, sen istersen odana geç. Ben, kardeşinle kalırım.” diye konuştu. “Yok, ben kalırım.” dedim. “Oglum,” diye konuştu. “Hemen kalk!” Şöyle bir anneme baktım; fakat aman Allah’ım! “Annem olamazsın sen! Nesin sen? Kimsin sen?” Ses çıkarmadı. Öylece bakıyordu. Ayakları tersti. Dua okumaya başladım. Sonra nasıl oldu anlamadım, bir şekilde kayboldu.

“Sizden önce, burada bir aile yaşardı. Çok güzel bir aileydi. Sonra küçük erkek çocuklarında para normal bir vaziyet oldu. Başlangıcında, erkek çocukları gece su içmeye kalkmış. Koridorda yürürken, şu an bulunduğumuz odanın kapısı açılmış. O vakit, bu odayı yalnızca konuklar için kullanırlarmış. Çocuk, kim açtı diye içeri girdiğinde, kapı ansızın kapanmış ve çocuğun içeriden çığlığı yükselmiş.” “Ve sonra?” dediğimde, “Tamam, bu kadar. Sonrası sondu zati.” diye konuştu.

Duvara doğru dönerek duvarı tırnakları ile kazımaya başladı. Bunu görünce üstüne atladım. Anneme, “Onu yatağa bağlayalım.” dedim. Annem’le kardeşimi yatağa bağladık. Kardeşim, iyice delirdi. Bana, “Pis homo, pis homo! Sakın hocayı getirme, sakın! Yoksa seni bec……im!” diyordu. Nerden anlamıştı hocayı?

Babam, sabah erken gitmişti işe. Saat 7:00 gibi operasyona girecekti. Gitmeden anneme, “Ahmet’i hastaneye getir. Onu pgiboloğa gösterelim.” demiş. Anneme, “Ben şimdi geliyorum.” diye haneden çıktım. Bir hoca bulacaktım. Arkadaşımın tavsiyesi ile bir hoca buldum. Ona her şeyi anlattım ve bizim haneye getirdim. Birlikte merdivenleri cıkarken, hoca dua okumaya basladı.

Neler oluyor?” diye düşünürken, hoca hızla kardeşimin bulundugu odaya girdi. Ben, donakalmıştım. “Sen… Sen kimsin o vakit!” diyebilmişim yalnızca. Hoca girince kardeşim, “Sen, sen! Seni tanıyorum!” diye korkunç bir çığlık attı. Hoca, kardeşime, “Tanrı Rabb’in hesabına! O, insanı bir kan pıhtısından yarattı. Seni perişan!” diye konuştu ve sureler okumaya başladı.

Kerhane diye okudum amk